De Marokkaanse dr.ir. Said Hamdioui heeft het voor het uitkiezen. Een goedbetaalde baan bij Philips, bij chipfabrikant Intel in Silicon Valley of onderzoek doen bij de sectie Computer Engineering van ITS.
Delen
Hij doet het gewoon allemaal. En over een aantal jaren wil hij de politieke arena betreden. ,,Alleen hoger opgeleiden kunnen het beeld van een bevolkingsgroep veranderen.”
Saïd Hamdioui was amper een jaar bezig aan een studie electronic engineering aan de Ecole Superieur de Technologie, de universiteit van Oujda, Marokko, toen hij werd ontslagen. Vanwege zijn politieke activiteiten voor de studentenvakbond Unem. ,,Ik mocht niet meer terugkomen.”
Om nog te kunnen studeren, moest Hamdioui naar het buitenland. Hij had de keus tussen Nederland en Frankrijk. Frankrijk lag voor de hand, omdat hij de taal al sprak. Gelukkig had hij een tante in Amsterdam die hem samen met haar zonen wilde helpen met zijn visumaanvraag en de financiën. Daarom werd het Nederland. Na een half jaar durende taalcursus begon hij in september 1993 aan een studie elektrotechniek in Delft.
Omdat hij ook in Marokko actief was in het studentenleven, richtte hij de Marokkaanse Studentenvereniging Delft (Msvd) op. Ook sloot hij zich aan bij de buitenlandse studentenvereniging Diss (Delft International Students Societies). ,,Ik vind sociale contacten erg belangrijk en wilde graag in contact komen met andere studenten.”
De Msvd bestaat officieel nog wel, maar is een slapende vereniging. ,,Er komen bijna geen Marokkaanse studenten meer naar Nederland, omdat de toelatingseisen van de TU Delft te streng zijn geworden. Net als het strenge beleid van de Nederlandse overheid”, zegt Hamdioui. ,,In de jaren negentig waren we met meer dan tachtig Marokkanen. Nu zie ik er maar een paar bij elektro.”
Hoe ervoer Hamdioui de cultuurverschillen tussen Marokko en Nederland? ,,Als het aan mij ligt, is het vrij simpel. Elk volk heeft zijn eigen normen en waarden. Zolang we dat van elkaar accepteren en respecteren, is er niets aan de hand en kan de integratie vlot verlopen. Of dat ook gebeurt, hangt af van het verstand van de mens zelf, of het een open minded persoon is.”
Tijdens zijn studie woonde Hamdioui achtereenvolgens in Amsterdam, Delft en Rotterdam. Hij had een bijbaantje als schoonmaker en daarna als student-assistent. ,,Ik kreeg een toelage van mijn familie, maar heb er altijd bij moeten werken. Je moest als buitenlander extra collegegeld betalen en had geen recht om te werken. En zelfs als je vader in Marokko veel verdient, dan is dat naar Nederlandse maatstaven nog heel weinig. De enige oplossing was om zwart te werken. Dat heb ik dus gedaan.”
Op het Marokkaanse vwo had Hamdioui drie jaar lang les in techniek gekregen. ,,Ik had dus voldoende achtergrondkennis voor de studie in Delft, maar de taal was een groot obstakel.” De taalcursus was niet voldoende om het Nederlands te leren beheersen. ,,Als je binnen zes maanden een nieuwe taal kunt leren, zou je twee talen binnen een jaar kunnen leren en vier per twee jaar. Dat slaat nergens op”, lacht hij.
Hamdioui was een goede student. Hij haalde zowel zijn propedeuse, zijn master als zijn promotie cum laude. Hij wilde afstuderen en promoveren bij Avionica, de telecommunicatiegroep van ITS. Al vrij snel stapte hij over naar de sectie Computer Engineering, omdat Avionica indirect liet doorschemeren dat promoveren er niet in zat. Wat daar de reden voor was, is hem nog altijd een raadsel. ,,De omgeving vond ik niet zo leuk, ik voelde me daar niet op mijn gemak. Als de sfeer goed is, kan ik beter presteren. Omgeving is voor mij het belangrijkste. Pas daarna komt geld en soort werk.”
Hamdioui promoveerde op testtechnologie van chips. ,,Een embedded cache in een microprocessor bestaat uit miljoenen transistoren op een heel klein oppervlak. Hoe kan men garanderen en verifiëren dat al die transistoren en hun verbindingen correct functioneren? Dat was een van mijn taken.” In maart kreeg hij in München de ‘Outstanding Dissertation Award’ van de European Design and Automation Association voor zijn proefschrift.
