Gezellig met gelijkgestemden onder elkaar

De DWH-jongerenorganisatie, Outsite, telt veel studenten. Reden: coming out is vaak het makkelijkst tijdens de studententijd.

,,Ik weet nog hoe bang ik was om ervoor uit te komen”, zegt bouko Sjoerd Wierda (27), medeoprichter van Outsite. ,,Ik was bang voor de reactie van mijn ouders. Ik ben ‘netjes heteroseksueel’ opgevoed. Homo’s waren vies, vonden ze thuis.”

In veel kringen is het niet bepaald stoer of gaaf om homo te zijn, weet Martijn van Breukelen, ex-TU’er en voorzitter van DWH. Door middel van voorlichting, vooral op middelbare scholen, hoopt zijn werkgroep de vooroordelen te bestrijden. De vereniging, ontstaan uit een vriendenclub van studenten, is een ontmoetingsplaats voor homo- en biseksuelen in Delft. Voor jongeren zijn er inloopavonden en chatbijeenkomsten, maar ook sportieve activiteiten en maandelijkse caféavonden in het eigen gebouw aan de Lange Geer.

Vooral studenten komen op de jongerenactiviteiten af. Van Breukelen: ,,Als student in een vreemde stad krijg je de ruimte om jezelf te zijn. Bovendien hoef je niet meer te vrezen dat je ouders je het huis uitzetten.”

Stoer

Wierda was al jaren student toen hij zijn vrienden en zijn ouders inlichtte. Zoals veel jongeren wilde hij pas na de middelbare school zijn geaardheid bekendmaken. ,,Begrijpelijk”, vindt Van Breukelen. ,,Met name op vmbo- en mavo-scholen is de sfeer niet leuk. Als je ervoor uitkomt homo te zijn, maken medescholieren je het leven vaak zuur.”

Wierda kan dat bevestigen: ,,Ik ken een jongen die al op drie scholen is weggepest sinds hij het heeft verteld. Hij is uiteindelijk gestopt met leren.” Vooral jongens reageren grof als ze het nieuws horen, weet Van Breukelen. ,,Meisjes zijn toleranter, ze hoeven ook niet zo nodig stoer te doen.” Toch zijn niet alle meiden begripvol, is de kanttekening van Wierda. ,,Hun houding verandert soms als een beste vriendin lesbisch blijkt te zijn.”

De reactie van zijn ouders viel uiteindelijk wel mee, vertelt Wierda. ,,Mijn vader schrok wel, hij vond dat ik maar moest gaan sporten of zo”, lacht hij nu. ,,Mijn moeder wist het al van kleins af aan.”

Kiezen

Moeilijk blijft het wel om ‘uit de kast te komen’. ,,Je voelt je een tijdje rot, omdat je gedwongen wordt na te denken over je toekomst”, zegt Van Breukelen, die technische natuurwetenschappen studeerde. ,,En je moet je voorbereiden op de reacties. Die vallen op de universiteit gelukkig meestal mee. Bij mij in ieder gevalwel.”

Ook voor wie tolerante ouders heeft, kan het moeilijk zijn te laten zien wie je bent, weet IO-studente Amber uit ervaring. ,,Ik was lang in de war omdat ik biseksueel was. Ik had het gevoel dat ik moest kiezen. Als biseksueel krijg je snel het etiket opgeplakt dat je van twee walletjes eet.” Stellig: ,,Ik heb juist heel duidelijk gekozen. Ik kies voor de persoon waarop ik verliefd word.”

Net als Wierda en Van Breukelen gaat ze elke maand naar de jongerenavond van de vereniging. ,,Het is fijn om onder gelijkgestemden te zijn. Maar elkaar opzoeken betekent niet dat je geen heterovrienden meer hebt”, nuanceert Amber. ,,Met mensen in een soortgelijke situatie voel je je meer op je gemak. Uiteindelijk zijn we ook gewoon vrienden onder elkaar. Want homo zijn is een klein gedeelte van je identiteit. Sommige hetero’s beoordelen je alleen daar op.”

Taboe

Hoewel de jongerenavonden zijn bedoeld als vermaak, dragen ze ook bij aan de emancipatie. ,,Als je je de enige homo waant in een heteroseksuele wereld, dan voel je je behoorlijk rot en alleen. Als je met gelijkgezinden leuke dingen doet, sta je steviger in je schoenen”, is Wierda’s overtuiging.

Op de bijeenkomsten zijn weinig allochtonen te vinden. ,,Voor veel allochtone homoseksuelen is het nog moeilijk om hun geaardheid te uiten. Homoseksualiteit is in veel culturen een groot taboe”, zegt Van Breukelen.

Waar het uiteindelijk om draait is respect, zegt de voorzitter over emancipatie van minderheden. ,,Als homo behoor je tot een minderheid. Dat moet je beseffen”, vindt hij. ,,Maar je moet ook weten dat het niet erg is om anders te zijn, integendeel. Zolang je openstaat voor andere ideeën en niet verlangt dat iedereen is zoals jij, kun je rustig gelijkgestemden opzoeken.”

