Dom, dommer, Pabo

Voor alle duidelijkheid: pabo staat voor Pedagogische Academie Basis Onderwijs, en niet voor Pathetische Achterlijke Bekrompen Onbenullen. Studenten die deze opleiding afronden gaan de volgende generaties leerlingen op de basisschool onderwijzen. Dus dat komt wel goed. pabo-studenten hebben na de basisschool eerst nog 5 jaar havo of 6 jaar vwo genoten. En dan toch struikelen over opgaven als: ‘6372 + … = 11581’, of ‘0,7 kg = … g’?

Binnen een uur (hoeveel minuten is dat?) moesten 27 van dergelijke opgaven worden gemaakt. Alleen het antwoord geven was niet voldoende: “Geef […] duidelijk aan hoe de berekening is uitgevoerd en welke gedachtegang is gevolgd.” Ik begrijp niet waarom er moeders en taarten nodig zijn om te vragen wat de helft is van een derde. In mijn rekenboekje van de lagere school stond gewoon: ‘1/2 x 1/3 = …’, en dat rekende je gewoon uit je hoofd uit. Bij deze pabo-test staat: “Het gebruik van een rekenmachine is toegestaan om antwoorden te controleren.” Be-la-che-lijk. Ik heb dit moeilijke woord voor de zekerheid voorzien van streepjes, om het makkelijker leesbaar te maken voor de toekomstige onderwijzers. Dat 53 procent van de eerstejaars pabo-studenten niet het niveau haalt van de beste 20 procent van leerlingen uit groep 8 van de basisschool heeft weinig indruk gemaakt op die eerstejaars, want ze zijn er nog steeds niet uit of dat betekent dat groep 8 ook het grootste stuk taart krijgt.

Rekenen is niets anders dan een eenvoudige vorm van wiskunde. Waarom worden er dan toch concessies gedaan aan datgene wat de wiskunde haar schoonheid verschaft? De kracht en de schoonheid van de bondigheid. De bewering 1/2 x 1/3 = 1/6 overtreft toch in alle opzichten dat geleuter over het verdelen van een taart? Die pabo-test zit vol met dergelijke ‘lekker dicht bij huis’-prietpraat. ‘Marco vindt dat hij te dik is’; ‘De tuin van de familie van Rob is 40 meter lang’; ‘Een voetbalclub wil een stadion bouwen’; ‘Vader koopt een afdekplaat van 4 m bij 0,50 m’.

Ooit gaf ik een neefje bijles wiskunde. Hij zat in de vierde klas van de mavo. In zijn wiskundeboek werden ook schuurtjes gebouwd, appels gekocht en taarten gegeten. Door de invoering van de euro raakte dat wiskundeboek meteen verouderd, want je kon appels niet langer met guldens betalen. Het wiskundeboek leerde mijn neefje ook de stelling van Pythagoras. Alhoewel? Die stelling stond er wel in, maar niet het bewijs. Dus liet ik hem zien hoe je die stelling bewijst, en hij vond het prachtig. Hij was waarschijnlijk de enige in zijn klas die de stelling van Pythagoras begreep. En met zijn mavo-diploma is hij slimmer dan de meeste eerstejaars pabo-studenten.

Dap Hartmann is astronoom. Hij is werkzaam als docent aan de faculteit Techniek, Bestuur en Management.

‘Moeder snijdt een taart in 3 gelijke stukken. Eén van de stukken wordt eerlijk verdeeld tussen Tom en Nelleke. Welk deel van de hele taart krijgt Tom?’

Dit is een opgave uit de test die veel ophef veroorzaakte, omdat 53 procent van de eerstejaars pabo-studenten hierin lager scoort dan de beste 20 pocent in groep 8 van de basisschool. Voor alle duidelijkheid: pabo staat voor Pedagogische Academie Basis Onderwijs, en niet voor Pathetische Achterlijke Bekrompen Onbenullen. Studenten die deze opleiding afronden gaan de volgende generaties leerlingen op de basisschool onderwijzen. Dus dat komt wel goed. pabo-studenten hebben na de basisschool eerst nog 5 jaar havo of 6 jaar vwo genoten. En dan toch struikelen over opgaven als: ‘6372 + … = 11581’, of ‘0,7 kg = … g’?

Binnen een uur (hoeveel minuten is dat?) moesten 27 van dergelijke opgaven worden gemaakt. Alleen het antwoord geven was niet voldoende: “Geef […] duidelijk aan hoe de berekening is uitgevoerd en welke gedachtegang is gevolgd.” Ik begrijp niet waarom er moeders en taarten nodig zijn om te vragen wat de helft is van een derde. In mijn rekenboekje van de lagere school stond gewoon: ‘1/2 x 1/3 = …’, en dat rekende je gewoon uit je hoofd uit. Bij deze pabo-test staat: “Het gebruik van een rekenmachine is toegestaan om antwoorden te controleren.” Be-la-che-lijk. Ik heb dit moeilijke woord voor de zekerheid voorzien van streepjes, om het makkelijker leesbaar te maken voor de toekomstige onderwijzers. Dat 53 procent van de eerstejaars pabo-studenten niet het niveau haalt van de beste 20 procent van leerlingen uit groep 8 van de basisschool heeft weinig indruk gemaakt op die eerstejaars, want ze zijn er nog steeds niet uit of dat betekent dat groep 8 ook het grootste stuk taart krijgt.

Rekenen is niets anders dan een eenvoudige vorm van wiskunde. Waarom worden er dan toch concessies gedaan aan datgene wat de wiskunde haar schoonheid verschaft? De kracht en de schoonheid van de bondigheid. De bewering 1/2 x 1/3 = 1/6 overtreft toch in alle opzichten dat geleuter over het verdelen van een taart? Die pabo-test zit vol met dergelijke ‘lekker dicht bij huis’-prietpraat. ‘Marco vindt dat hij te dik is’; ‘De tuin van de familie van Rob is 40 meter lang’; ‘Een voetbalclub wil een stadion bouwen’; ‘Vader koopt een afdekplaat van 4 m bij 0,50 m’.

Ooit gaf ik een neefje bijles wiskunde. Hij zat in de vierde klas van de mavo. In zijn wiskundeboek werden ook schuurtjes gebouwd, appels gekocht en taarten gegeten. Door de invoering van de euro raakte dat wiskundeboek meteen verouderd, want je kon appels niet langer met guldens betalen. Het wiskundeboek leerde mijn neefje ook de stelling van Pythagoras. Alhoewel? Die stelling stond er wel in, maar niet het bewijs. Dus liet ik hem zien hoe je die stelling bewijst, en hij vond het prachtig. Hij was waarschijnlijk de enige in zijn klas die de stelling van Pythagoras begreep. En met zijn mavo-diploma is hij slimmer dan de meeste eerstejaars pabo-studenten.

Dap Hartmann is astronoom. Hij is werkzaam als docent aan de faculteit Techniek, Bestuur en Management.