Na zijn promotie hadden veel bedrijven interesse in de jonge Marokkaan, onder meer Intel en Philips. Aanvankelijk was de planning om voor drie maanden naar Intel in Silicon Valley te gaan. ,,Dat is een beetje vertraagd door de niet gerechtvaardigde en belachelijke oorlog met Irak”, zegt Hamdioui. ,,En als ik terug ben, zie ik wel verder.”
Droom
Hamdioui werkte tijdens en na zijn promotie ongeveer tweeënhalf jaar bij de Amerikaanse chipfabrikant Intel. Permanent naar de VS verhuizen zou hij nooit willen. ,,Het sociale leven is in Nederland veel beter dan in Amerika. Als je puur voor geld en carrière gaat, dan moet je in Amerika zijn”, zegt hij. ,,Ik werk graag, maar ik wil ook van het leven genieten. Dan kun je beter in Europa blijven.”
De ideale toekomstige functie die Hamdioui voor ogen heeft is een combinatie van de academie en bedrijfsleven, omdat hij graag met onderzoek en onderwijs bezig wil zijn. ,,Op de universiteit heb ik studenten, schrijf ik publicaties en werk ik in een flexibele omgeving. In de academische wereld krijg je de kans om iets ‘geks’ te bedenken wat toch blijkt te werken. In het bedrijfsleven kan ik de theorie implementeren in de echte wereld.”
Als het aan hem ligt gaat hij er over een jaar of vijf iets totaal anders bij doen. ,,Lach niet, maar ik wil een andere studie gaan doen. Bijvoorbeeld sociologie, economie of politicologie. Daarna wil ik de politiek in, dat is mijn droom. Mogelijk in Nederland.”
Over bij welke politieke partij hij zich zou willen aansluiten zegt Hamdioui: ,,Ik heb altijd linkse opvattingen gehad”. Hij is wel aangesloten bij een groepering met de naam Marokkaanse Democraten in Nederland. ,,Deze groepering houdt zich bezig met democratisering van Marokkanen en het stimuleren van integratie.”
Over de Arabisch-Europese Liga (AEL) van Abou Jahjah, die een Nederlandse afdeling wil oprichten, heeft hij een duidelijke mening. ,,Abou Jahjah moet eerst tijd investeren om de minderheden echt te helpen voordat hij grote dingen gaat zeggen. De situatie van minderheden is heel slecht. Dus eerst moet je deze mensen stimuleren om naar het hoger onderwijs te gaan. Dat percentage is nu verwaarloosbaar klein. Hij roept bepaalde emoties op bij mensendie niet zo goed geïnformeerd zijn over wat er daadwerkelijk gaande is.”
Hamdioui zou het een goed idee vinden als er bijvoorbeeld een project zou komen voor jonge Marokkaanse Nederlanders. ,,Selecteer een groep basisschoolleerlingen, stimuleer ze en ondersteun ze, zodat ze naar het vwo kunnen gaan en daarna naar het hoger onderwijs. Op deze manier krijg je hoger opgeleiden, die het beeld kunnen veranderen. Als jouw groep in de laagste klasse van de samenleving zit, vergeet het dan maar. Dan bereik je helemaal niets. Je moet dus eerst in de mensen investeren. Onderwijs is de sleutel tot structurele positieve veranderingen.”
Naam: Said Hamdioui
Leeftijd: 31
Geboorteplaats: Beni Said, Nador (Marokko)
Woonplaats: Rotterdam
Verliefd, verloofd, getrouwd: vrijgezel
Opleiding: elektrotechniek/computer engineering
Afstudeerjaar: 1997 (cum laude)
Afstudeeronderwerp: testen van geheugenchips
Promotiejaar: 2001 (cum laude)
Promotor: Prof.dr.ir. A.J. van de Goor
Onderwerp: foute modellen en teststrategieën voor embedded multi-poort caches
Loopbaan: 2001/2002: Testtechnology consultant bij Intel, Santa Clara (Silicon Valley), Californië; 2000: technologie-onderzoeker bij Intel, Folsom, Californië; 1998/1999: Testtechnologie-onderzoeker bij Intel.
