Internet

Stuur me resultaten, en snel. Dag, je projectleider.

From: Peter Post – To: Mark Brak.

Beste Mark, stel je niet aan. Ik geef toe, op weg naar het lab zwoer ik dat Internet-password tot in mijn graf mee te nemen, maar toen ik zag tot wat voor aftandse pc het toegang geeft, zwoer ik alleen nog maar. Graven schoten me ook te binnen, maar ikzelf lag in geen ervan. Je bent een regelneef van niets. Groeten, Peter. PS: Dank je.

From: Mark Brak – To: Peter Post.

Peter, de toon van je laatste bericht komt me raadselachtig voor. Waar stuur je op aan? De leiding en jij moeten snel rond de tafel.

From: Peter Post – To: Mark Brak.

Mark, vergeef me, het is sterker dan mezelf. Sinds ik verslaafd ben geraakt aan alle denkbare Internet-nieuwsgroepen, ben ik mezelf niet meer. En ik ben niet de enige. Het hele wetenschappelijke team heeft, via de plaatselijke nieuwsgroep, al ruzie met het lab tegenover ons. Elke verdachte slak uit de florerende wijngaard aan argumentatie die Internet rijk is, dient met zout bestrooid, en verslijmd en wel, reeds bij voorbaat als linguistische fluim per retour in de gezichten van de geachte tegenstanders gespuwd te worden. Voelen deze bij lezing ervan geen ijsballen in de maag, dan heb je iets fout gedaan en als vuistregel geldt: een toevallige meelezer mag niet anders concluderen dan dat jij wel gelijk zult hebben. Dat scheelt kostbare tijd. We mikken inmiddels op de woede van collega’s in het buitenland. Al het werk ligt stil. Help ons.

From: Mark Brak – To: Peter Post.

Peter, hou vol. Ik ga met het systeembeheer praten.

From: Systeembeheer. To: All users.

Luister, zakkenwassers, we hebben er met het faculteitsbestuur lang over geredetwist, maar het is gelukt. Geen nieuwsgroep of e-mail bericht verlaat uw systeem nog zonder de automatisch toegevoegde openingsregel: ‘Luister, zakkenwassers’. Uw verdere berichtgeving is bij voorkeur neutraal. We verwachten er erg veel van. De proeftijd binnensmuurs, met de gehele faculteit als proefkonijn, is verrassend goed ontvangen. Collega’s kwamen veel sneller tot overleg, op de Repro liep men zich het vuur uit de sloffen, vergaderingen werden drukker bezocht dan ooit. Bijna liep het mis: het college van bestuur kreeg er voortijdig lucht van en heeft gedreigd het initiatief tegen te houden omdat het ’te vooruitstrevend’ zou zijn. Uiteindelijk schikte het college zich in eigen voorgedrukt briefpapier. Bij de universiteitsraad schijnt als de wiedeweerga voor eigen materiaal te worden gezorgd, en wordt ‘klootogen’ overwogen.

From: Mark Brak – To: Systeembeheer.

Luister, zakkenwassers, gaat dit niet wat al te ver? Uwoplossing lijkt me stuitend onpersoonlijk; zeker wanneer het e-mail betreft.

From: Systeembeheer – To: Mark Brak.

Luister, zakkenwasser, bedankt voor uw scherpe observatie. Wat e-mail betreft zal de meervouds ‘s’ van nu af aan automatisch achterwege worden gelaten.

From: Mark Brak – To: Peter Post.

Beste Peter, schiet het onderzoek al op? Ik heb niet voor niets een Internet-toegang voor jullie geregeld. Stuur me resultaten, en snel. Dag, je projectleider.

From: Peter Post – To: Mark Brak.

Beste Mark, stel je niet aan. Ik geef toe, op weg naar het lab zwoer ik dat Internet-password tot in mijn graf mee te nemen, maar toen ik zag tot wat voor aftandse pc het toegang geeft, zwoer ik alleen nog maar. Graven schoten me ook te binnen, maar ikzelf lag in geen ervan. Je bent een regelneef van niets. Groeten, Peter. PS: Dank je.

From: Mark Brak – To: Peter Post.

Peter, de toon van je laatste bericht komt me raadselachtig voor. Waar stuur je op aan? De leiding en jij moeten snel rond de tafel.

From: Peter Post – To: Mark Brak.

Mark, vergeef me, het is sterker dan mezelf. Sinds ik verslaafd ben geraakt aan alle denkbare Internet-nieuwsgroepen, ben ik mezelf niet meer. En ik ben niet de enige. Het hele wetenschappelijke team heeft, via de plaatselijke nieuwsgroep, al ruzie met het lab tegenover ons. Elke verdachte slak uit de florerende wijngaard aan argumentatie die Internet rijk is, dient met zout bestrooid, en verslijmd en wel, reeds bij voorbaat als linguistische fluim per retour in de gezichten van de geachte tegenstanders gespuwd te worden. Voelen deze bij lezing ervan geen ijsballen in de maag, dan heb je iets fout gedaan en als vuistregel geldt: een toevallige meelezer mag niet anders concluderen dan dat jij wel gelijk zult hebben. Dat scheelt kostbare tijd. We mikken inmiddels op de woede van collega’s in het buitenland. Al het werk ligt stil. Help ons.

From: Mark Brak – To: Peter Post.

Peter, hou vol. Ik ga met het systeembeheer praten.

From: Systeembeheer. To: All users.

Luister, zakkenwassers, we hebben er met het faculteitsbestuur lang over geredetwist, maar het is gelukt. Geen nieuwsgroep of e-mail bericht verlaat uw systeem nog zonder de automatisch toegevoegde openingsregel: ‘Luister, zakkenwassers’. Uw verdere berichtgeving is bij voorkeur neutraal. We verwachten er erg veel van. De proeftijd binnensmuurs, met de gehele faculteit als proefkonijn, is verrassend goed ontvangen. Collega’s kwamen veel sneller tot overleg, op de Repro liep men zich het vuur uit de sloffen, vergaderingen werden drukker bezocht dan ooit. Bijna liep het mis: het college van bestuur kreeg er voortijdig lucht van en heeft gedreigd het initiatief tegen te houden omdat het ’te vooruitstrevend’ zou zijn. Uiteindelijk schikte het college zich in eigen voorgedrukt briefpapier. Bij de universiteitsraad schijnt als de wiedeweerga voor eigen materiaal te worden gezorgd, en wordt ‘klootogen’ overwogen.

From: Mark Brak – To: Systeembeheer.

Luister, zakkenwassers, gaat dit niet wat al te ver? Uwoplossing lijkt me stuitend onpersoonlijk; zeker wanneer het e-mail betreft.

From: Systeembeheer – To: Mark Brak.

Luister, zakkenwasser, bedankt voor uw scherpe observatie. Wat e-mail betreft zal de meervouds ‘s’ van nu af aan automatisch achterwege worden gelaten.