Dynamisch en divers

Terwijl er hippe muziek uit de boxen schalt, wisselen de dia’s elkaar snel af. Beelden flitsen voorbij van de huidige TU: vlotte mensen die studeren of werken in strakke gebouwen.

Plotseling wordt de beat vervangen door een cello en vertraagt het tempo waarin de dia’s elkaar opvolgen. Monumentale gebouwen en klassieke portretten van hoogleraren uit de tijd dat de TU nog Polytechnische School heette, komen voorbij. ,,Ah, zo ken ik het weer”, zegt Luca.

Opeens is het hippe deuntje er weer: de TU-mens van nu wordt voorgesteld. De vrouwelijke carrièremaker, promovendus, parttimer en kostwinner komen voorbij, net als de mannelijke verzorger en traditionele TU’er. Hoogleraren, ‘bazen’ en studenten zijn er in allebei de categorieën. Luca vindt het maar niets: ,,Dat was in mijn tijd wel anders!”.

Een carrièremaker in de dia’s is Magda Veenendaal, lid van het college van bestuur. Na raadpleging van het Kramers woordenboek stelt zij vast dat die aanduiding klopt: ,,Een carrièremaker is iemand die een reeks maatschappelijke posities doorlopen heeft. En zelfs de tweede betekenis gaat op: de volle ren van een paard.”

Veenendaal licht de presentatie toe. De TU Delft is veranderd: de statige instelling van voorheen wordt dynamisch, divers. De monumentale gebouwen en hoogleraren zijn vervangen door een kakafonie van stijlen, kleuren en mensen. ,,De TU wordt menselijker, en”, meent Veenendaal, ,,daarin is een belangrijke rol voor vrouwen weggelegd. Ik wil het zicht op de menselijke capaciteiten bij de TU vergroten. Het college van bestuur heeft zich voorgenomen om systematisch naar het potentieel van mensen te kijken.”

Ook de andere TU’ers uit de presentatie mogen hun zegje doen. Daarbij komen behalve vrouwen ook andere ‘minderheden’ aan bod. De emancipatiecommissie ontfermt zich vanaf dit jaar tevens over allochtonen, homoseksuelen en gehandicapten. Dus ook een allochtoon die in vijf jaar zijn studie werktuigbouw door- en taalachterstand inliep, een lid van homobeweging HOST en studentenombudsman Knippenberg in rolstoel geven hun statement.

Surimaner Richard Samuel kwam met een verassende waarschuwing voor het ‘verschijnsel Nicola Horlick’. Deze vrouw, waarover de TU-emancipatiecommissie zich ook lovend uitlaat in haar nieuwsbrief, heeft een topfunctie bij ABN Amro als beursgoeroe en combineert dat met de zorg voor vijf kinderen. ,,Ik heb wel respect voor haar. Maar ik vind die aandacht ook eng. Wordt daarmee niet de norm te hoog: de lat op vijf kinderen én een carrière? De strijd is dus nog niet gestreden.” Heeft de emancipatiecommissie toch nog iets om aandacht voor te vragen.

.aut I.B.

,,Shocking!”, roept Loes Luca uit bij het zien van de Delftse studentes. Als ‘TU-studente uit een ver verleden’ becommentarieert Luca de audiovisuele presentatie tijdens de vrouwendag, die afgelopen maandag onder grote belangstelling is gevierd. Terwijl er hippe muziek uit de boxen schalt, wisselen de dia’s elkaar snel af. Beelden flitsen voorbij van de huidige TU: vlotte mensen die studeren of werken in strakke gebouwen.

Plotseling wordt de beat vervangen door een cello en vertraagt het tempo waarin de dia’s elkaar opvolgen. Monumentale gebouwen en klassieke portretten van hoogleraren uit de tijd dat de TU nog Polytechnische School heette, komen voorbij. ,,Ah, zo ken ik het weer”, zegt Luca.

Opeens is het hippe deuntje er weer: de TU-mens van nu wordt voorgesteld. De vrouwelijke carrièremaker, promovendus, parttimer en kostwinner komen voorbij, net als de mannelijke verzorger en traditionele TU’er. Hoogleraren, ‘bazen’ en studenten zijn er in allebei de categorieën. Luca vindt het maar niets: ,,Dat was in mijn tijd wel anders!”.

Een carrièremaker in de dia’s is Magda Veenendaal, lid van het college van bestuur. Na raadpleging van het Kramers woordenboek stelt zij vast dat die aanduiding klopt: ,,Een carrièremaker is iemand die een reeks maatschappelijke posities doorlopen heeft. En zelfs de tweede betekenis gaat op: de volle ren van een paard.”

Veenendaal licht de presentatie toe. De TU Delft is veranderd: de statige instelling van voorheen wordt dynamisch, divers. De monumentale gebouwen en hoogleraren zijn vervangen door een kakafonie van stijlen, kleuren en mensen. ,,De TU wordt menselijker, en”, meent Veenendaal, ,,daarin is een belangrijke rol voor vrouwen weggelegd. Ik wil het zicht op de menselijke capaciteiten bij de TU vergroten. Het college van bestuur heeft zich voorgenomen om systematisch naar het potentieel van mensen te kijken.”

Ook de andere TU’ers uit de presentatie mogen hun zegje doen. Daarbij komen behalve vrouwen ook andere ‘minderheden’ aan bod. De emancipatiecommissie ontfermt zich vanaf dit jaar tevens over allochtonen, homoseksuelen en gehandicapten. Dus ook een allochtoon die in vijf jaar zijn studie werktuigbouw door- en taalachterstand inliep, een lid van homobeweging HOST en studentenombudsman Knippenberg in rolstoel geven hun statement.

Surimaner Richard Samuel kwam met een verassende waarschuwing voor het ‘verschijnsel Nicola Horlick’. Deze vrouw, waarover de TU-emancipatiecommissie zich ook lovend uitlaat in haar nieuwsbrief, heeft een topfunctie bij ABN Amro als beursgoeroe en combineert dat met de zorg voor vijf kinderen. ,,Ik heb wel respect voor haar. Maar ik vind die aandacht ook eng. Wordt daarmee niet de norm te hoog: de lat op vijf kinderen én een carrière? De strijd is dus nog niet gestreden.” Heeft de emancipatiecommissie toch nog iets om aandacht voor te vragen.

.aut I.B.