Onderwijs

Feminisme op de TU: praten of actie voeren?

Het mission statement van TU Delft Feminists staat bol van de idealen. Tijdens een etentje op donderdag 27 oktober dachten de feministen met geïnteresseerden na over hoe die te bereiken.

De TU Delft Feminists deden in mei voor het eerst van zich horen. Er was een symposium over de architecte Jane Jacobs met een panel bestaande uit louter mannen. De Amerikaanse Tumblr-blog ‘Congratulations on your all-male panel’ viel erover, waarop er bij Bouwkunde een discussie ontstond over de positie van vrouwen op de faculteit. Want waarom zijn er zo weinig vrouwelijke hoogleraren terwijl de helft van de studenten vrouw is? En waarom krijgen vrouwen voor hetzelfde werk minder betaald?


Het symposium ging desondanks door in de originele setting, waarna een groepje studenten in actie kwam. Ze droegen stoelen de zaal in met daarop namen van vrouwen die uitgenodigd hadden kunnen worden. Het maakte organisator en universitair docent Roberto Rocco, donderdag spreker tijdens het brainstorm-etentje, ‘heel erg van streek’. “Maar de stoelen werden onderdeel van het symposium en we konden het erover hebben.”


Gevoelig

Rocco sprak na hoogleraar Marja Elsinga (ook voorzitter van TU-vrouwennetwerk Dewis) en universitair hoofddocent Susanne Komossa. Waar zij met Powerpoints en cijfers lieten zien wat er mis is aan de TU en vroegen om een actieplan, raakte Rocco het gevoel.


Zijn ogen waren geopend, bekende hij. Hij was patriarchale structuren gaan zien, was gevoelig geworden voor de ‘impliciete gender-vooroordelen die zijn verweven in onze cultuur, onze taal, in de manier waarop we over mensen spreken’. “Jullie willen serieus genomen worden. Ik ken dat gevoel als Latijns-Amerikaanse man in Europa. Die stoelen waren heel moeilijk voor mij, maar wel effectief. Ik vrees dat dit etentje dat niet zal zijn voor mensen die niet open staan voor deze boodschap.”


Twee TU Delft Feminists van het eerste uur, bouwkundestudentes Brigitte O’Regan en Charlotte Ros knikten instemmend. O’Regan vertelde eerder dat hun groep bestaat uit zeventien actieve mensen en driehonderd volgers. Zij willen het thema feminisme breder trekken naar ‘inclusiviteit’, met humor, debat, maar ook met actie. Ros is van de ‘practical jokes’, vertelde ze. Overal op de faculteit laat ze kleine boodschappen achter, om ‘de structuren waarin we leven’ ter discussie te stellen. ‘How many female architects do you know?’ schreef ze op wc-deuren.


Tempo

Structuren en culturen veranderen, dat is wat de TU Delft Feminists hopen te bereiken, aldus hun mission statement. Alleen, hoe doe je dat? Na het eten en de toespraken, dachten de aanwezigen – mannen en vrouwen – daarover na. De soms wat stroef lopende gesprekken leidden tot een lange lijst aan wensen: gelijk salaris, een diversity officer, quota, genderbewustwording en referenties aan werk van vrouwelijke architecten integreren in het curriculum, een buddy systeem voor jonge vrouwelijke medewerkers, langer vaderschapsverlof. Over het tempo verschilden de meningen. Een cultuur veranderen kost tijd, zei de één. Onacceptabel, zei de ander. “Dat zou betekenen dat ik nooit hoogleraar kan worden.”

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.