Er komt geen student in het universiteitsbestuur, stellen staatsrechtdeskundigen. Daar moeten D66 en de Landelijke Studentenvakbond zich bij neerleggen.
Delen
Studentenbond LSVb heeft lang geijverd om een student in het college van bestuur te krijgen. Die zou bij vergaderingen mogen zitten en een brug moeten slaan tussen studentvertegenwoordigers en bestuurders.
Tegen alle verwachtingen in haalde de student-assessor via een amendement van D66 de nieuwe Wet op het hoger onderwijs, die de Tweede Kamer aannam.
De Eerste Kamer ging echter niet akkoord. De Senaat wilde de wet alleen goedkeuren als de minister de student-assessor eruit zou halen. Plasterk stemde daarin toe.
Nu is het kabinet gevallen en dus gaat de wet onverkort gelden – inclusief student-assessor. Althans, dat beweert de LSVb. Maar zo werkt het niet, zeggen twee staatsrechtdeskundigen. “Het demissionaire kabinet is gebonden aan de toezeggingen van Plasterk,” zegt professor staatsrecht Margriet Overkleeft-Verburg van de Erasmus Universiteit Rotterdam. “Het onderdeel van de student-assessor zal dus niet in werking treden.”
Uiteindelijk komt er dan een wijzigingswetje waarin de student-assessor wordt geschrapt. Dat bevestigt de Leidse hoogleraar wetgeving en bestuursrecht Wim Voermans. “Er komt absoluut geen student-assessor in het bestuur van universiteiten.”
“Kom binnen, kom binnen”, roept student micro-elektrotechniek Halil Kükner (23) als hij bezoek op de stoep van zijn spacebox aan de Feldmannweg ziet staan. De Turkse student zit met een studieboek op schoot aan de lunch, maar hij en zijn land- en studiegenoot Onur Kaya (23) maken graag tijd voor een praatje. Thee wordt meteen ingeschonken. “Geen idee welke theesoort dit is. Roibos, Roooijbos? Het is wel lekker.”
Kukner presenteert met flair zijn Turkse gastvrijheid in een wel heel Hollands kopje. De thee schenkt hij namelijk in Delfts porselein, compleet met wit-blauwe grachtenpanden en pittoreske molens. “Ik heb ze gekocht bij de Porceleijne Fles. Ik moest ze gewoon hebben nu ik hier in Nederland woon en studeer”, zegt hij met een grote grijns.
Maar de kopjes zijn meer dan een grapje. Kükner en Kaya kozen bewust voor Delft als studiestad en willen maar een ding: zo snel mogelijk integreren. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Er zitten maar een paar Nederlandse studenten in hun werkgroep, het merendeel van de studenten komt uit China, India, Afrika en andere landen.
De oplossing was wel snel gevonden. Kaya ging op salsales in het sport- en cultuurcentrum. “Zeventig procent van de cursisten is Nederlander. Door samen te dansen, maak je makkelijk vrienden.”
Veel verschil tussen hen en hun Nederlandse TU-vrienden is er niet, vindt het tweetal. “Wij komen allebei uit Istanbul, een grote stad met een heel multicultureel karakter. De wereld is geglobaliseerd”, zegt Kükner. “Wij houden ook van feesten. Sommige studenten vinden het vreemd dat wij van bier drinken houden, omdat wij uit een Moslimland komen. Maar in een grote stad als Istanbul is daar niets geks aan.”
Zonder de salsalessen had hij nooit zoveel Nederlandse vrienden gevonden, denkt Kaya. “Je moet naar het fitnesscentrum of op een danscursus, want buiten een organisatie om lukt het je nooit om als buitenlandse student vrienden te maken in Nederland. We wonen te gescheiden van elkaar. De meeste internationale studenten worden bij elkaar geplaatst.” Het is veel makkelijker om met Nederlandse studenten in contact te komen als je een huis deelt, vindt Kaya. “Het liefste zou ik daarom in een Nederlands studentenhuis wonen, maar het is te lastig om vanuit Turkije te regelen dat je in een Nederlands huis wordt ingestemd. In het nieuwe jaar ga ik zeker naar instemmingen voor studentenhuizen”, zegt hij enthousiast.
