Electron spin shielded by microwaves

Dr. Ronald Hanson and Gijs de Lange from the Kavli Institute of Nanoscience (Applied Sciences) had a busy day last Friday. On Thursday, the article they co-authored with researchers from the Ames Lab (U.S. Department of Energy) was published in Science magazine. Almost immediately colleagues from all over the world began mailing and phoning to pass on their congratulations. “Our finding has opened up a whole new field of research”, Dr. Hanson says.
Their achievement had already been causing quite a stir, as maintaining a quantum state of an electron spin over anything longer than a microsecond is a big – possibly the biggest – hurdle in the development of quantum electronics. This is because other electron spins or nuclear spins usually disturb the quantum state under study before anything practical can be done with it. Or, as quantum physicists say, its coherence is broken by external perturbation.

What Dr. Hanson and his colleagues revealed in Science is that a series of ten nanosecond microwave pulses effectively shield an electron spin from external perturbations, just as was predicted some ten years ago. But Dr. Hanson and others were the first to actually demonstrate the effect. The more pulses, the longer the protection lasts. They showed that 136 pulses prolonged the coherence by a factor of 26. “Theoretically, there is no limit to it”, Hanson declares. Practically, what counts is that the coherence is long, compared to the time needed to manipulate the spin. In this case, the coherence lasts 10,000 times longer than setting the spin. In quantum computer talk, the microwave shield would allow researchers to perform some 10,000 operations before the quantum state collapses. This is all the more surprising because, contrary to most such experiments, which are performed in cryostats near 0° Kelvin, the researchers comfortably worked at room temperature.

Physically, the electron spin consists of an atomic defect in the grid of a synthetic diamond layer. If a nitrogen atom replaces one of the grid’s carbon atoms with an empty space opposite the nitrogen atom, the resulting nitrogen-vacancy (NV) centre will harbour a free electron. This electron’s spin can be set and read out by polarised laser pulses, which makes it, together with its ability to function at room temperature, a very user-friendly medium for quantum electronics.

The first application that Dr. Hanson is working on is not the much talked about quantum computer, but rather an atomic magnetic probe. If microwaves stabilise the electron spin sufficiently, researchers can perhaps also use the spin to measure magnetic fields on an atomic scale, or so the reasoning goes. 

Universal dynamical decoupling of a single solid-state spin from a spin bath, G. de Lange, Z. H. Wang, D. Ristè, V. V. Dobrovitski, and R. Hanson,
Science, 9 September 2010.

Vier keer op rij wonnen de Delftse studenten de drieduizend kilometer lange tweejaarlijkse zonnewagenrace van Darwin naar Adelaide. Ze leken onoverwinnelijk. Maar terwijl Japanse studenten van de universiteit van Tokai in de nacht van dinsdag op woensdag (Nederlandse tijd) al over de finish reden, moest Nuna 5 veertig kilometer voor de finish stoppen.

Vanochtend vroeg (donderdagochtend Nederlandse tijd) reed Nuna 5 over de finish na een zenuwslopende nek aan nek race met de Infinium, de wagen van de universiteit van Michigan. De Delftenaren begonnen met een voorsprong van maar liefst zestig kilometer op de Amerikanen. Zij waren de dag ervoor met een lege accu stil komen te staan toen ze een heuveltje op moesten.

Maar bij de controlestop wist Michigan de tweede plaats terug te veroveren, waarna het Nuon Solar Team de achtervolging moest inzetten. Bij de laatste controle stop was het verschil slechts 10 seconden en wist Nuna5 de Amerikanen weer in te halen. Maar dat duurde niet lang. Kort daarop schoten de Amerikanen, in steeds drukker wordend verkeer, weer langs het Nuon Solar Team. Pas vlak voor het eind schudde Nuna 5 de Amerikanen definitief van zich af. Michigan had in de strijd haar accu zo ver uitgeput dat de zonnewagen opnieuw een heuvel niet meer opkwam.

Aanvankelijk dachten de Delftenaren dat ze op dezelfde dag als de Japanners de finish zouden halen. Maar dat lukte net niet binnen de tijdslimiet die ze dagelijks krijgen om te racen. Gezien de grote voorsprong op de Amerikanen zou Nuna 5 de volgende dag wel op haar dooie gemakje naar de finish rollen, meenden de Delftenaren. Maar dat bleek dus nog vies tegen te vallen.

Vanuit het Delftse kampement langs de weg klonk de avond voor de laatste helletocht nog opzwepende muziek. “We zijn blij ondanks het feit dat we geen eerste zijn geworden”, vertelde vierdejaars L&R-student Jesper Wentink (22) over een krakende telefoon. “We hebben zo’n grote voorsprong dat we niet hard hoeven te rijden. We gaan te langzaam om uit de bocht te vliegen of over de kop te slaan.” Dit laatste overkwam het Solar Team Twente.

Dat Nuna 5 geklopt is door de Japanners vindt Wentink overigens allerminst een schande. “De eerste en tweede racedag hadden we veel technische problemen. En we hebben niet veel kunnen proefrijden omdat we drie weken geleden crashten en de wagen moesten repareren. De Japanse wagen bleek wat betrouwbaarder dan de onze. En het Japanse team is ontzettend strak georganiseerd.”