Gay Games, homohuwelijken – is de emancipatie van de Nederlandse homoseksuelen voltooid? Nee, zegt de Delftse werkgroep Homoseksualiteit (DWH). De DWH-jongerenorganisatie, Outsite, telt veel studenten. Reden: coming out is vaak het makkelijkst tijdens de studententijd.

,,Ik weet nog hoe bang ik was om ervoor uit te komen”, zegt bouko Sjoerd Wierda (27), medeoprichter van Outsite. ,,Ik was bang voor de reactie van mijn ouders. Ik ben ‘netjes heteroseksueel’ opgevoed. Homo’s waren vies, vonden ze thuis.”

In veel kringen is het niet bepaald stoer of gaaf om homo te zijn, weet Martijn van Breukelen, ex-TU’er en voorzitter van DWH. Door middel van voorlichting, vooral op middelbare scholen, hoopt zijn werkgroep de vooroordelen te bestrijden. De vereniging, ontstaan uit een vriendenclub van studenten, is een ontmoetingsplaats voor homo- en biseksuelen in Delft. Voor jongeren zijn er inloopavonden en chatbijeenkomsten, maar ook sportieve activiteiten en maandelijkse caféavonden in het eigen gebouw aan de Lange Geer.

Vooral studenten komen op de jongerenactiviteiten af. Van Breukelen: ,,Als student in een vreemde stad krijg je de ruimte om jezelf te zijn. Bovendien hoef je niet meer te vrezen dat je ouders je het huis uitzetten.”

Stoer

Wierda was al jaren student toen hij zijn vrienden en zijn ouders inlichtte. Zoals veel jongeren wilde hij pas na de middelbare school zijn geaardheid bekendmaken. ,,Begrijpelijk”, vindt Van Breukelen. ,,Met name op vmbo- en mavo-scholen is de sfeer niet leuk. Als je ervoor uitkomt homo te zijn, maken medescholieren je het leven vaak zuur.”

Wierda kan dat bevestigen: ,,Ik ken een jongen die al op drie scholen is weggepest sinds hij het heeft verteld. Hij is uiteindelijk gestopt met leren.” Vooral jongens reageren grof als ze het nieuws horen, weet Van Breukelen. ,,Meisjes zijn toleranter, ze hoeven ook niet zo nodig stoer te doen.” Toch zijn niet alle meiden begripvol, is de kanttekening van Wierda. ,,Hun houding verandert soms als een beste vriendin lesbisch blijkt te zijn.”

De reactie van zijn ouders viel uiteindelijk wel mee, vertelt Wierda. ,,Mijn vader schrok wel, hij vond dat ik maar moest gaan sporten of zo”, lacht hij nu. ,,Mijn moeder wist het al van kleins af aan.”

Kiezen

Moeilijk blijft het wel om ‘uit de kast te komen’. ,,Je voelt je een tijdje rot, omdat je gedwongen wordt na te denken over je toekomst”, zegt Van Breukelen, die technische natuurwetenschappen studeerde. ,,En je moet je voorbereiden op de reacties. Die vallen op de universiteit gelukkig meestal mee. Bij mij in ieder gevalwel.”

Ook voor wie tolerante ouders heeft, kan het moeilijk zijn te laten zien wie je bent, weet IO-studente Amber uit ervaring. ,,Ik was lang in de war omdat ik biseksueel was. Ik had het gevoel dat ik moest kiezen. Als biseksueel krijg je snel het etiket opgeplakt dat je van twee walletjes eet.” Stellig: ,,Ik heb juist heel duidelijk gekozen. Ik kies voor de persoon waarop ik verliefd word.”

Net als Wierda en Van Breukelen gaat ze elke maand naar de jongerenavond van de vereniging. ,,Het is fijn om onder gelijkgestemden te zijn. Maar elkaar opzoeken betekent niet dat je geen heterovrienden meer hebt”, nuanceert Amber. ,,Met mensen in een soortgelijke situatie voel je je meer op je gemak. Uiteindelijk zijn we ook gewoon vrienden onder elkaar. Want homo zijn is een klein gedeelte van je identiteit. Sommige hetero’s beoordelen je alleen daar op.”

Taboe

Hoewel de jongerenavonden zijn bedoeld als vermaak, dragen ze ook bij aan de emancipatie. ,,Als je je de enige homo waant in een heteroseksuele wereld, dan voel je je behoorlijk rot en alleen. Als je met gelijkgezinden leuke dingen doet, sta je steviger in je schoenen”, is Wierda’s overtuiging.

Op de bijeenkomsten zijn weinig allochtonen te vinden. ,,Voor veel allochtone homoseksuelen is het nog moeilijk om hun geaardheid te uiten. Homoseksualiteit is in veel culturen een groot taboe”, zegt Van Breukelen.

Waar het uiteindelijk om draait is respect, zegt de voorzitter over emancipatie van minderheden. ,,Als homo behoor je tot een minderheid. Dat moet je beseffen”, vindt hij. ,,Maar je moet ook weten dat het niet erg is om anders te zijn, integendeel. Zolang je openstaat voor andere ideeën en niet verlangt dat iedereen is zoals jij, kun je rustig gelijkgestemden opzoeken.”