Iraans protest voor de Aula

“We vragen aan de wereld om Ahmadinejad niet te accepteren. We willen nieuwe, eerlijke verkiezingen.”

 “We willen onze landgenoten laten weten dat we ze steunen”, verklaart Edris Taher (Technische Natuurwetenschappen) de demonstratie woensdag 17 juni voor de Aula. Meer dan honderd studenten en medewerkers protesteren tegen de resultaten van de laatste verkiezingen in Iran. Met hun borden en leuzen laten ze zien dat ze tegen de herverkiezing van de huidige president Ahmadinejad zijn. De stemmen zijn volgens de demonstranten niet eerlijk geteld, waardoor de uitslag niet betrouwbaar is.

“Where is my vote?” staat op veel groene borden, de kleur van kandidaat Mousavi. Alle aanwezige Iraniërs lijken op de als veranderingsgezind bekend staande Mousavi te hebben gestemd. “Mijn hele familie en al mijn vrienden hebben op Mousavi gestemd”, zegt een promovenda. Haar naam zegt ze liever niet: “Mijn familie zit nog daar.”

Hoe het met haar vrienden is, weet ze niet precies. “We houden zo goed mogelijk contact per telefoon of internet. Ook met Iraanse vrienden over de hele wereld”, aldus de promovenda. “We staan allemaal in brand, willen alles weten en laten weten. Maar in Iran is het momenteel niet makkelijk aan goede informatie te komen.”

Ze benadrukt dat studenten in Iraanse universiteiten niet veilig zijn. Ook Taher is daarvan overtuigd. Toen hij nog aan de Amirkabir universiteit in Teheran studeerde, kwam Ahmadinejad een toespraak houden. “Veel studenten waren tegen hem. Een aantal staken zijn speech in brand”, vertelt hij. “Twee weken later werden ongeveer tien studenten opgepakt, waarvan er vier ongeveer vijftien maanden de gevangenis in moesten.”

Studente Medy Amidi (Elektrotechniek, Wiskunde en Informatica) legt uit dat het geplande hertellen van de stemmen haar niet genoeg is. “We willen nieuwe verkiezingen, met neutraal toezicht. Als Ahmadinejad echt heeft gewonnen, zal de uitslag de volgende keer hetzelfde zijn.” Al gelooft ze zelf in een overwinning voor Mousavi.

“Mensen willen democratie”, zegt Amidi. “Ze willen vrijheid van meningsuiting, vrijheid voor pers en schrijvers om te zeggen wat ze willen.” Bovendien gelooft ze dat Mousavi de economische situatie in het land zal verbeteren. “Tijdens Ahmadinejad is de inflatie enorm gestegen. Mousavi wil de economie versterken, de industrie verbeteren en ook de gezondheidszorg.”

Een aantal van haar vrienden die in Iran voor hetzelfde demonstreerden, werden geslagen. “Gelukkig is nog geen van mijn vrienden gedood. Maar wel weer vrienden van vrienden. Er gebeurt heel veel daar.” Toch is het nodig te demonstreren, vindt Amidi. “We moeten zorgen dat er dingen veranderen in Iran. En we moeten andere landen vragen Ahmadinejad niet te accepteren.”

In 2005 waren voor de laatste maal or-verkiezingen. Toen stemde maar 18 procent van de werknemers. De opkomst is volgens de or mede te danken aan het kieskompas, met 36 actuele stellingen. Daarnaast is de or volgens zichzelf ‘zichtbaarder dan ooit geweest door eindelijk schaamteloos uit de kast te komen en te laten zien welk vlees er in de or-kuip is’. Daarbij: “De drie vrouwelijke lijsttrekkers hebben goed actie gevoerd voor hun fracties.”

De meeste stemmen gingen dit jaar naar Demokratisch Beleid (41,7 procent). Abvakabo FNV kreeg 29,1 procent van de kiezers achter zich, CMHF/AC-HOP 16,2 procent. Dat levert de partijen respectievelijk 9,8 en 4 zetels op.

Medewerkers van de universiteitsdienst, de faculteit Bouwkunde en onderzoeksinstituut OTB mochten ook stemmen voor de lokale medezeggenschapsorganen, de odc’s. De opkomstpercentages lagen daar op respectievelijk 47,5 procent, 35,4 procent en 63,9 procent. Die hoge opkomsten vertaalden zich ook naar de or.

Bij de faculteiten waar geen odc-verkiezingen waren, lagen de opkomstpercentages veel lager. Voor die odc’s zijn de kandidaten automatisch geselecteerd. Vooral bij Technische Natuurwetenschappen is er echter een tekort aan leden. Daar zijn nog zeven vacatures.