Campus

‘Ik gebruik veel instinkers’

Hij excelleert in onderwijs en onderzoek en is inspirerend voor studenten en promovendi. Hoogleraar hydrologie, prof.dr.ir. Huub Savenije, ontving afgelopen maandag de Leermeesterprijs 2010 van het Universiteitsfonds Delft.

Het initiatief om u voor te dragen voor deze prijs kwam van de studenten van de studievereniging Gezelschap Practische Studie. Dat feit verheugt u het meest. Waarom?
“Bij die studievereniging zitten vooral bachelorstudenten. Het is een zware klus om die studenten onderwijs te geven. Het heeft iets vluchtigs. Elk jaar opnieuw moet je les geven aan een groep van zo’n 250 bachelorstudenten. Ze hebben niet specifiek gekozen voor jouw vak. Vaak hebben ze er een wazig beeld van. Die groep moet je zien te enthousiasmeren. Het is moeilijk te peilen of dat lukt.”

Wat doet u zo goed?
“Dat weet ik ook niet precies, maar ik kan je wel een paar trucjes verklappen. Orde houden is heel belangrijk.”

Met de liniaal op tafel slaan.
“Haha, dat doe ik wel eens, maar dat is dan om met het geluid aandacht te trekken, en niet om autoritair over te komen. Studenten zijn niet meer zo gevoelig voor autoriteit. Over het rumoer heen schreeuwen helpt niet. Hoewel studenten heel assertief zijn, zijn ze eveneens verlegen en gaan ze het liefst op in de groep. Als je hen persoonlijk aanspreekt als ze de orde verstoren – door bijvoorbeeld te vragen ‘joh, wat is er nou zo leuk?’, dan is het daarna snel afgelopen.”

En de andere trucs?
“De huidige student wil geëntertaind worden en neemt dus een passieve houding aan, maar tegelijkertijd verwacht hij dat er interactie is tijdens de les. Die tegenstelling is nieuw. Een van de manieren waarop ik dit oplos, is door studenten vragen voor te leggen waar ze via stemkastjes op kunnen reageren. Het zijn altijd instinkers, zoals de vraag ‘waar zit het meeste water in: in wolken, in de blauwe lucht ernaast, of in beide evenveel?”

Ik zou zeggen in wolken. Maar dat zal wel niet kloppen.
“In beide zit evenveel. De wolk is een wolk omdat de lucht daar gekoeld is en het vocht daar is gecondenseerd. In de wolk zie je het vocht, in de blauwe lucht niet. Studenten geven vaak het verkeerde antwoord op zulke vragen. En dan willen ze precies weten hoe het dan wel zit.”

De prijs bestaat ondermeer uit vijftienduizend euro en twee intercontinentale retourtjes voor een sabbatical. Weet u al waar u en uw vrouw naartoe gaan?
“Ik denk naar Nieuw-Zeeland.”

Zo ver mogelijk van Delft dus.
“Het is fijn om zo ver weg te zijn omdat je dan in een heel andere tijdzone zit. Daardoor heb je minder last van het dagelijkse e-mailverkeer. Die interacties per mail halen me erg uit mijn concentratie. In 2004 ben ik al een half jaar in Australië geweest om een boek over zoutindringing in estuaria te schrijven. In Nieuw-Zeeland wil ik een interactieve website koppelen aan dit boek. Ik vond het arbeidsethos in Australië heel fijn. In Nederland denken we dat als we hard werken, we geen tijd voor anderen kunnen hebben. In Australië werken de mensen heel hard maar ze zijn ook uiterst relaxed en behulpzaam. Ik denk dat het in Nieuw-Zeeland ook zo is.”

Een spannende dag voor ir. Jan Willem van Wingerden (3mE). Hij is met twee anderen genomineerd als Simon Stevin Gezel, de STW-prijs voor ‘zeer veelbelovende jonge onderzoekers’. Tijdens de bijeenkomst in Nieuwegein geven de kandidaten donderdagmiddag een presentatie. Het publiek beslist met stemkastjes wie de prijs krijgt. Van Wingerden, expert op het gebied van regeltechniek voor windturbines, hoopt met filmpjes het publiek ervan te overtuigen dat dankzij regeltechniek windmolens 65 procent minder belast worden.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.