Huidige werkgever: Computer Engineering Laboratory, TU Delft
De Marokkaanse dr.ir. Said Hamdioui heeft het voor het uitkiezen. Een goedbetaalde baan bij Philips, bij chipfabrikant Intel in Silicon Valley of onderzoek doen bij de sectie Computer Engineering van ITS. Hij doet het gewoon allemaal. En over een aantal jaren wil hij de politieke arena betreden. ,,Alleen hoger opgeleiden kunnen het beeld van een bevolkingsgroep veranderen.”
Saïd Hamdioui was amper een jaar bezig aan een studie electronic engineering aan de Ecole Superieur de Technologie, de universiteit van Oujda, Marokko, toen hij werd ontslagen. Vanwege zijn politieke activiteiten voor de studentenvakbond Unem. ,,Ik mocht niet meer terugkomen.”
Om nog te kunnen studeren, moest Hamdioui naar het buitenland. Hij had de keus tussen Nederland en Frankrijk. Frankrijk lag voor de hand, omdat hij de taal al sprak. Gelukkig had hij een tante in Amsterdam die hem samen met haar zonen wilde helpen met zijn visumaanvraag en de financiën. Daarom werd het Nederland. Na een half jaar durende taalcursus begon hij in september 1993 aan een studie elektrotechniek in Delft.
Omdat hij ook in Marokko actief was in het studentenleven, richtte hij de Marokkaanse Studentenvereniging Delft (Msvd) op. Ook sloot hij zich aan bij de buitenlandse studentenvereniging Diss (Delft International Students Societies). ,,Ik vind sociale contacten erg belangrijk en wilde graag in contact komen met andere studenten.”
De Msvd bestaat officieel nog wel, maar is een slapende vereniging. ,,Er komen bijna geen Marokkaanse studenten meer naar Nederland, omdat de toelatingseisen van de TU Delft te streng zijn geworden. Net als het strenge beleid van de Nederlandse overheid”, zegt Hamdioui. ,,In de jaren negentig waren we met meer dan tachtig Marokkanen. Nu zie ik er maar een paar bij elektro.”
Hoe ervoer Hamdioui de cultuurverschillen tussen Marokko en Nederland? ,,Als het aan mij ligt, is het vrij simpel. Elk volk heeft zijn eigen normen en waarden. Zolang we dat van elkaar accepteren en respecteren, is er niets aan de hand en kan de integratie vlot verlopen. Of dat ook gebeurt, hangt af van het verstand van de mens zelf, of het een open minded persoon is.”
Tijdens zijn studie woonde Hamdioui achtereenvolgens in Amsterdam, Delft en Rotterdam. Hij had een bijbaantje als schoonmaker en daarna als student-assistent. ,,Ik kreeg een toelage van mijn familie, maar heb er altijd bij moeten werken. Je moest als buitenlander extra collegegeld betalen en had geen recht om te werken. En zelfs als je vader in Marokko veel verdient, dan is dat naar Nederlandse maatstaven nog heel weinig. De enige oplossing was om zwart te werken. Dat heb ik dus gedaan.”
Op het Marokkaanse vwo had Hamdioui drie jaar lang les in techniek gekregen. ,,Ik had dus voldoende achtergrondkennis voor de studie in Delft, maar de taal was een groot obstakel.” De taalcursus was niet voldoende om het Nederlands te leren beheersen. ,,Als je binnen zes maanden een nieuwe taal kunt leren, zou je twee talen binnen een jaar kunnen leren en vier per twee jaar. Dat slaat nergens op”, lacht hij.
Hamdioui was een goede student. Hij haalde zowel zijn propedeuse, zijn master als zijn promotie cum laude. Hij wilde afstuderen en promoveren bij Avionica, de telecommunicatiegroep van ITS. Al vrij snel stapte hij over naar de sectie Computer Engineering, omdat Avionica indirect liet doorschemeren dat promoveren er niet in zat. Wat daar de reden voor was, is hem nog altijd een raadsel. ,,De omgeving vond ik niet zo leuk, ik voelde me daar niet op mijn gemak. Als de sfeer goed is, kan ik beter presteren. Omgeving is voor mij het belangrijkste. Pas daarna komt geld en soort werk.”
Hamdioui promoveerde op testtechnologie van chips. ,,Een embedded cache in een microprocessor bestaat uit miljoenen transistoren op een heel klein oppervlak. Hoe kan men garanderen en verifiëren dat al die transistoren en hun verbindingen correct functioneren? Dat was een van mijn taken.” In maart kreeg hij in München de ‘Outstanding Dissertation Award’ van de European Design and Automation Association voor zijn proefschrift.
