Digitale borden in collegezalen werken niet goed

Binnen faculteiten gaat het gerucht dat studenten straks – net als vorig jaar- moeten uitwijken naar andere faculteiten en tenten. Wellicht zelfs naar theater De Veste, zoals vorig jaar werd overwogen. Volgens manager frontoffices Facilitair Management & Vastgoed Etty van der Leij is daar echter geen sprake van.

Afgelopen zomer zou in een van de zalen van 3mE een glasplaat worden vervangen. De plaat – waarop docenten schrijven – leverde geen goed scherp beeld op het bord. De levertijd was zes weken, maar de plaat kwam twee weken later. Eenmaal gemonteerd bleken er putjes in de coating te zitten. “We hebben die meteen afgekeurd”, zegt van der Leij.

“Vandaag (woensdag, red.) staat de leverancier de beamers af te stellen, om ervoor te zorgen dat 3mE de zalen kan gebruiken”, zegt Van der Leij. “Zoals in de situatie van voor de zomer.” De TU is er dus niets mee opgeschoten, maar volgens Van der Leij moet het niet gedramatiseerd worden. “De presentatie werkt, de borden werken en de koppeling van schermen tussen zalen werkt.”

Wat niet werkt is dat docenten met een elektronische pen op de smartboards kunnen schrijven, dit kunnen opslaan en in een andere zaal weer kunnen presenteren op een ander bord. “Dat was een wens, maar bleek technisch gezien een te groot hoogstandje voor een amphizaal van driehonderd man”, zegt Van der Leij.

Besloten is terug te gaan naar de basis: wat hebben docenten nodig? Zij gaan meepraten in een klankbordgroep.“ We hebben niet gemaakt waar docenten blij van worden, er is iets in de communicatie misgegaan”, geeft Van der Leij toe. “We moeten faciliteren, niet irriteren.”

Donderdag 1 september en vrijdag 2 september kunnen docenten tussen 10.00 en 12.00 uur oefenen met de zaalapparatuur in zaal D van 3mE.   

Een volledig vrouwelijk jazzbandje, zoiets mag uniek genoemd worden in de Delftse studentenwereld. Nou ja, volledig… behalve de drummer dan, bekent saxofoniste Karen van Vliet. Het kwintet ontstond uit het vijf jaar geleden opgerichte Dames Jazz Dispuut van het Delftsch Studenten Corps. Een groepje dames wilde jazz toegankelijker maken voor vrouwelijke corpsleden, voor wie geen plaats is bij de big band van de vereniging. Workshops moesten helpen bij de realisatie daarvan, maar daar kwam weinig van terecht. Van Vliet: “Dat idee willen we nieuw leven inblazen, nu we vijf jaar bestaan.”
Het uit het dispuut voortgekomen bandje floreert daarentegen volop. “We zijn begonnen met een map vol standards. Nummers als ‘Take The A-Train’, ‘Route 66’ en ‘Summertime’, dat we in een ska-versie spelen. Nu zoeken we gerichter naar songs die het repertoire wat uitdagender maken.” ‘Fire’, van The Pointer Sisters bijvoorbeeld. “Je kunt aan zo’n nummer best iets toevoegen waardoor het semi-jazz wordt.”

Vaste repetitieavonden aanhouden blijkt lastig, iedereen heeft het druk. “Soms oefenen we drie weken niet, totdat er een optreden nadert. Dan doen we een paar powerrepetities; die werken stiekem heel goed.” Ze leveren knallende optredens op, volgens Van Vliet. Laatst nog, tijdens de Owee, in eigen huis. “Er was een dj met dancemuziek vóór ons. Wij dachten toen wij begonnen: dit is een te groot contrast, nu loopt de zaal leeg. Maar het werd juist steeds drukker.” Erg leuk was ook een optreden op een rondvaartboot, ter opluistering van de verhuizing van een bedrijf. Sinds kort staan ze ingeschreven als band van jazzvereniging Groover, vanwege de daar heersende muziekcultuur en promotiemogelijkheden. En optreden doen ze met hoedjes op, of anders wel in glittertuniekjes. “Lekker over the top, maar zo staan we graag op een podium.”