Flexibiliseren

Toch mag ik niet zeggen dat men binnen de TU geheel gespeend is van taalvirtuositeit. Eskimo’s hebben 22 woorden voor sneeuw, de TU heeft minstens zoveel woorden voor bezuiniging c.q. reorganisatie. Een kleine bloemlezing.
De trofee voor het mooiste woord voor reorganisatie was tot voor kort in handen van Freek H. , bekend van de Higler Avenue (thans Mekelpark), de toenmalige secretaris-beheerder van CiTG. Freek pleitte voor een ‘zachte’ organisatieontwikkeling/reorganisatie binnen CiTG die het lopend proces niet te veel zou verstoren, en noemde het ‘Doorganisatie’. Koot en Bie zouden het hem niet verbeterd hebben.
Ook een heel mooie was de ‘Onderwijsportfolio discussie’. Dat leek een operatie gericht op het bekijken van het onderwijsaanbod. Bij CiTG leidde het tot uiteindelijk tot ogenschijnlijk volslagen random, maar ongetwijfeld op basis van grondige argumenten schrappen en veranderen van afstudeerrichtingen. Zelf werd ik in een onbewaakt ogenblik uit de boedel van een opgedoekte afstudeerrichting, een stagebureau rijker. O, kom er eens kijken wat ik in m’n schoentje vind: een stagebureau. Prima aanwinst, alleen waren ze vergeten het me te vertellen.
En wat dacht je van de ‘Modernisering Ondersteunende Diensten’. Nee, geen reorganisatie, alleen maar een modernisering, heus hoor, echt waar. Services werden geklonterd tot grote eenheden en gemoderniseerd. En het eindresultaat? Een gemoderniseerde ondersteunende dienst. In faculteiten die nog precies waren wat ze waren, en dat ook wilden blijven. De honden blaffen, maar de karavaan trekt verder. Maar wel modern. En het kostte maar 180 miljoen gulden. De inkt op de Modernisering was trouwens nog niet droog toen de OOD zich aandiende, de ‘Organisatie Ondersteunende Diensten’. Doe dat dan in één keer als je toch bezig bent, zou je zeggen, maar nee, er was kennelijk alleen maar gemoderniseerd, niet georganiseerd.
Sinds een maand is de trofee voor het beste woord overgegaan in nieuwe handen, namelijk in die van Dirk Jan van den Berg, onze voorzitter. Als ondertekenaar van de brief ‘Proces Herijking’ heeft hij een nieuw record gevestigd op het terrein van creatief taalgebruik. Niet voor de kreet ‘Proces Herijking’, want dat is, net als het ‘Vernieuwingsplan’ van CiTG  een van de meest voorkomende versluierende termen  in Ambtenarenland.  Nee, the winner is het woord… ‘Flexibiliseren’. Alle faculteiten wordt verzocht hun primaire processen te ‘flexibiliseren’ met de omvang van tien procent. Ik heb lang zitten nadenken wat dat zou moeten betekenen. Zou het zoiets zijn als: ‘Wil je nog een toetje? Nee dank je, ik heb met kerst zo veel gegeten, ik moet dringend flexibiliseren met de omvang van tien procent’. Of wordt het misschien toch: ‘Waar is Jan? Ik moest helaas flexibiliseren met de omvang van tien procent en heb Jan aangeraden elders een nieuwe uitdaging aan te gaan’.
We gaan nog boeiende tijden tegemoet. Of zoals Jeff Goldblum zei in de film Jurassic Park: ‘God help us, we’re in the hands of engineers’.

Ellen Touw is hoofd van de dienst onderwijs- en studentzaken bij Civiele Techniek en Geowetenschappen en beleidsadviseur internationalisering. 

Zit je rustig in de trein te lezen, begint me een stelletje daar toch ruzie te maken. Hij is ‘achterbaks’ omdat hij vreemdgaat met haar beste vriendin. Zij is een ‘achterdochtig wicht’ dat spoken ziet.
Je kunt je boek wel vergeten. Sappige details vliegen om je oren. De hele coupé kan meegenieten. Een treinreiziger zegt wat van de herrie, maar de buurman van de bedrogen vrouw neemt het voor haar op. Nu krijgen die twee buitenstaanders ook ruzie met elkaar. Een vrouw pakt haar mobieltje en filmt het hele tafereel. Dan pakt de bedrogen vrouw het mobieltje af en gooit het uit de trein.
Wie binnenkort zoiets meemaakt, zit misschien wel in een scène van TU-studenten of –medewerkers die de workshop undercover acting hebben gevolgd. Jawel: verborgen theater. Op straat, in een restaurant, voor een winkel of in de trein.
Op dinsdagavond 10 maart kunnen deelnemers aan de workshop bij het cultuurcentrum zelf bedenken welke act ze waar willen opvoeren. Het gaat er volgens spelregisseur Guido Bosua om herkenbare situaties uit te vergroten. “Het theatrale zit hem in de vervreemding van de werkelijkheid.”
Als voorbeeld geeft Bosua een scène van een ambtenaar in een grijs pak met een koffertje. Op straat doet de hij het koffertje open en haalt papieren bootjes tevoorschijn die hij in het water duwt. “Het gaat om het vervreemdende beeld. Je verwacht zoiets niet van een man in een grijs pak. Je laat mensen heel verbaasd achter.”
Wel kan het raadzaam zijn sommigen toch op de hoogte te stellen. “Ik speelde ooit een halve zwerver op een feestje in een hotel, maar werd door de beveiliging verwijderd. Ik keek iets te lang naar bepaalde handtasjes.”

Workshop undercover acting: 10, 17 en 22 maart bij het
cultuurcentrum, deelname 20 euro.