Op initiatief van Indonesië confereerden vorige week zestig topmensen uit dat land met Nederlandse collega’s over havenontwikkeling, scheepsbouw, scheepvaart en logistiek.
Delen
Ministers, directeuren en wetenschappers maakten in Rotterdam gedetailleerde afspraken over intensivering van de contacten. Indonersië is bezaaid met havens en de snelle economische groei legt een druk op de vervoersstromen van goederen en mensen. En wil niet alles overlaten aan de nabijgelegen mainport Singapore.
De Indonesische president Soeharto komt binnenkort naar Duitsland om samen met kanselier Kohl de Hannover Messe te openen. Het Aziatische land is dit jaar speciale gast op de Duitse beurs. Maar ook op andere plaatsen in Europa gaat Indonesië duidelijk maken dat het eilandenrijk met rasse schreden tot een economische grootmacht aan het uitgroeien is. Onder de vlag van ‘Indonesia 1945-1995, events in Europe’ heeft het vijftigjarige land een reizende expositie en een promotiecampagne op poten gezet. Een half jaar lang trekken de Indonesiërs door Europa. De expositie stond afgelopen week in Rotterdam, en komt als laatste in november dit jaar in Amsterdam, als onderdeel bij de Europoort-tentoonstelling.
,,Ja, de Duitsers pakken het goed aan”, bromt prof.ir. S. Hengst van Maritieme Techniek. ,,Maar dat die reizende tentoonstelling hier begint èn eindigt, vind ik wel weer aardig.” De scheepsbouwhoogleraar ziet de ondelinge concurrentie van Europese landen, met name tussen Nederland en Duitsland, om economische contacten met Indonesië als ‘een gevecht’. ,,Maar er zit in Indonesië nu nog een generatie van topmensen die ons welgezind is. Daar moeten we gebruik van maken, maar wel snel, anders is het te laat.”
In zijn eigen vakgebied is Hengst daar volop mee bezig. Afgelopen donderdag en vrijdag congresseerden zo’n zestig Indonesiërs, waaronder twee ministers, met de top van de Nederlandse havenbedrijven, financiers en scheepvaartindustrie. ,,Ja ik heb weer heel wat van mijn vroegere Indonesische studievrienden gezien. Als het gaat om schepen en vervoer over water willen ze heel graag met ons samenwerken. Daarin zijn we blijkbaar aantrekkelijker dan Duitsland. Dat zal wel te maken hebben met het beeld van Nederland, Rotterdam, de activiteiten van Nedlloyd en onze naam als scheepsbouwers. Ook in de marine zijn er nog oude contacten”, vertelt Hengst. Overigens zijn er meerdere Indonesische ministers die in de jaren vijftig in Delft gestudeerd hebben of hier gepromoveerd zijn.
Generatie
Hengst studeerde in Delft in het midden van de jaren vijftig, aanvankelijk met studenten uit Indonesië totdat die moesten vertrekken als gevolg van de diplomatieke strijd om het nog door Nederland bestuurde Nieuw-Guinea, het huidige West-Irian. De toenmalige minister van buitenlandse zaken, Luns, koos daarin een harde lijn. Veel hier verblijvende Indonesische studenten weken in 1957 noodgedwongen uit naar Duitsland.,,Dat had verstrekkende gevolgen voor Nederland. We zijn er een hele generatie mee kwijtgeraakt”, stelt Hengst.
,,Vorig jaar waren we in Indonesië op een seminar, ook met mensen van het Rotterdams havenbedrijf en Nedlloyd. Daar hebben we toen voorbereidingen getroffen voor de bijeenkomst van vorige week (met als motto ‘Maritime Indonesia moving into the next century’, red.). We hebben uitvoerig en in alle openheid gesproken en afspraken gemaakt op vijf deelgebieden. Over de training van middenkader en hogere mensen voor havenbeheer, over het hele gebied van havenuitbreiding, over shipping, scheepsbouw en de toeleveringsindustrie en over investeringen en financiering. Op al die terreinen gaan we nader onderzoeken hoe we dit kunnen uitbouwen.”
