Emmers of vaseline

Het is de vrijdagochtend na de OWee en bij de grote verenigingen heeft de openheid van de OWee plaatsgemaakt voor geslotenheid. Wat er in de kennismakingstijd (KMT) gebeurt, moet vooral binnenshuis blijven.

Terwijl het nog stinkt van het ranzige bier van de OWee-feesten, verzamelen de KMT’ers zich bij sociëteit Phoenix: fris gewassen en zeulend met een grote tas. Ze staan hier voor het begin van een nieuw tijdperk. ,,Ik heb er zin in: studeren, het Corps en zelfs de KMT, alhoewel het wel zwaar schijnt te zijn”, zegt een eerstejaars die zich over enige tijd Corpslid hoopt te kunnen noemen. Een ander is vooral heel zenuwachtig: ,,Je weet niet wat je te wachten staat. Ze zullen wel lullig doen, maar ze bedoelen het vast goed.”

De vlotte babbel die het gemiddelde Corpslid kenmerkt, ontbreekt deze ochtend. Misschien moeten ze hem nog aanleren of zijn ze te gespannen, misschien hebben de jonge rekruten gewoon niet genoeg tijd gehad om bij te slapen. Net als die van het DSC begint de KMT van Jansbrug om twaalf uur, die van Virgiel pas om vier uur ’s middags. Kandidaat-leden van de DSB hebben het hele weekend om bij te slapen, om maandag uitgerust aan hun KMT te beginnen.

De nullen van het Corps moesten een emmer meenemen. Bij Jansbrug is het lijstje van mee te nemen attributen langer: panty’s, een Konmar-klantenkaart, Pokémon-kaarten en vaseline. Vooral die vaseline baart zorgen. Maar Geert, eerstejaars life science and technology is niet bang: ,,Als ik de verhalen hoor, valt de KMT van Jansbrug wel mee. In het boekje staat ook dat het geen ontgroening is.”

Aankomend bouwkundestudent Jouri besloot pas donderdagavond dat hij zich bij Jansbrug aan wilde sluiten. ,,Ik ben toen gauw op en neer geweest naar mijn ouders in Almere om mijn wasgoed te brengen, een douche te nemen en mijn tas te pakken. Echt veel tijd om te slapen heb ik dus niet gehad.” Wat hem tegen staat zijn de zeven weken na het kamp, deels overlappend met de colleges. ,,Als het te veel tijd kost kap ik ermee” zegt hij moedig. Om vijf over twaalf stopt er nog een auto. Een aspirant-lid stapt uit. ,,Sterkte”, roept zijn vader hem na.

,,Sorry, we mogen geen interviews afgeven. De pers moeten we doorverwijzen naar de senaat.” Nog niet eens lid van het Corps en dan al zo goed afgericht. Het is de vrijdagochtend na de OWee en bij de grote verenigingen heeft de openheid van de OWee plaatsgemaakt voor geslotenheid. Wat er in de kennismakingstijd (KMT) gebeurt, moet vooral binnenshuis blijven.

Terwijl het nog stinkt van het ranzige bier van de OWee-feesten, verzamelen de KMT’ers zich bij sociëteit Phoenix: fris gewassen en zeulend met een grote tas. Ze staan hier voor het begin van een nieuw tijdperk. ,,Ik heb er zin in: studeren, het Corps en zelfs de KMT, alhoewel het wel zwaar schijnt te zijn”, zegt een eerstejaars die zich over enige tijd Corpslid hoopt te kunnen noemen. Een ander is vooral heel zenuwachtig: ,,Je weet niet wat je te wachten staat. Ze zullen wel lullig doen, maar ze bedoelen het vast goed.”

De vlotte babbel die het gemiddelde Corpslid kenmerkt, ontbreekt deze ochtend. Misschien moeten ze hem nog aanleren of zijn ze te gespannen, misschien hebben de jonge rekruten gewoon niet genoeg tijd gehad om bij te slapen. Net als die van het DSC begint de KMT van Jansbrug om twaalf uur, die van Virgiel pas om vier uur ’s middags. Kandidaat-leden van de DSB hebben het hele weekend om bij te slapen, om maandag uitgerust aan hun KMT te beginnen.

De nullen van het Corps moesten een emmer meenemen. Bij Jansbrug is het lijstje van mee te nemen attributen langer: panty’s, een Konmar-klantenkaart, Pokémon-kaarten en vaseline. Vooral die vaseline baart zorgen. Maar Geert, eerstejaars life science and technology is niet bang: ,,Als ik de verhalen hoor, valt de KMT van Jansbrug wel mee. In het boekje staat ook dat het geen ontgroening is.”

Aankomend bouwkundestudent Jouri besloot pas donderdagavond dat hij zich bij Jansbrug aan wilde sluiten. ,,Ik ben toen gauw op en neer geweest naar mijn ouders in Almere om mijn wasgoed te brengen, een douche te nemen en mijn tas te pakken. Echt veel tijd om te slapen heb ik dus niet gehad.” Wat hem tegen staat zijn de zeven weken na het kamp, deels overlappend met de colleges. ,,Als het te veel tijd kost kap ik ermee” zegt hij moedig. Om vijf over twaalf stopt er nog een auto. Een aspirant-lid stapt uit. ,,Sterkte”, roept zijn vader hem na.