‘Het kan Sydney, Boulder of San Francisco worden’

Je hebt binnen vier jaar drie opzienbarende publicaties gehad over teleportatie en over verstrengeling op afstand. Had je dat vier jaar geleden gedacht?
“Ik had wel hoge verwachtingen. Ik kwam in een succesvolle groep terecht. Mijn proefschrift bestaat uit drie hoofdstukken. Het eerste is het maken van een verstrengeling tussen twee diamanten op dezelfde tafel, maar op drie meter afstand, dat was onder leiding van mijn toenmalige master-begeleider Hannes Bernien. Voor quantumbits in diamanten was dat een belangrijke mijlpaal. We zijn toen doorgegaan met teleportatie, wat met weinig andere systemen mogelijk was. Toen had ik niet kunnen bedenken dat we nog een Belltest zouden gaan doen.”

Wat was het moeilijkste bij de Belltest?
“Ik dacht dat de logistiek heel lastig zou zijn, met de opzet van een tweede lab bij het reactorinstituut. Maar dat liep heel soepel. Maar we waren veel tijd kwijt met het vinden van twee geschikte diamant samples. We moesten het beste van het beste tot dan toe hebben, en dan in tweevoud dat bij elkaar moest passen. Dat was lastig. Ook was het moeilijk om iedereen gemotiveerd te houden die bij het experiment betrokken was, zeker toen het langer ging duren.’

Heeft het langer geduurd dan je dacht?
“Ja. Eerst dachten we in de zomer van 2014 klaar te zijn. Toen dachten we december 2014. En toen werd het toch zomer 2015. Toen we in februari 2013 aan dit project begonnen had ik een planning gemaakt voor het project die uitkwam op zomer 2015. Maar Ronald Hanson vond dat niet ambitieus genoeg. Toch is het goed dat we de planning strakker gemaakt hebben, anders waren we misschien nog niet klaar.”

Na de publicatie volgde een publiciteitsoffensief. Hoe kijk je daar op terug?
“Ik vond dat wel interessant, en spannend. Ik had samen met Ronald mediatraining gedaan. Dan leer je dat het niet gaat om het beantwoorden van vragen maar om je verhaal te vertellen. Je luistert dus niet naar de vraag, maar je praat zo snel mogelijk naar het eerste punt dat je wilt maken. Idealiter laat je de interviewer weten wat zijn volgende vraag moet zijn. Dat zijn de fijne kneepjes van het vak. Het is fijn om te weten hoe dat werkt.”

Vrijdag was de promotie. Wat ga je daarna doen?
“Ik blijf nog tot september hier als postdoc. Daarbij speelt mee dat mijn vrouw en ik in juni een kindje verwachten. Daarna wil ik een postdoc in het buitenland gaan doen. Daar liggen verschillende mogelijkheden open. Het kan Sydney worden, of ook Boulder, Colorado of San Francisco. Dat kan allemaal nog.”