Vele gebruikers van de aula zullen zich wel eens afgevraagd hebben waarom die tegels zo’n stuk uit elkaar liggen? Daar kunnen wellicht de volgende gedachten achter zitten.
Delen
br />
1 Het onderhoud kost zo minder tijd en is mens- en milieuvriendelijk. Immers, je hoeft nu niet meer elk plantje apart met de hand in gebukte houding of met gif te verwijderen. De stroken gras tussen twee tegels zijn zestien centimeter breed en zijn nu gewoon te maaien met een machine. Er is niet nagedacht of niet uitgetest of je er gewoon over kunt lopen met tegels van honderd centimeter breed.
2 Met opzet bedacht om te zien hoe lang het duurt voordat de TU-ambtenaren en studenten in de gaten hebben dat je er met een normaal wandeltempo niet fatsoenlijk over heen kunt lopen. Als je gaat rennen gaat het immers wel.
3 Bij het openingspraatje hebben we ook horen vertellen dat de architect bedacht dat je mijmerend naar de aula zou lopen en dat dat je bewustwording zou versterken, wellicht in de veronderstelling dat het helpt als je bij elke pas even moet nadenken over de lengte van de volgende pas.
Nou gebeuren er in Nederland vele ongevallen in en om het huis (2.500 doden per jaar, waarvan 1.600 bij ouderen). Het gaat vooral om valpartijen van ouderen, maar die werden bij de TU toch met goede regelingen gestimuleerd thuis te blijven en hoeven dat pad dus zelden meer te gebruiken, behalve dan als ze met Prometheus uit willen. Maar met het nieuwe seniorenbeleid, zullen die ‘achter-de-geraniumregelingen’ spoedig verdwijnen, omdat ze te kostbaar blijken. Ons vermoeden is dat juist die oudere wijzen zich weer vaker op dat tegelpad begeven.
Steekproef
Onlangs hebben we bij 750 mensen allerlei fysieke eigenschappen gemeten en één daarvan was de variatie in paslengte. Het bleek dat 90 procent van de variatie tussen 44 en 91 centimeter lag. Bij jongeren lag het gemiddelde op 75 centimeter, bij ouderen op 61 centimeter. Dat betekent dat slechts nul tot drie mensen uit een steekproef van 750 comfortabel over de rij met negentien gespatieerde stapstenen kan lopen. Nul als de eerste stap in het midden van de eerste tegel wordt gezet en drie als de eerste stap aan het begin van de eerste tegel wordt gezet.
Het is dus vrijwel onmogelijk voor de meeste mensen om daar in en normaal tempo overheen te lopen. Overigens blijkt het onderwerp al vaker besproken te zijn op hoog niveau, want we werden tijdens het bemeten en fotograferen van de tegels toegesproken door een oudere ambtenaar, die verklaarde dat ‘Nico het al wist en er iets aan zou doen’.
Er zijn nu een aantal oplossingen:
– als je hardlopend naar de aula gaat is er een grote kans dat je wel met je voet op de tegels komt; dat hebben we getest.
– als je naast de tegels loopt en het gras is droog is het een heel comfortabel voetpad; maar als iedereen dat doet zal het gras spoedig geen gras meer zijn.
-de tegels worden gewoon weer tegen elkaar gelegd, zodat een rolstoeler er gewoon over kan rijden en een gewone voetganger er ook comfortabel over kan lopen zonder risico te lopen in de valstatistieken te komen.
Johan Molenbroek, Liek Voorbij, Henk Lok, ‘voormalig vakgroep Ergonomie’ bij Industrieel Ontwerpen.
Vele gebruikers van de aula zullen zich wel eens afgevraagd hebben waarom die tegels zo’n stuk uit elkaar liggen? Daar kunnen wellicht de volgende gedachten achter zitten.
1 Het onderhoud kost zo minder tijd en is mens- en milieuvriendelijk. Immers, je hoeft nu niet meer elk plantje apart met de hand in gebukte houding of met gif te verwijderen. De stroken gras tussen twee tegels zijn zestien centimeter breed en zijn nu gewoon te maaien met een machine. Er is niet nagedacht of niet uitgetest of je er gewoon over kunt lopen met tegels van honderd centimeter breed.
2 Met opzet bedacht om te zien hoe lang het duurt voordat de TU-ambtenaren en studenten in de gaten hebben dat je er met een normaal wandeltempo niet fatsoenlijk over heen kunt lopen. Als je gaat rennen gaat het immers wel.
3 Bij het openingspraatje hebben we ook horen vertellen dat de architect bedacht dat je mijmerend naar de aula zou lopen en dat dat je bewustwording zou versterken, wellicht in de veronderstelling dat het helpt als je bij elke pas even moet nadenken over de lengte van de volgende pas.
Nou gebeuren er in Nederland vele ongevallen in en om het huis (2.500 doden per jaar, waarvan 1.600 bij ouderen). Het gaat vooral om valpartijen van ouderen, maar die werden bij de TU toch met goede regelingen gestimuleerd thuis te blijven en hoeven dat pad dus zelden meer te gebruiken, behalve dan als ze met Prometheus uit willen. Maar met het nieuwe seniorenbeleid, zullen die ‘achter-de-geraniumregelingen’ spoedig verdwijnen, omdat ze te kostbaar blijken. Ons vermoeden is dat juist die oudere wijzen zich weer vaker op dat tegelpad begeven.
Steekproef
Onlangs hebben we bij 750 mensen allerlei fysieke eigenschappen gemeten en één daarvan was de variatie in paslengte. Het bleek dat 90 procent van de variatie tussen 44 en 91 centimeter lag. Bij jongeren lag het gemiddelde op 75 centimeter, bij ouderen op 61 centimeter. Dat betekent dat slechts nul tot drie mensen uit een steekproef van 750 comfortabel over de rij met negentien gespatieerde stapstenen kan lopen. Nul als de eerste stap in het midden van de eerste tegel wordt gezet en drie als de eerste stap aan het begin van de eerste tegel wordt gezet.
Het is dus vrijwel onmogelijk voor de meeste mensen om daar in en normaal tempo overheen te lopen. Overigens blijkt het onderwerp al vaker besproken te zijn op hoog niveau, want we werden tijdens het bemeten en fotograferen van de tegels toegesproken door een oudere ambtenaar, die verklaarde dat ‘Nico het al wist en er iets aan zou doen’.
Er zijn nu een aantal oplossingen:
– als je hardlopend naar de aula gaat is er een grote kans dat je wel met je voet op de tegels komt; dat hebben we getest.
– als je naast de tegels loopt en het gras is droog is het een heel comfortabel voetpad; maar als iedereen dat doet zal het gras spoedig geen gras meer zijn.
-de tegels worden gewoon weer tegen elkaar gelegd, zodat een rolstoeler er gewoon over kan rijden en een gewone voetganger er ook comfortabel over kan lopen zonder risico te lopen in de valstatistieken te komen.
Johan Molenbroek, Liek Voorbij, Henk Lok, ‘voormalig vakgroep Ergonomie’ bij Industrieel Ontwerpen.
Comments are closed.