Kaya is niet alleen enthousiast over Nederlandse feesten, ook zijn studie bevalt hem prima. “Ik wilde naar Nederland omdat iedereen hier vloeiend Engels spreekt. En de TU Delft heeft een goede reputatie in Turkije. In Nederland is de studie veel theoretischer. Hier heb je the real science. In Turkije duren vakken veel langer, vaak veertien weken. Dat demotiveert soms.” “Je raakt je concentratie kwijt”, vult Kükner aan. “Hier leren we om efficiënter te werken en meer te studeren.” Veel nationaliteiten vindt hij ook een voordeel van zijn opleiding. “In Turkije vinden we dat we veel nationaliteiten hebben, maar nu studeren we met Indiërs, Roemenen en Chinezen. Je verbreedt je horizon en kennis enorm.”
Dat vindt ook Fanuel Kalugendo (33), student Civiele Techniek (transport and planning) uit Tanzania. Hij koos eveneens voor de TU Delft om zijn wetenschappelijke kennis uit te breiden. De reputatie van de TU sprak daarbij tot de verbeelding. “Het programma en de onderwerpen zijn erg goed”, vindt Kalugendo. “Maar het is ook lastig voor internationale studenten. Soms wordt er gerefereerd aan zaken uit de bachelorfase die ik niet ken. Toch moet ik het in twee jaar tijd afronden. Dat zorgt voor veel tijdsdruk.”
Kalugendo hecht minder belang aan feesten en bier drinken dan Kukner en Kaya, maar meer contact met Nederlandse studenten staat ook bij hem hoog op de agenda. “Ik heb niet heel veel contact met Nederlandse studenten. Ik zou het wel graag willen, maar Nederlandse studenten gaan vrijwel alleen maar om met Nederlanders. Ze zijn erg individualistisch, waardoor contact moeilijk is.” Misschien komt het moeilijke contact ook wel doordat Nederlanders trots zijn op hun eigen taal, denkt Kalugendo. “Want ze praten liever in het Nederlands dan in het Engels. Soms zelfs in de les, want sommige studenten stellen hun vragen alleen in het Nederlands. De docenten doen dat gelukkig niet, want ik versta niet veel meer dan goedemorgen en goedemiddag. Een cursus Nederlands voor alle buitenlandse studenten zou naar mijn mening daarom een goed idee zijn.” Alle studenten willen maar één ding: integreren en meer contact met Nederlandse studenten. Het voornemen van studentenhuisvester Duwo om internationale en Nederlandse studenten meer gemengd te laten wonen, wordt enthousiast ontvangen. Ook de Chinese Bouwkundestudent Ding Cheng (29) wil graag tussen Nederlandse studenten wonen. Uit enquêtes, gehouden voor het onderzoek van Delftsch Overleg, bleek echter dat Chinese studenten liever alleen met landgenoten samenwonen. Cheng voelt zich daar absoluut niet toe aangesproken. “Ik, en alle Chinese studenten die ik ken, willen dat liever niet. Alsjeblieft zeg, ik ben naar Nederland gekomen om Nederland te leren kennen, dan wil ik liever niet tussen alleen maar Chinezen wonen. Contact met Nederlanders is juist leuk. Ik begin vaak een gesprek over eten, dat is altijd raak. Zodra ik over eten begin, komen ze los, en praten we al snel over de meest uiteenlopende zaken. In China speelt het sociale leven zich meer binnenshuis af. De Nederlandse studenten hebben mij juist naar buiten gesleurd. We zijn nieuwsgierig naar elkaar en naar de cultuur van de ander. Dat maakt mijn verblijf hier zo boeiend.”
Veel buitenlandse studenten weten tot hun spijt niet goed wat de Nederlandse cultuur behelst. “Daarvoor maak ik er te weinig onderdeel vanuit. Als ik kon kiezen, was ik liever gaan samenwonen met twee of drie Nederlanders”, zegt Kalugendo.
Het typische Delftse studentenhuis met zes tot acht studenten die samen een keuken, wc en gezamenlijke woonkamer delen is hem wel een gruwel. “Dat lijkt me echt helemaal niets. Volgens mij wordt het dan een grote bende, want er zijn altijd wel mensen die zich niet aan schoonmaakafspraken houden. Met twee of drie andere studenten is dat nog te overzien.”
Kalugendo mist een gemeenschap waar hij deel van uit kan maken. “In Tanzania is een gemeenschap heel erg belangrijk. Je ondersteunt elkaar. Niet zozeer financieel maar vooral mentaal. Niet alleen thuis, maar ook daarbuiten. Op mijn universiteit in Tanzania hadden we grote groepsdiscussies die niet alleen erg gezellig maar ook heel leerzaam waren. Je deelt alle kennis die je opdoet met de andere studenten. Dat vind ik heel positief.”
