Een slim imago

Het is daarom zaak om zorgvuldig een intelligent imago op te bouwen als je in aanmerking wilt komen voor allerlei subsidies, prijzen en hoogleraarsposten. Het gaat er niet om wat je weet, het gaat erom wat je lijkt te weten. Je collega’s moeten onder de indruk zijn van je, dus de juiste grondhouding is zelfverzekerd, of zelfs ronduit arrogant. Je moet vooral nooit toegeven dat je iets niet weet of begrijpt. 

Een goede techniek leerde ik van cabaretier Micha Wertheim. In een briljante sketch legt hij uit hoe hij reageert als iemand vraagt wat hij van de roman Joe Speedboot vond. In plaats van te antwoorden dat hij het boek niet kent, zegt hij op hautaine toon: “Ik lees geen Nederlandse literatuur.” Zo buigt hij het niet gelezen hebben van een boek om naar iets erudiets. Zijn gesprekspartner krijgt de indruk dat Wertheim elke avond ontoegankelijke Japanse schrijvers zit te bestuderen.

Deze truc heb ik vorige week nog gebruikt op een groot wiskundig congres. Tijdens de lunch zat ik naast een vooraanstaande hoogleraar, die me enthousiast vertelde over zijn werk aan niet-lineaire differentiaalvergelijkingen. Ik knikte vriendelijk, al begreep ik geen woord van wat hij zei. Toen vroeg hij of ik misschien een oplossing kende voor een bepaald probleem met de randvoorwaarden. Ik zei laatdunkend dat ik niet aan dat soort praktische problemen werkte. Mijn tafelgenoot leek onder de indruk en ik liep snel terug naar de conferentiezaal voor hij me iets anders kon vragen. Bij de eerstvolgende lezing na de pauze was ik na een kwartier de draad kwijt. Er verscheen een grote vergelijking op het bord en ik snapte absoluut niet waar die ineens vandaan kwam. Misschien had ik iets gemist, of misschien was ik gewoon te stom om het te begrijpen. Ik wilde mijn zorgvuldig opgebouwde intelligente imago niet verpesten door in een volle zaal om meer uitleg te vragen. Maar het was ook vervelend om de rest van de voordracht niet meer te kunnen volgen. Terwijl ik twijfelde stak mijn lunchpartner zijn hand op en vroeg waar die vergelijking uit volgde. 

Tijdens de koffiepauze liep ik naar hem toe en zei dat ik precies op hetzelfde moment met zijn vraag zat. “Ja”, baste hij, “Dat dacht ik al. Ik wist zelf wel waar die vergelijking vandaan kwam, maar ik vond dat de spreker het niet erg duidelijk uitlegde. Ik dacht dat er vast mensen in de zaal zaten die het niet snapten, maar te bang waren om een vraag te stellen. Dus stak ik mijn hand maar even op.”

Ik was verbluft en ging naar huis met het gevoel dat deze man echt ongelooflijk slim is. Misschien is dat niet terecht, maar het zou me in elk geval niets verbazen als hij binnenkort een Spinozapremie wint.

Ionica Smeets is TU alumnus (wiskunde), wetenschapsjournalist en onderzoeker bij Publiek Begrip van Wetenschap in Leiden.

Het voor afgelopen zaterdag groots aangekondigde All-American Sports Event werd afgelast vanwege te weinig inschrijvingen. Commissielid Sander Lustenhouwer vermoedt dat er vooral onder de op zich enthousiaste basketballers sprake was van ‘toernooimoeheid’: “Die hadden net hun eigen internationale toernooi gehad en kort daarvoor het sporttoernooi van de Idea League.” Het evenement was opgezet door de drie TU-verenigingen voor basketball, honkbal en lacrosse. Lustenhouwer: “We gaan het sowieso opnieuw proberen. Eerst gaan we inventariseren wat er goed en fout is gegaan, daarna gaan we op zoek naar een nieuwe datum.”

De surfers van Plankenkoorts hadden hun geschikte datum zondag eindelijk gevonden. Zij zaten met hun collega’s van de Groningse surfvereniging Surface al vanaf half april klaar aan de boorden van het IJsselmeer, in afwachting van gunstige weersomstandigheden voor de geplande IJsselmeer crossing. Zondag waren die omstandigheden, met een perfecte constante windrichting, kracht zes à zeven, eindelijk ideaal. Zo’n 45 Delftse en Groningse surfers maakten op hun plank de overtocht van het Noord-Hollandse Enkhuizen naar het Friese Stavoren. “De eerste was al na een kwartier binnen”, aldus woordvoerder Jules Rombouts. Er waren er overigens ook die een uur over de twintig kilometer deden. “Halverwege het meer waren de golven zo’n anderhalf à twee meter hoog, heel kort op elkaar. Je vliegt als het ware constant door de lucht. Als je niet heel technisch vaart crash je.” Er deden zich niettemin geen ongelukken voor.

Ongelukken gebeurden er evenmin in de sportief verlopen promotie/degradatiewedstrijd van de floorballers van de Blue Falcons tegen het Haagse HDM. De Delftse studentenploeg had vooral in de eerste twee periodes de overhand, hetgeen resulteerde in een riante 7-1 voorsprong. In het laatste wedstrijddeel sputterden de Hagenaars nog even tegen, maar verder dan 10-3 kwamen zij niet. Door dit resultaat promoveerde Blue Falcons naar de eerste divisie.

Promotiekansen waren er ook voor het hoogste herenteam van Tenniphil. In de laatste speelronde van de voorjaarscompetitie hadden de Delftse tennissers nog een theoretische kans op de titel in de vierde klasse zondag. De Virgilianen zouden dan wel alle zes partijen moeten winnen tegen uitgerekend de koploper uit de poule, Thor/De Bataaf. IJdele hoop, want de lijstaanvoerder won op het sportcentrum met 5-1. “Het klasseverschil was te groot”, luidde de conclusie van Ruben Dalderop, die in de dubbel met Andreas van Braam-Houckgeest voor het enige Delftse punt zorgde. Tenniphil eindigde voor de derde achtereenvolgende maal als tweede en hoopt ‘op aanvraag’ alsnog te promoveren.

Het hoogste gemengde Obvius-team dat in de zaterdagcompetitie uitkomt in de regionale eredivisie zag zijn titelkansen in rook opgaan door een 3-2 nederlaag tegen Dash’35. “Eigenlijk is het vorige week misgegaan, tegen Plaswijck”, vertelt Mark Versteegh. “Toen moesten we vier van de vijf partijen vroegtijdig opgeven vanwege blessures, waardoor we met 4-1 verloren.”