Karel Wakker

Geboren op 3 februari 1944 in Rotterdam, studeert Karel   Wakker in 1967 cum laude af bij de toenmalige Afdeling der Vliegtuigbouwkunde van de TH Delft. Hij blijft aan de TU verbonden waar hij in 1985 opklimt tot hoogleraar ruimtevaarttechniek. In 1993 wordt hij benoemd tot rector magnificus van de TU Delft. Hij bekleedt die functie met een korte tussenpauze tot 2002. Daarna is het lastig terug te keren in de faculteit en kiest Wakker ervoor om algemeen directeur te worden van SRON  Netherlands Institute for Space Research maar hij blijft wel college geven aan de TU. Als hij in 2009 met pensioen gaat, keert hij als ‘oproepkracht’ terug bij de TU voor zijn college astrodynamics. In 2012 werd door Nasa een asteroïde naar hem vernoemd.

De kamer in de toren van Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek oogt leeg, ondanks de twee bureaus. Er ligt geen rommel en de boekenplanken zijn vrijwel leeg. De emeritus is hier niet veel. Vandaag is hij op de TU voor een van de eerste colleges van het nieuwe collegejaar. Wakker geeft het vak astrodynamics (vroeger heette dat ‘beweging van ruimtevoertuigen’) en dat doet hij al sinds mensenheugenis. Wat er ook verder in zijn carrière veranderde, het college bleef. De band met de studenten, de dynamiek van die jonge mensen, wordt steeds belangrijker voor hem naarmate hij ouder wordt.

Wel ziet hij veranderingen: “Studenten zijn minder getraind in de fundamenten. Mensen als Lagrange, Euler en Poincaré hebben analytische theorieën ontwikkeld die geldig blijven. Moderne studenten stoppen alles in de computer en laten die ‘number crunchen’. Dan denk ik: vaders, kan het nog zonder computer.”

Wakker behoort tot de eerste generatie die in de ruimtevaart is opgegroeid. Hij was een van de eersten die bij professor Wittenberg afstudeerde op een ruimtevaartonderwerp: elektrische voortstuwing in de ruimtevaart – een onderwerp dat pas zo’n twintig jaar later met ion thrusters in praktijk gebracht werd. Wittenberg heeft er hard aan gewerkt om ruimtevaart als vak binnen de TU te krijgen. Kort na zijn afstuderen kwam Wakker in dienst van de TU en koos als studieonderwerp voor de beweging van ruimtevoertuigen – een vak dat hij tot op de huidige dag doceert. Door zijn lange carrière kent hij veel belangrijke personen in de ruimtevaart. “Wij zijn samen opgegroeid.”

Een doel heeft hij zich voor de komende jaren niet gesteld, al denkt hij wel na over zijn eigen rol binnen de TU. “Je wilt voorkomen dat mensen niet weten wat ze met je aan moeten, maar het niet durven zeggen.” In 2014 wordt hij 70. “Men is, terecht, bezig een opvolger voor mijn colleges te zoeken, maar daar wil ik me uiteraard niet mee bemoeien.”

Als Wakker niet met het college bezig is, leest hij graag over ruimtevaart. Ook verdiept hij zich in het ontstaan en de geschiedenis van de grote godsdiensten. Zelf is hij niet gelovig, maar hij wil weten hoe die religies zijn ontstaan. Een andere liefde is de natuurkunde.

Wakker geniet ook van korte vakanties met zijn vrouw in de natuur. Maar met praktische klussen moet je hem niet lastigvallen. “Als ik wil schilderen mislukt het, ben ik veel te lang bezig of ik loop de verf om. Ik ben gewoon niet handig.” Gevraagd naar een motto begint Wakker over de grote wereldproblemen. Na een minuut of vijf is hij eruit: “Heb geloof in de toekomst. Problemen zijn oplosbaar als je met elkaar om tafel zit en hard werkt.”