Desillusie

Er liepen mensen rond met mapjes die ze aan voorbijgangers lieten zien. Vervolgens bewogen de meeste voorbijgangers het hoofd een paar keer bevestigend op en neer, schreven iets op en liepen verder. Maar waar zouden ze mee bezig zijn? Zijn ze gratis kaartjes aan het uitdelen voor een of ander popconcert? Of krijg je een T-shirt als je je naam opschrijft?

,,Meneer, wilt u misschien deze petitie tekenen?” Het was de zachte stem van een verlegen meisje. Ze heeft mijn leeftijd waarschijnlijk veel te hoog geschat en dat overkomt me de laatste tijd vaker. Zou het aan mijn bril liggen? Of misschien ligt het aan mijn blik; kijk ik te serieus?

,,Waar gaat het over?” Ze hield haar map voor me, zodat ik het kon lezen, en legde het tegelijkertijd uit: ,,We zijn van mening dat de tram beter over de Mekelweg kan rijden dan over de Schoemakerstraat.” Aan haar trillende hand kon ik goed zien dat ze het koud had. Ze wilde zo snel mogelijk mijn handtekening hebben, zodat ze verder kon lopen. Van het lopen krijg je het tenminste warm. Terwijl ik mijn naam en handtekening op het blaadje neerzette, gaf ik haar en haar collega’s complimenten voor hun actie.

Denkend aan mijn lege maag, besloot ik mijn tocht richting voedsel voort te zetten. Na het eten, toen ik weer helder kon nadenken, drong het pas tot mij door. Ik voelde me ineens een echte TU’er, betrokken bij de zich binnen de TU afspelende zaken. Leuk dat je zo je stem kan laten horen. Geweldige actie jongens.

Toen ik een tijd later in de krant las dat het college van bestuur zijn eigen plan zal doorzetten, 3610 handtekeningen ten spijt, kon ik het bijna niet geloven. Mensen laten zo massaal hun stem horen en het college legt het advies zomaar naast zich neer – en neemt zelfs niet de moeite om een debat te starten over een onderwerp dat onder veel mensen leeft.

De reden voor de lage opkomst bij de verkiezingen voor de studentenraad en de ondernemingsraad wordt meestal gezocht in desinteresse voor de universiteitspolitiek. Maar is desillusie niet een beter woord? Misschien hebben de TU-ers geen hoop meer dat er naar hen wordt geluisterd. Het is natuurlijk niet vreemd dat de mensen niet gaan stemmen als ze de indruk krijgen dat hun mening niet werkelijk telt.

Het college van bestuur wordt benoemd, door de raad van toezicht die op zijn beurt door de minister van onderwijs samengesteld wordt. Zou een democratisch gekozen college, dat rechtstreeks door de studenten en het personeel gekozen zou zijn, anders hebben gehandeld? Achter mijn computer beantwoord ik deze vraag met ‘ja’.

Als er nu verkiezingen zouden worden gehouden voor het college van bestuur % een puur hypothetische veronderstelling natuurlijk -, zou iedere kandidaat die gemakkelijk kunnen winnen door de tram over de Mekelweg tot inzet van de verkiezingen te maken. Het is natuurlijk niet wenselijk dat one-issue kandidaten, die niet genoeg verstand van zaken hebben, het collegepluche zouden bezetten, en een terugblik naar de laatste lokale en nationale verkiezingen bevestigt dat het kan gebeuren. Maar mensen vinden het ontzettend belangrijk dat hun mening telt, en een democratisch gekozen college zou daar mijns inziens meer waarde aan hechten.

Behnam Taebi studeert materiaalkunde aan de TU Delft en is fractievoorzitter van de SP in de gemeenteraad van Delft.

Moe van een lang ochtendcollege differentiaalvergelijkingen liep ik naar de aula om mijn honger te stillen. Diep in mijn gedachten gezonken zag ik in de verte een menigte in rep en roer. Er liepen mensen rond met mapjes die ze aan voorbijgangers lieten zien. Vervolgens bewogen de meeste voorbijgangers het hoofd een paar keer bevestigend op en neer, schreven iets op en liepen verder. Maar waar zouden ze mee bezig zijn? Zijn ze gratis kaartjes aan het uitdelen voor een of ander popconcert? Of krijg je een T-shirt als je je naam opschrijft?

,,Meneer, wilt u misschien deze petitie tekenen?” Het was de zachte stem van een verlegen meisje. Ze heeft mijn leeftijd waarschijnlijk veel te hoog geschat en dat overkomt me de laatste tijd vaker. Zou het aan mijn bril liggen? Of misschien ligt het aan mijn blik; kijk ik te serieus?

,,Waar gaat het over?” Ze hield haar map voor me, zodat ik het kon lezen, en legde het tegelijkertijd uit: ,,We zijn van mening dat de tram beter over de Mekelweg kan rijden dan over de Schoemakerstraat.” Aan haar trillende hand kon ik goed zien dat ze het koud had. Ze wilde zo snel mogelijk mijn handtekening hebben, zodat ze verder kon lopen. Van het lopen krijg je het tenminste warm. Terwijl ik mijn naam en handtekening op het blaadje neerzette, gaf ik haar en haar collega’s complimenten voor hun actie.

Denkend aan mijn lege maag, besloot ik mijn tocht richting voedsel voort te zetten. Na het eten, toen ik weer helder kon nadenken, drong het pas tot mij door. Ik voelde me ineens een echte TU’er, betrokken bij de zich binnen de TU afspelende zaken. Leuk dat je zo je stem kan laten horen. Geweldige actie jongens.

Toen ik een tijd later in de krant las dat het college van bestuur zijn eigen plan zal doorzetten, 3610 handtekeningen ten spijt, kon ik het bijna niet geloven. Mensen laten zo massaal hun stem horen en het college legt het advies zomaar naast zich neer – en neemt zelfs niet de moeite om een debat te starten over een onderwerp dat onder veel mensen leeft.

De reden voor de lage opkomst bij de verkiezingen voor de studentenraad en de ondernemingsraad wordt meestal gezocht in desinteresse voor de universiteitspolitiek. Maar is desillusie niet een beter woord? Misschien hebben de TU-ers geen hoop meer dat er naar hen wordt geluisterd. Het is natuurlijk niet vreemd dat de mensen niet gaan stemmen als ze de indruk krijgen dat hun mening niet werkelijk telt.

Het college van bestuur wordt benoemd, door de raad van toezicht die op zijn beurt door de minister van onderwijs samengesteld wordt. Zou een democratisch gekozen college, dat rechtstreeks door de studenten en het personeel gekozen zou zijn, anders hebben gehandeld? Achter mijn computer beantwoord ik deze vraag met ‘ja’.

Als er nu verkiezingen zouden worden gehouden voor het college van bestuur % een puur hypothetische veronderstelling natuurlijk -, zou iedere kandidaat die gemakkelijk kunnen winnen door de tram over de Mekelweg tot inzet van de verkiezingen te maken. Het is natuurlijk niet wenselijk dat one-issue kandidaten, die niet genoeg verstand van zaken hebben, het collegepluche zouden bezetten, en een terugblik naar de laatste lokale en nationale verkiezingen bevestigt dat het kan gebeuren. Maar mensen vinden het ontzettend belangrijk dat hun mening telt, en een democratisch gekozen college zou daar mijns inziens meer waarde aan hechten.

Behnam Taebi studeert materiaalkunde aan de TU Delft en is fractievoorzitter van de SP in de gemeenteraad van Delft.