Hoger Doel

Dat is omzet, maar levert de serveerster niet zoveel op behalve een workout. En dat zal ze je laten weten ook. Dus laat je een grote fooi achter, omdat je je schuldig voelt dat je haar zo hard hebt laten werken.

Toen ik laatst de kamer van een van de ondersteunende diensten van de faculteit binnenliep, werd ik begroet met een diepe zucht. En meteen kwam het schuldgevoel: ja, ik kom inderdaad met een speciaal verzoek. Maar dit is echt nodig om de TU een betere universiteit te maken, en bestaat jullie afdeling niet juist om verzoeken vanuit deze faculteit op te lossen? En geeft dat je ook geen uitdaging in je werk? Blijkbaar niet. Want meestal eindigt het zo dat er of a) gewoon nee gezegd wordt of b) jij uiteindelijk zelf alles regelt en het werk van iedereen doet behalve dat van jezelf. Ja, misschien in de avonduren.

Het boek loswerken zegt over ‘moet ik het dan maar weer oplossen?’ het volgende: stel grenzen en laat het probleem daar waar het hoort. Volgens Paul Rullmann (in een interview over het traineeship) moet je er op de TU van houden omringd te worden door mensen met een puzzelende academische houding. Dat leek mij ideaal, maar tot dusver moet ik eerst anderen ervan overtuigen dat het hun probleem is om ze daarna pas te kunnen aanzetten tot puzzelen.

Ook studenten hebben hier vast vaak mee te maken. De nieuwe stroom eerstejaars zal de TU ongetwijfeld weer veel organisatorische moeilijkheden geven. Helaas is het soms nogal lastig om de betrokken medewerker te vinden die zich inzet voor het hogere doel op de plek waar jij het probleem kan neerleggen. De meesten van hen zitten namelijk thuis met een burn-out. Anderen zijn volledig in beslag genomen door mij.

Als ik ze eenmaal heb gevonden laat ik ze niet meer los, die ideale collega’s. We vinden altijd wel een probleem wat hier hoort om samen te tackelen. Alleen jammer voor de onopgeloste problemen die eigenlijk ergens anders horen.