KMT

De Delftse studentenverenigingen besteedden het afgelopen weekeinde traditioneel aan het hersenspoelen van een nieuwe lichting tijdens de Owee geronselde nullen.

De jaarlijkse start van de groentijd, beter bekend onder de afkorting KMT, bestaat gewoontegetrouw uit een kamp. Ergens ver weg van de beschaafde wereld, het liefst op een afgelegen bosterrein of heidegebied, wordt het verse verenigingsbloed ritueel ingewijd in de fijne kneepjes van het studentenleven.

Bij Jansbrug vonden de sjaars, hier de term voor eerstejaars, het kamp vooral vermoeiend. Omdat er gewerkt moest worden in een stuk bos, dat zo’n acht kilometer verderop ligt. ,,Ja, dat is wel een eind lopen. Maar je zingt eens een liedje en je lult wat met elkaar en dan valt het altijd wel mee. En we kwamen ook niet echt aan slapen toe. In de slaaptent hadden ouderejaars een kippenhok met twee kippen en een haan neergezet.”

,,Ik had het veel zuurder verwacht. Al die verhalen die je hoort. De meeste gaan wel over Virgiel enzo, maar bij Jansbrug had ik dat toch ook wel verwacht. Dat je ’s nachts met supersoakers enzo de hele nacht wakker gehouden zou worden. Dat viel hartstikke mee”, vertelt een meisje. ,,De kampleiding was ook hartstikke schappelijk. Op zondag had ik ontstoken achillespezen, en toen hoefde ik niet te werken. En een groepje dat pas om zes uur ’s ochtends van de dropping terugkwam mocht van de Kako (kampkommissie) uitslapen.”

,,Het is natuurlijk niet een of ander jeugdkamp ofzo. het is best lastig dat er geen douche is, en geen wc. Een heleboel meisjes zijn natuurlijk ongesteld en dan lijkt het me helemaal een ramp”, vervolgt een vriendinnetje. ,,Ik was best wel zenuwachtig. Ik dacht dat het heel afzeikerig zou zijn. Op de eerste avond was ik onder de indruk, maar later kom je erachter dat het best relaxed is bij Jansbrug.” Een ander meisje laat een heel ander geluid horen: ,,Ik dacht dat het gewoon een kamp was. Ik had nooit gedacht dat je zo aangepakt zou worden”, zegt ze met ontroerend naïeve blik.

,,Vanmiddag heb ik even gedoucht en wat geslapen”, vertelt een jongen op dinsdagavond, ,,maar in de loop van de avond had ik toch weer zin om iedereen te zien.” Want dat lijkt toch het belangrijkste doel te zijn van het Jansbrugkamp. ,,Ik heb zoveel mensen leren kennen, dat is niet normaal meer. Iedereen staat er ook voor open hè, op zo’n kamp. Ze komen allemaal om nieuwe vrienden te maken”, vertelt een jongen die voor de handigheid zijn naam op zijn ‘feuten-shirt’ heeft geschreven.

Feuten-shirt’s horen ook bij het kenningsmakingsproces. Een lid van de Kako vertelt: ,,Eerst hadden de twee meisjes uit de commissie er een kleuter-shirt van gemaakt. Met plaatjes van Dick Bruna erop. Toen hebben we om er toch nog iets van te maken maar ‘kuiken’ opgeschreven.” Merkwaardig voor Jansbrug, voorheen was die terminologie voorbehouden aan Virgiel.

,,Het is wel een heel andere wereld dan op de middelbare school”, vertelt een jongen. ,,Best een cultuurschok. Van dingen als foodfight ofzo had ik echt nog nooit gehoord.”Voor één van de nullen was het de reden om af te haken: hij is principieel tegen het gooien met eten. (T.K.)