Over het onderwijs aan de TU Delft is hij wel erg te spreken. “De infrastructuur in mijn land is een grote bende. In Delft krijg ik de professionele knowhow hoe je met zulke verkeerschaos om moet gaan. En ik zie hier in het Nederlandse verkeer hoe het is als mensen zich wel aan verkeersregels houden. Ik ben hier gaan beseffen dat een goede infrastructuur vooral met menselijk gedrag en respect voor verkeersregels te maken heeft. Die ervaring neem ik zeker mee terug naar mijn eigen land. Met mijn Nederlandse expertise kan ik straks mijn eigen gemeenschap helpen veranderen. Het is alleen jammer dat de wetenschap en mijn sociale leven in Delft niet op gelijke voet met elkaar staan.”
Kalugendo gaat voornamelijk om met andere studenten uit Tanzania, waar hij af en toe een biertje mee drinkt. “Mijn spacebox gebruik ik alleen om te leren en te slapen. Een echt thuis is het niet”, zegt hij.
Turkse studente Industrieel Ontwerpen Gamze Kaya (22) (geen familie van Onur Kaya) is wel erg tevreden met haar kamer in de nieuwe internationale studentenflat aan de Leeghwaterstraat. “Mijn kamer is duur, maar wel helemaal top”, vindt ze. Ze deelt haar appartement met studentes uit Griekenland en Portugal. “We hebben veel feesten in onze flat. We houden vooral van barbecuen en samen naar muziek luisteren met een drankje. Ik heb in korte tijd veel mensen leren kennen en vind het hier geweldig.” Naar evenementen die voor internationale studenten worden georganiseerd, gaat ze bijna nooit. “Het sport- en cultuurcentrum heeft op vrijdag avonden voor internationale studenten, maar die zijn niet erg succesvol want je vindt er vaak niet meer dan twintig tot dertig mensen. Alleen voor voetbalevenementen krijg je de jongens uit mijn flat enthousiast. En muziek. Leuke dingen organiseren we liever zelf. Als ik wil weten wat er te doen is, kijk ik gewoon op onze flatfacebookpagina. Daar staan alle feesten op.”
Ook Gamze Kaya zou graag meer contact willen met Nederlandse studenten, maar dat is lastig, vindt ze. “In Istanbul staat geen enkele student alleen. Als iemand nieuw is, maak je daar een praatje mee. Dat gebeurt hier niet. Als ik alleen sta, komt er niemand op me af.”
Kaya krabbelt meteen terug bij de vraag of ze dat vervelend vindt en praat het gedrag van haar Nederlandse medestudenten goed. “Ik snap wel dat ze dat doen. Ze zijn met hun vrienden, en daar praten ze graag mee. Het maakt niet zo veel uit, het is maar een paar uur dat ik dan alleen ben. Met de mensen uit mijn werkgroep ben ik wel close.” Maar daar zitten geen Nederlanders in. “Het zij zo”, zegt ze berustend.
Studentenbond LSVb heeft lang geijverd om een student in het college van bestuur te krijgen. Die zou bij vergaderingen mogen zitten en een brug moeten slaan tussen studentvertegenwoordigers en bestuurders.
Tegen alle verwachtingen in haalde de student-assessor via een amendement van D66 de nieuwe Wet op het hoger onderwijs, die de Tweede Kamer aannam.
De Eerste Kamer ging echter niet akkoord. De senaat wilde de wet alleen goedkeuren als de minister de student-assessor eruit zou halen. Plasterk stemde daarin toe.
Nu is het kabinet gevallen en dus gaat de wet onverkort gelden – inclusief student-assessor. Althans, dat beweert de LSVb. Maar zo werkt het niet, zeggen twee staatsrechtdeskundigen. “Het demissionaire kabinet is gebonden aan de toezeggingen van Plasterk,” zegt professor staatsrecht Margriet Overkleeft-Verburg van de Erasmus Universiteit Rotterdam. “Het onderdeel van de student-assessor zal dus niet in werking treden.”
Uiteindelijk komt er dan een wijzigingswetje waarin de student-assessor wordt geschrapt. Dat bevestigt de Leidse hoogleraar wetgeving en bestuursrecht Wim Voermans. “Er komt absoluut geen student-assessor in het bestuur van universiteiten.”
Comments are closed.