Eerst ontkent iedereen, zegt IO-studente Sacha van Ginhoven. Pas als je een tijdje in zo’n sloppenwijk zit, en vertelt hoe gênant wij het vinden als iemand direct nadat je hebt zitten poepen op hetzelfde toilet gaat, dan komen zij ook met verhalen over de ongemakken van de ontlasting.
Delen
En die zijn fors in de sloppenwijk Kibera, in de Keniase hoofstad Nairobi. Zo fors dat mensen zich gedwongen zien om in de beslotenheid van het eigen huis op een plastic zak te poepen en die in een onbewaakt ogenblik over de muur te gooien, zodat de steegjes vol liggen met poep in plastic. Maak je geen illusies, vertelde een Amerikaan die er al langer zat. Everyone uses the flying toilet.
Voor het Zweedse bedrijf Peepoople was die hygiënische nachtmerrie aanleiding voor het ontwikkelen van een speciaal poepzakje, de Peepoo bag. Het zakje ontsmet de ontlasting, waardoor de inhoud én het biologisch afbreekbare zakje na verloop van één tot twee jaar als meststof op het land gebruikt kunnen worden.
Maar hoe breng je zoiets aan de man? Dat was de masteropdracht aan een team van vijf IO-studenten die samen een integrated design project deden. Vorig jaar brachten ze twee maanden door in Kibera. Ze spraken daar met bewoners om erachter te komen wat hun werkelijke behoeften en problemen zijn. De studenten sliepen met de bewoners in de ommuurde plots waar mensen zich ’s avonds terugtrekken. Niemand gaat er in het donker over straat.
“We wilden een systeem ontwerpen dat voorziet in distributie van de zakjes tot en met de inzameling”, vertelt IO-student Willem Lysen. De studenten bedachten dat de inzameling het beste gedaan kon worden door iemand die ervoor betaald wordt. De wijkbewoners willen graag op een andere manier van hun poepzakjes af en zouden daar ook voor willen betalen. De studenten schatten dat een Peepoo Collector een euro per uur kan verdienen. Volgens hun inschattingen is dat genoeg om iemand te bewegen het vuile werk te doen. Bovendien letten ze er bij het ontwerp van een starterskit op dat een inzamelaar niet met de poep in aanraking komt, en dat hij trots kan zijn op zijn appelgroene stofjas en kruiwagen. Alle attributen in de starterskit, inclusief de verzamelbus en de zak eronder, zijn zo ontworpen dat ze lokaal gemaakt worden.
Het is een goed ontwerp geworden, vindt projectleider Camilla Wirseen van Peepoople. Maar het model is slechts een van de mogelijkheden. Misschien brengen de kinderen de zakjes wel. Misschien is werving via een soort Tupperwareparties voor vrouwen effectief. De input van de studenten is waardevol, vindt ze, maar haar bedrijf moet verder kijken. De introductie staat gepland voor september.
www.peepoople.wordpress.com
www.peepoople.com
At the recent ECHO Awards, Ahmad Bakkar, a Lebanese-born aerospace engineering student at TU Delft, was awarded the 2009 WO Beta Technology Award. The ECHO Awards are an annual event honoring the best non-ethnic Dutch (allochtone) students in higher education and technological education in the Netherlands. This year, the Dutch minister of Education, Culture and Science, Ronald Plasterk, was on hand to present the awards. Plasterk was joined by fellow Dutch politicians, John Leerdam (PvdA) and Mark Rutte (VVD). All 15 students nominated for one of the ECHO awards were present at the event, which is organized by the ECHO Foundation. The students were honored for their academic performance and social contributions. The award winners will now participate in a summer course at the University of California, Los Angeles. Bakkar impressed the jury with his “passion for technology and writing.” As a child, Bakkar dreamed of working for NASA, and he is now pursuing that dream through his studies at TU Delft’s Faculty of Aerospace Engineering.
Comments are closed.