Eva Lantsoght: ‘Bloggen doe ik ook voor mezelf’

Je blogt over het leed dat promotie heet. Hoe herinner je je eigen promotietijd hier in Delft?
“Ik denk dat het oud zal klinken, maar je promotietijd is een van de mooiste tijden die er zijn omdat je ruim de tijd hebt om aan een probleem te werken en je ook de vrijheid hebt om er zelf een richting in te zoeken. Ik heb hier in het laboratorium grote proeven gedaan met betonnen platen. Bij een bezwijking gaf dat een luide knal. Dan zag je alle deuren open gaan en kwamen mensen kijken wat er aan de hand was. We zijn er wel een paar keer in geslaagd om iedereen uit zijn kamertje te krijgen.”

Waren er ook dieptepunten?
“Ik herinner me dat er aan het eind van de proeven een theorie moest komen. Iedereen had verschillende ideeën en adviezen. Het lukte allemaal niet. Toen dacht ik: ik ga gewoon alles aan de zijkant schuiven. Eerst maar eens schetsen van wat er gebeurt in zo’n plaat en beetje bij beetje opbouwen om zelf iets te zoeken, en dat is toen gelukt.”

Wat bracht je op het idee te gaan bloggen over je ervaringen?
“Ik heb eigenlijk altijd geschreven, dus het voelde niet alsof ik iets nieuws ging doen. Toen ik op Georgia Tech zat schreef ik over mijn avonturen in Amerika. En tijdens mijn promotie ging het over wat een promotie inhield. In het begin dacht ik dat mijn ouders en wat vriendinnen de enigen zouden zijn die het zouden lezen.”

Wanneer begon je meer respons te krijgen?
“Eigenlijk al vrij snel, binnen het eerste jaar. Een deel reageerde op mijn Twitter-berichten. In de statistiek zag ik dat veel mensen op mijn blog terechtkwamen via hun zoektermen.”

Zijn dat beginnende onderzoekers?
“Het grootste deel wel. Er zijn masterstudenten die erover nadenken om te promoveren, promovendi en ook recent afgestudeerden die naar werk zoeken in de academische wereld. Het grootste deel komt uit de Verenigde Staten en Australië. Uit Nederland ook wel, uit België veel minder. India, Verenigd Koninkrijk, Frankrijk,Duitsland, Rusland en Oekraïne. Die staan allemaal in de top tien. ”

Hoe vaak wordt een blog gelezen?
“Per artikel is het aantal page views tenminste tweehonderd, gemiddeld vijfhonderd en als iets echt succesvol is, haalt het de honderdduizend views. Het kan zijn dat het vaak ververst is natuurlijk.”

Niet gek. Ben je er trots op?
“Ja, toch wel. Het totale aantal page views staat nu op 1,3 miljoen.”

Pas je je schrijven aan op succesvolle berichten?
“Niet echt. Want het (succes) is ook moeilijk te voorspellen. Een van de meest succesvolle posts heb ik ooit in tien minuutjes getikt. Dat was How to write an abstract in 30 minutes. Ik dacht: ik schrijf het op, meer voor mezelf, anders ga ik het vergeten. Als ik denk: ik ga nu echt iets goeds schrijven, mooi lang en ik ga er goed over nadenken. Dan zie je achteraf dat het toch niet vaak gelezen wordt.”

Krijg je feedback?
“Mensen kunnen een reactie toevoegen onder een bericht, maar dat gebeurt niet vaak. Wel stellen mensen soms een vraag via Twitter en ik heb ook een contactformulier op de site waar een paar keer per week een vraag op binnenkomt. Soms is dat een vraag waarvan ik de gordijnen van wil inklimmen. Sommigen vragen of ik hun promotieonderzoek niet kan doen of dat ze bijna klaar zijn en op zoek naar werk. Anderen vragen: kan ik een ander mijn literatuurstudie laten doen? Nee dus. Je moet zelf gaan zitten en die stapel artikelen doorlezen. Daar word je groot en sterk van. Daar zijn geen snelle oplossingen voor.”

Je schrijft ergens op je blog dat je in Amerika wilde promoveren, en dat je als tweede keus in Delft bent beland, maar je was eigenlijk heel blij met die tweede keus. Hoe zit dat?

“Het laboratorium hier bij het Stevinlaboratorium is fantastisch, en het is mogelijk om veel proeven te doen. Dat is een unieke kans. Mijn man heeft zijn promotie aan Georgia Tech gedaan en daar is het een stuk schoolser. Minstens een keer per dag zat zijn promotor in zijn nek te blazen: wat doe je, waar ga je mee bezig, wat ga je doen? Dat is hier niet de gewoonte. Hier heb je veel meer de vrijheid en de keuze om zelf een weg te zoeken in het onderzoek.”

In Nederland is een promotieplaats een baan met inkomen, sociale voorzieningen, ziektekostenverzekering enzovoorts. Dat schijnt ook niet overal zo te zijn.
“Nee. In de Verenigde Staten heb je een soort beurs. Je moet dan ook nog inschrijvingsgeld betalen en dan blijft er nog net genoeg over om van te eten. Ik herinner me dat mijn man geen geld meer had om deodorant te kopen bijvoorbeeld.”

Je hebt adviezen gebundeld in je gratis e-book ‘Top PhD Advice from Start to Defense and Beyond’.
“Ja, dat heb ik samen met AcademicTransfer gedaan. Zij hebben de fact cards (factcards.nl) gemaakt met praktische informatie over burger-servicenummer aanvragen en dat soort zaken. Die zijn samengevoegd met de blogs die ik destijds voor AcademicTransfer heb geschreven.”

Postdocs lijden vaak een nomadisch bestaan, net zoals jij tussen Ecuador, België en Nederland beweegt. Schrijf je daar ook over?
“Als ik schrijf, zit daar altijd mijn eigen ervaring in, dus het schijnt er altijd wel tussendoor. Ook als ik het over planning heb van onderzoek in Delft en mijn onderwijs in Ecuador. Ik probeer dat allemaal in mijn dagelijkse bestaan te verweven. Ik denk dat het reizen sowieso een onderdeel van mijn werk is waar ik over schrijf.”

Wat doe je over vijf jaar?

“Zo lang ik het leuk vind blijf ik schrijven. En verder… Ik zie mezelf in Ecuador blijven wonen, dat weet ik wel.”

CV

CV

CV

Dr. Eva Lantsoght (30), alias @evalantsoght, schreef het gratis e-boek ‘Top PhD Advice from Start to Defense and Beyond’ en is de blogger bij uitstek over het leven als promovendus (phdtalk.blogspot.com). Ze studeerde civiele techniek aan de Vrije Universiteit in Brussel en deed daarna een master in structural engineering aan het Georgia Institute for Technology. In 2009 kwam ze naar Delft voor promotieonderzoek naar de sterkte van dragende betonnen platen. Tegenwoordig verdeelt ze haar tijd tussen haar geboorteland België, Nederland – waar ze onderzoek doet bij de afdeling betonconstracties (CiTG) – en Ecuador waar ze met haar man en kat woont en waar ze universitair docent is aan Universidad San Francisco de Quito. Daarnaast is ze in de muziek actief als zangeres en als celliste.