Feestneuzen

Ze waren overal, altijd samen en zongen de longen uit hun lijf. Nu weet ik door twee clubgenoten van mij dat mijnbouwers zich onttrekken aan studiedipjes. Ze zijn het schoolvoorbeeld van plezier hebben in je studie. Bij elke berg, vulkaan of baksteen klinkt ‘bravo’, of ‘mijnbouw mooi!’ en teksten als: ‘Niets gaat boven het Noorden’ zijn dagelijkse kost. In mijn eerste jaar ben ik wel eens met ze meegegaan naar het mijnbouwcafé aan de Kolk. Proefondervindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat je nooit nuchter het Noorden, zo heet die kroeg, kunt verlaten. Omdat het dit jaar MV-lustrum is en omdat aardfanaat Fridja haar verjaardag viert, gaan we kijken of mijn eerder bevonden stelling nog steeds geldt.

Wat een ongelooflijk corporale studievereniging is de Mijnbouwkundige Vereeniging. Bij binnenkomst moet ik wat mensen een hand schudden, daarna wordt mijn naam en ‘status’ (suf civiel / mooie baas / op zoek naar date) genoteerd in het grote introducéboek. Je status maakt niet zo veel uit, als je maar nette schoenen aan hebt, op gympen kun je het vergeten. We krijgen ons eerste drankje aangeboden, er zijn niet echt veel mensen. “Vorige week was er een installatie van de nieuwe Noco (dit is de barcommissie van het Noorden) en volgende week is het nulleninauguratie. “De meeste mijnbouwers zijn wel blij dat ze even niet hoeven” legt Louise uit. Het is dus wat rustiger dan normaal, qua mensen dan, want lawaai wordt er genoeg geproduceerd. Af en toe staat er iemand op tafel om een mooi verhaal te vertellen. Dan wordt Roeland Jan op de tafel geroepen, hij is jarig en krijgt daarom een bizar grote pot bier aangeboden. Alles gaat in het Engels, zodat de buitenlandse studenten het goed kunnen volgen. Luid wordt Roeland Jan toegezongen. ‘Holy shit, who is that? Is it an animal? No, it’s superman!’ Trots zet hij zijn lege pan/pul op zijn hoofd. Vijf minuten later strompelt hij naar huis, het is nog geen elf uur.

Ik word uitgenodigd om een spelletje te doen aan de bestuurstafel. Natuurlijk gaat verlies gepaard met een strafslokje bier. Gelukkig ben ik nogal goed in het dobbelspel. Dan wordt er een nieuw lied ingezet: ‘De nuldejaars gaan nu slapen, nuldejaartjes naar bed!’ Het klinkt best gezellig en wie de schoen past trekt vlug zijn jas aan.

Na een aantal rondjes dobbelen blaast de beheerder op een vervormde trompet. Iedereen krijgt nog een biertje en het volgend lied galmt door het Noorden. Voor mij is het ook tijd. En hoewel ik nog zo goed was in het spel klopt de stelling ook deze keer weer: je verlaat nooit nuchter het Noorden.(CD)

Weet je een feest? Mail carinedokter@hotmail.com

Mijnbouw mooi

Technische aardwetenschappen is dan wel de kleinste studie in Delft, maar de mijnbouwers hebben de grootste mond! Mijn eerste contact met het kleine groepje ‘zwarte schmink met helm’ was tijdens de Owee. Ze waren overal, altijd samen en zongen de longen uit hun lijf. Nu weet ik door twee clubgenoten van mij dat mijnbouwers zich onttrekken aan studiedipjes. Ze zijn het schoolvoorbeeld van plezier hebben in je studie. Bij elke berg, vulkaan of baksteen klinkt ‘bravo’, of ‘mijnbouw mooi!’ en teksten als: ‘Niets gaat boven het Noorden’ zijn dagelijkse kost. In mijn eerste jaar ben ik wel eens met ze meegegaan naar het mijnbouwcafé aan de Kolk. Proefondervindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat je nooit nuchter het Noorden, zo heet die kroeg, kunt verlaten. Omdat het dit jaar MV-lustrum is en omdat aardfanaat Fridja haar verjaardag viert, gaan we kijken of mijn eerder bevonden stelling nog steeds geldt.

Wat een ongelooflijk corporale studievereniging is de Mijnbouwkundige Vereeniging. Bij binnenkomst moet ik wat mensen een hand schudden, daarna wordt mijn naam en ‘status’ (suf civiel / mooie baas / op zoek naar date) genoteerd in het grote introducéboek. Je status maakt niet zo veel uit, als je maar nette schoenen aan hebt, op gympen kun je het vergeten. We krijgen ons eerste drankje aangeboden, er zijn niet echt veel mensen. “Vorige week was er een installatie van de nieuwe Noco (dit is de barcommissie van het Noorden) en volgende week is het nulleninauguratie. “De meeste mijnbouwers zijn wel blij dat ze even niet hoeven” legt Louise uit. Het is dus wat rustiger dan normaal, qua mensen dan, want lawaai wordt er genoeg geproduceerd. Af en toe staat er iemand op tafel om een mooi verhaal te vertellen. Dan wordt Roeland Jan op de tafel geroepen, hij is jarig en krijgt daarom een bizar grote pot bier aangeboden. Alles gaat in het Engels, zodat de buitenlandse studenten het goed kunnen volgen. Luid wordt Roeland Jan toegezongen. ‘Holy shit, who is that? Is it an animal? No, it’s superman!’ Trots zet hij zijn lege pan/pul op zijn hoofd. Vijf minuten later strompelt hij naar huis, het is nog geen elf uur.

Ik word uitgenodigd om een spelletje te doen aan de bestuurstafel. Natuurlijk gaat verlies gepaard met een strafslokje bier. Gelukkig ben ik nogal goed in het dobbelspel. Dan wordt er een nieuw lied ingezet: ‘De nuldejaars gaan nu slapen, nuldejaartjes naar bed!’ Het klinkt best gezellig en wie de schoen past trekt vlug zijn jas aan.

Na een aantal rondjes dobbelen blaast de beheerder op een vervormde trompet. Iedereen krijgt nog een biertje en het volgend lied galmt door het Noorden. Voor mij is het ook tijd. En hoewel ik nog zo goed was in het spel klopt de stelling ook deze keer weer: je verlaat nooit nuchter het Noorden.(CD)

Weet je een feest? Mail carinedokter@hotmail.com