Campus

Ik ga op Erasmus en ik neem mee…

Vlucht geboekt, tas gepakt, kamer geregeld en gaan! De Erasmusbeurs bestaat dit jaar dertig jaar. Het financiële steuntje in de rug voor Europese studenten begon in 1987 met 3200 studenten uit elf landen en is uitgegroeid tot een fenomeen waarmee meer dan negen miljoen studenten in het buitenland hebben gestudeerd.

‘Je komt met een heel andere kijk op de wereld terug’
‘Je komt met een heel andere kijk op de wereld terug’

‘Je komt met een heel andere kijk op de wereld terug’

Naam: Deborah de Bruycker
Studie: Luchtvaart- en ruimtevaarttechniek
Land van oorsprong: België
Erasmus in: 2010
Naar: Kopenhagen, Denemarken

“Ik ging naar Denemarken omdat ik meer over windenergie wilde leren en zij daar veel onderzoeksinstituten op dat gebied hebben. Als Belg ben ik in Delft natuurlijk al een buitenlander, maar je kunt vanaf hier met de trein zo naar huis. Een half jaar in Denemarken studeren vond ik enger dan ik had gedacht. Je zit daar helemaal alleen. Gelukkig ontmoette ik tijdens de introweken veel mensen. Dat waren vooral andere internationals. We gingen vaak samen wat drinken, al was dat in Denemarken wel duur. Daar had ik me erg op verkeken. Met de borg en een maand huur voor mijn kamer was mijn beurs er al bijna doorheen. Op een gegeven moment moest ik mijn ouders bellen om bij te springen. Toch was dit het zeker waard. Je komt met een heel andere kijk op de wereld weer terug. Je oordeelt altijd vanuit je eigen perspectief en dat past zich aan als je in het buitenland studeert. Doordat ik in Denemarken heb gestudeerd, durfde ik ook de stap te zetten om in Brazilië mijn master te doen.”

‘Hier hoef je aan niemand te verantwoorden waar je heen gaat’
‘Hier hoef je aan niemand te verantwoorden waar je heen gaat’

‘Hier hoef je aan niemand te verantwoorden waar je heen gaat’

Naam: Alicia Fernández Lezaun
Studie: Master telecommunicatie (Electrotechniek)
Land van oorsprong: Spanje|
Erasmus in: 2016-2017
Naar: Delft, Nederland

“Mijn zus vertelde zulke mooie verhalen over haar Erasmustijd, dat ik het ook wilde doen. En ik vind het zelfs nog leuker dan ik van tevoren had verwacht. Ik reis veel, ik leer nieuwe mensen kennen, alles is nieuw. In Spanje woon ik nog bij mijn ouders. Hier hoef je aan niemand te verantwoorden waar je heen gaat. En dat is maar goed ook, want er zijn veel feestjes. Vooral tijdens de introductietijd, dan heb je twee

weken feest met tweeduizend internationale studenten. Daarna was het wat minder, maar nu gaan we doordeweeks naar de ESN-borrel (een borrel speciaal voor Erasmusstudenten), Bebop en de Bouwpub en in het weekend naar andere steden. Ik kreeg zelfs de meeste stemmen voor grootste party-animal en won een chocolademedaille.

Ik leerde hier mijn vriendin kennen, zij woont nu in Duitsland. In Spanje hield ik het een beetje af omdat ik wist dat ik een jaar in Delft zou studeren en niet wilde latten. En nu heb ik een vriendin in Duitsland! Naast het feesten studeer ik hard, elke dag zit ik van negen tot zes aan mijn masterthesis. Die wil ik afgerond hebben voor het einde van het jaar.”

‘In Loughborough zat ik bij een oude landlord op een kamer’
‘In Loughborough zat ik bij een oude landlord op een kamer’

‘In Loughborough zat ik bij een oude landlord op een kamer’

Naam: Jan-Carel Diehl
Studie: Industrieel Ontwerpen
Land van oorsprong: Nederland
Erasmus in: 1992
Naar: Loughborough, Engeland

“Voor mij was het een heel avontuur; ik ging in mijn eentje met de ferry en de bus met mijn Mac Classic in een grote rugzak. Wat een gesleep. De sfeer op de universiteit was heel anders dan ik hier in Delft gewend was. Ik woonde in een Virgielhuis en was altijd op de soos te vinden. In Loughborough zat ik bij een oude landlord op een kamer, met een groot wit bed en een gehaakte sprei. Dat was wel een omschakeling. In plaats van feestjes draaide het daar om sporten. Het waren drie maanden van veel sporten, geen internet, veel boeken lezen op je kamer en onderzoek doen. Op de TU had ik wel statistiek gehad, maar ik had het nog nooit toegepast. Daar heb ik een onderzoek opgezet over een mountainbikezadel in de Pyreneeën. Het duurde maar drie maanden, maar het heeft me erg veel gebracht. Ik ging daarna

serieus afstuderen en ben altijd in de internationale hoek gebleven. Ik woonde een tijdje in New York, in India, en nu doe ik allerlei gekke internationale projecten. Mijn vrouw is Turks, ik was haar begeleider tijdens haar Erasmustijd in Delft. We hebben twee kinderen.

Het lijkt soms alsof studenten hun Erasmusprogramma alleen maar voor de lol doen, om nieuwe mensen te leren kennen. Dat moeten ze zelf weten. Ik zou zeggen dat lol nummer twee is en dat voorop staat dat je iets nuttigs doet met die tijd en interessant onderzoek gaat doen.”

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.