Na zijn promotie hadden veel bedrijven interesse in de jonge Marokkaan, onder meer Intel en Philips. Aanvankelijk was de planning om voor drie maanden naar Intel in Silicon Valley te gaan. ,,Dat is een beetje vertraagd door de niet gerechtvaardigde en belachelijke oorlog met Irak”, zegt Hamdioui. ,,En als ik terug ben, zie ik wel verder.”
Droom
Hamdioui werkte tijdens en na zijn promotie ongeveer tweeënhalf jaar bij de Amerikaanse chipfabrikant Intel. Permanent naar de VS verhuizen zou hij nooit willen. ,,Het sociale leven is in Nederland veel beter dan in Amerika. Als je puur voor geld en carrière gaat, dan moet je in Amerika zijn”, zegt hij. ,,Ik werk graag, maar ik wil ook van het leven genieten. Dan kun je beter in Europa blijven.”
De ideale toekomstige functie die Hamdioui voor ogen heeft is een combinatie van de academie en bedrijfsleven, omdat hij graag met onderzoek en onderwijs bezig wil zijn. ,,Op de universiteit heb ik studenten, schrijf ik publicaties en werk ik in een flexibele omgeving. In de academische wereld krijg je de kans om iets ‘geks’ te bedenken wat toch blijkt te werken. In het bedrijfsleven kan ik de theorie implementeren in de echte wereld.”
Als het aan hem ligt gaat hij er over een jaar of vijf iets totaal anders bij doen. ,,Lach niet, maar ik wil een andere studie gaan doen. Bijvoorbeeld sociologie, economie of politicologie. Daarna wil ik de politiek in, dat is mijn droom. Mogelijk in Nederland.”
Over bij welke politieke partij hij zich zou willen aansluiten zegt Hamdioui: ,,Ik heb altijd linkse opvattingen gehad”. Hij is wel aangesloten bij een groepering met de naam Marokkaanse Democraten in Nederland. ,,Deze groepering houdt zich bezig met democratisering van Marokkanen en het stimuleren van integratie.”
Over de Arabisch-Europese Liga (AEL) van Abou Jahjah, die een Nederlandse afdeling wil oprichten, heeft hij een duidelijke mening. ,,Abou Jahjah moet eerst tijd investeren om de minderheden echt te helpen voordat hij grote dingen gaat zeggen. De situatie van minderheden is heel slecht. Dus eerst moet je deze mensen stimuleren om naar het hoger onderwijs te gaan. Dat percentage is nu verwaarloosbaar klein. Hij roept bepaalde emoties op bij mensendie niet zo goed geïnformeerd zijn over wat er daadwerkelijk gaande is.”
Hamdioui zou het een goed idee vinden als er bijvoorbeeld een project zou komen voor jonge Marokkaanse Nederlanders. ,,Selecteer een groep basisschoolleerlingen, stimuleer ze en ondersteun ze, zodat ze naar het vwo kunnen gaan en daarna naar het hoger onderwijs. Op deze manier krijg je hoger opgeleiden, die het beeld kunnen veranderen. Als jouw groep in de laagste klasse van de samenleving zit, vergeet het dan maar. Dan bereik je helemaal niets. Je moet dus eerst in de mensen investeren. Onderwijs is de sleutel tot structurele positieve veranderingen.”
Naam: Said Hamdioui
Leeftijd: 31
Geboorteplaats: Beni Said, Nador (Marokko)
Woonplaats: Rotterdam
Verliefd, verloofd, getrouwd: vrijgezel
Opleiding: elektrotechniek/computer engineering
Afstudeerjaar: 1997 (cum laude)
Afstudeeronderwerp: testen van geheugenchips
Promotiejaar: 2001 (cum laude)
Promotor: Prof.dr.ir. A.J. van de Goor
Onderwerp: foute modellen en teststrategieën voor embedded multi-poort caches
Loopbaan: 2001/2002: Testtechnology consultant bij Intel, Santa Clara (Silicon Valley), Californië; 2000: technologie-onderzoeker bij Intel, Folsom, Californië; 1998/1999: Testtechnologie-onderzoeker bij Intel.
Huidige werkgever: Computer Engineering Laboratory, TU Delft
Comments are closed.