Indonesië realiseert de laatste jaren een economische groei van zes à zeven procent en begin volgende eeuw zou die toename volgens optimistische voorspellingen zelfs elf procent per jaar moeten bedragen. Het land bestaat uit duizenden eilanden, zich uitstrekkend van Sumatra tot West-Irian, net zo ver als van Schotland tot Irak. Transport over water is dus van levensbelang; alternatieven als weg- en railvervoer zijn veel minder kansrijk.
Hengst wijst erop dat Indonesië er in geslaagd is een goede infrastructuur voor vliegverbindingen op te zetten en zelf vliegtuigen maakt, maar dat de scheepsbouw en havenontwikkeling achterblijven. ,,En 85 procent van het vervoer over deze aardkloot gaat nog steeds over water”, stelt Hengst tevreden vast.
Argusogen
Snelle economische groei geeft uiteraard een druk op transportvoorzieningen. Meer nog dan de ‘hardware’ van aanlegplaatsen, kranen en loodsen, is de organisatie van veel havens een knelpunt. ,,Organisatie van de vervoersstroom, het teruggaan van de wachttijden van schepen en het elimineren van bureaucratie, dat zijn echt zaken die men daar wil aanpakken. Indonesië heeft maar liefst 340 havens opgengesteld voor internationaal verkeer. Dat betekent dat al die havens diep genoeg moeten zijn, dat er voorzieningen komen voor navigatie en dat de infrastructuur verbeterd dient te worden”, zo vat Hengst een paar grote problemen samen.
,,Indonesië kijkt natuurlijk met argusogen naar Singapore. Dat is dè mainport in Azië en van daaruit lopen de lijnen naar Europa. Maar Singapore loopt een keer tegen de grenzen van zijn mogelijkheden aan. En Indonesiërs willen hun eigen mainports.” (B.B.)
Haven van Sunda Kelapa, Jakarta (Klik voor grotere foto)
Op initiatief van Indonesië confereerden vorige week zestig topmensen uit dat land met Nederlandse collega’s over havenontwikkeling, scheepsbouw, scheepvaart en logistiek. Ministers, directeuren en wetenschappers maakten in Rotterdam gedetailleerde afspraken over intensivering van de contacten. Indonersië is bezaaid met havens en de snelle economische groei legt een druk op de vervoersstromen van goederen en mensen. En wil niet alles overlaten aan de nabijgelegen mainport Singapore.
De Indonesische president Soeharto komt binnenkort naar Duitsland om samen met kanselier Kohl de Hannover Messe te openen. Het Aziatische land is dit jaar speciale gast op de Duitse beurs. Maar ook op andere plaatsen in Europa gaat Indonesië duidelijk maken dat het eilandenrijk met rasse schreden tot een economische grootmacht aan het uitgroeien is. Onder de vlag van ‘Indonesia 1945-1995, events in Europe’ heeft het vijftigjarige land een reizende expositie en een promotiecampagne op poten gezet. Een half jaar lang trekken de Indonesiërs door Europa. De expositie stond afgelopen week in Rotterdam, en komt als laatste in november dit jaar in Amsterdam, als onderdeel bij de Europoort-tentoonstelling.
,,Ja, de Duitsers pakken het goed aan”, bromt prof.ir. S. Hengst van Maritieme Techniek. ,,Maar dat die reizende tentoonstelling hier begint èn eindigt, vind ik wel weer aardig.” De scheepsbouwhoogleraar ziet de ondelinge concurrentie van Europese landen, met name tussen Nederland en Duitsland, om economische contacten met Indonesië als ‘een gevecht’. ,,Maar er zit in Indonesië nu nog een generatie van topmensen die ons welgezind is. Daar moeten we gebruik van maken, maar wel snel, anders is het te laat.”
