Gwen van Poorten: ‘Leer je grenzen aangeven’

Dutch only

De presentatrice van podcast #METZNALLEN kan inmiddels goed haar grens trekken, maar dat ging niet zonder slag of stoot, vertelt ze tijdens het OWee-programmaonderdeel StudentenPraat. Pas na een burn-out en het presenteren van BNN/Vara-televisieprogramma Spuiten en Slikken kreeg ze het onder de knie. “Ik kan nu zonder schuldgevoel nee zeggen, maar toen ik nog voor Spuiten en Slikken werkte, zei ik op alles ‘ja’”, zegt ze in een zaal vol studenten in Theater de Veste. Van Poorten werd op het podium geïnterviewd voor OWee-publiek.

“De redactie van Spuiten en Slikken kon mij altijd bellen. Zelfs als ik een blaasontsteking had, kwam ik opdagen. Ik had toch immers een contract bij BNN?!” Ze noemt haar tijd bij Spuiten en Slikken “niet normaal”. Van Poorten: “De cultuur was daar heel anders dan nu. Het ging er op maandagen alleen maar over welke seks je dat weekend had gehad en welke drugs je had gedaan. Ik vond het kut als ik dan geen verhaal had.”

‘Van paddo’s heb ik maandenlang nachtmerries gehad’

Haar grenzen aangeven, kon ze toen nog niet. “Ik dacht er niet eens over na wat mijn grenzen waren. Dus ik probeerde alles uit voor het televisieprogramma. Van een bad trip na het eten van paddo’s heb ik maandenlang nachtmerries gehad”, vertelt ze. Toch kreeg ze later weer een appje van de redactie. Of ze ondanks haar bad trip niet nog een keer paddo’s op tv wilde proberen? Spijt van haar tijd bij Spuiten en Slikken heeft ze niet. “Dankzij dit programma wisten veel jongeren hoe ze verantwoord drugs konden gebruiken. Door die bad trip hebben misschien wel honderden jongeren géén paddo’s genomen.”

Burn-out

Jaren voordat Van Poorten aan de slag ging voor BNN, vocht ze zich terug uit een burn-out. Die kreeg ze toen ze in Den Haag werkte, waar ze heen verhuisde na twee vergeefse pogingen om te studeren. “Ik ben twee keer begonnen aan een opleiding. Eén keer aan de Fontys Hogeschool en één keer aan de Hogeschool Arnhem-Nijmegen. Beide keren haalde ik mijn P [propedeuse, red.] niet.”

In Den Haag vond ze haar draai. Ze kreeg een bijbaan in een sportschool, deed modellenwerk, was op elk feestje én ging zelf feestconcepten verkopen aan clubs. Ze zei nooit nee, wilde overal bij zijn, alles meemaken en werkte dag en nacht. “Maar op een dag kón ik niet meer. Ik liep de sportschool binnen, voelde me ziek en kon alleen nog maar herhalen dat het niet goed met me ging.”

‘Ik dacht: het kost geen energie want het is toch leuk?!’

Volgens haar huisarts was ze opgebrand. “Ik ging weer bij mijn ouders wonen. Drie maanden lang kon ik alleen maar slapen en huilen. Ik kwam nauwelijks de deur meer uit en viel tien kilo af.” Toen het wat beter ging, keerde ze terug naar Den Haag. Terugblikkend op die periode, weet ze precies waarom ze in een burn-out belandde. “Ik kwam die in burn-out terecht doordat ik me niet realiseerde dat alles wat je doet energie kost. Ik dacht: het kost geen energie want het is toch leuk?! Als ik me slecht voelde, durfde ik daar niet bij stil te staan. Ik dacht dat ik me niet kut mocht voelen omdat mijn leven verder heel leuk was. Maar als je niks doet met dat gevoel, haalt het je keihard in.”

Ze hoopt dat studenten nu sneller leren om grenzen aan te geven. “Jullie zijn er al veel meer mee bezig dan ik toen. Het zegt al zó veel dat ik er met jullie over in gesprek kan gaan. In mijn tijd was dat geen ding. Je hád het gewoon niet over je grenzen of je mentale gezondheid”, zegt Van Poorten.

‘Zonder psycholoog was ik nooit zo succesvol geworden’

Ze drukt de OWee-deelnemers op het hart om vooral niet te bang te zijn om naar een psycholoog te gaan. “Zo iemand kan je verder helpen. Zonder psycholoog was ik nooit zo succesvol geworden als nu. En klikt het niet? Wees dan ook niet bang om een mail te sturen dat het geen match is.”

Tijdens de OWee is dit jaar extra veel aandacht voor mentaal welzijn, vertelt OWee-bestuurslid Annabel Fransen (hoofd communicatie en design). Zo heeft het OWee-bestuur samen met studentenverenigingen de Ben je Oké-campagne georganiseerd. Met Instagram-posts én fysieke posters over mentaal welzijn. De boodschap? Trek aan de bel als er iets is. Annabel: “Ook houden we elke dag een enquête onder OWee-deelnemers waarin welzijn op een luchtige manier is verweven.”  De gegevens worden anoniem verwerkt door een vertrouwenspersoon en teruggekoppeld aan het OWee-bestuur. “Zo kunnen we meteen helpen als er ergens iets is. Mentaal welzijn is een enorm actueel onderwerp. Als we hiermee voor één iemand het verschil kunnen maken, is dat al heel mooi.”