In zijn eigen vakgebied is Hengst daar volop mee bezig. Afgelopen donderdag en vrijdag congresseerden zo’n zestig Indonesiërs, waaronder twee ministers, met de top van de Nederlandse havenbedrijven, financiers en scheepvaartindustrie. ,,Ja ik heb weer heel wat van mijn vroegere Indonesische studievrienden gezien. Als het gaat om schepen en vervoer over water willen ze heel graag met ons samenwerken. Daarin zijn we blijkbaar aantrekkelijker dan Duitsland. Dat zal wel te maken hebben met het beeld van Nederland, Rotterdam, de activiteiten van Nedlloyd en onze naam als scheepsbouwers. Ook in de marine zijn er nog oude contacten”, vertelt Hengst. Overigens zijn er meerdere Indonesische ministers die in de jaren vijftig in Delft gestudeerd hebben of hier gepromoveerd zijn.
Generatie
Hengst studeerde in Delft in het midden van de jaren vijftig, aanvankelijk met studenten uit Indonesië totdat die moesten vertrekken als gevolg van de diplomatieke strijd om het nog door Nederland bestuurde Nieuw-Guinea, het huidige West-Irian. De toenmalige minister van buitenlandse zaken, Luns, koos daarin een harde lijn. Veel hier verblijvende Indonesische studenten weken in 1957 noodgedwongen uit naar Duitsland.,,Dat had verstrekkende gevolgen voor Nederland. We zijn er een hele generatie mee kwijtgeraakt”, stelt Hengst.
,,Vorig jaar waren we in Indonesië op een seminar, ook met mensen van het Rotterdams havenbedrijf en Nedlloyd. Daar hebben we toen voorbereidingen getroffen voor de bijeenkomst van vorige week (met als motto ‘Maritime Indonesia moving into the next century’, red.). We hebben uitvoerig en in alle openheid gesproken en afspraken gemaakt op vijf deelgebieden. Over de training van middenkader en hogere mensen voor havenbeheer, over het hele gebied van havenuitbreiding, over shipping, scheepsbouw en de toeleveringsindustrie en over investeringen en financiering. Op al die terreinen gaan we nader onderzoeken hoe we dit kunnen uitbouwen.”
Indonesië realiseert de laatste jaren een economische groei van zes à zeven procent en begin volgende eeuw zou die toename volgens optimistische voorspellingen zelfs elf procent per jaar moeten bedragen. Het land bestaat uit duizenden eilanden, zich uitstrekkend van Sumatra tot West-Irian, net zo ver als van Schotland tot Irak. Transport over water is dus van levensbelang; alternatieven als weg- en railvervoer zijn veel minder kansrijk.
Hengst wijst erop dat Indonesië er in geslaagd is een goede infrastructuur voor vliegverbindingen op te zetten en zelf vliegtuigen maakt, maar dat de scheepsbouw en havenontwikkeling achterblijven. ,,En 85 procent van het vervoer over deze aardkloot gaat nog steeds over water”, stelt Hengst tevreden vast.
Argusogen
Snelle economische groei geeft uiteraard een druk op transportvoorzieningen. Meer nog dan de ‘hardware’ van aanlegplaatsen, kranen en loodsen, is de organisatie van veel havens een knelpunt. ,,Organisatie van de vervoersstroom, het teruggaan van de wachttijden van schepen en het elimineren van bureaucratie, dat zijn echt zaken die men daar wil aanpakken. Indonesië heeft maar liefst 340 havens opgengesteld voor internationaal verkeer. Dat betekent dat al die havens diep genoeg moeten zijn, dat er voorzieningen komen voor navigatie en dat de infrastructuur verbeterd dient te worden”, zo vat Hengst een paar grote problemen samen.
,,Indonesië kijkt natuurlijk met argusogen naar Singapore. Dat is dè mainport in Azië en van daaruit lopen de lijnen naar Europa. Maar Singapore loopt een keer tegen de grenzen van zijn mogelijkheden aan. En Indonesiërs willen hun eigen mainports.” (B.B.)
Haven van Sunda Kelapa, Jakarta (Klik voor grotere foto)
Comments are closed.