Promovendus Loesje Bevers heeft met haar collega’s van de sectie enzymologie (TNW) het laatste onbekende wolfraamenzym ontdekt in een kokend micro-organisme.
Delen
Het exotische micro-organisme, Pyrococcus furiosus, leeft op de bodem van de oceaan in de buurt van vulkanen onder extreme omstandigheden. In de zoute zuurstofloze omgeving stijgt de temperatuur van het water tot boven het kookpunt.
Onderzoekers van de universiteit van Georgia ontdekten eerder al dat dit eencellige organisme, een archaeon, enzymen bevat met wolfraam erin. Dit metaal komt verder vrijwel niet voor in de natuur en er zijn maar weinig organismen bekend die wolfraam kunnen opnemen.
De Amerikaanse onderzoekers vonden in totaal vier wolfraamenzymen. Door het dna te ontrafelen ontdekten ze dat het organisme nog een vijfde wolfraamenzym moest hebben. Tijdens haar promotieonderzoek ontdekten Bevers en haar collega’s het gezochte vijfde eiwit met de naam WOR 5, van wolfraam oxidoreductase. WOR 5 heeft veel overeenkomsten met de andere vier wolfraamenzymen, waardoor het de Amerikanen tot nog toe niet lukte om de WOR 5 te identificeren. Met extra veel nauwkeurigheid lukte het Bevers afgelopen december wel. Volgende maand presenteert zij de bevindingen in het wetenschappelijke tijdschrift ‘The Journal of Bacteriology’.
Wetenschappers en industrie hebben grote interesse voor de eiwitten van dit unieke organisme, omdat die bij hoge temperaturen stabiel blijven. Door de hittebestendige eiwitten te gebruiken in chemische processen kan de productietijd aanzienlijk worden verkort. Sterilisatie is vanwege de hoge temperatuur namelijk overbodig en chemische reacties zullen sneller lopen. De eiwitten zouden bijvoorbeeld ingezet kunnen worden bij de productie van medicijnen.
Bevers wil het nu nog onbekende eiwit verder karakteriseren. Ze hoopt ook meer inzicht te krijgen in hoe de cel wolfraam kan opnemen. Het is bijvoorbeeld een groot raadsel waarom de cel zoveel verschillende wolfraamenzymen nodig heeft en waarom het geen andere metalen opneemt die veel op wolfraam lijken. (IdB)
Pagina 07: Het vijfde eiwit
Het exotische micro-organisme, Pyrococcus furiosus, leeft op de bodem van de oceaan in de buurt van vulkanen onder extreme omstandigheden. In de zoute zuurstofloze omgeving stijgt de temperatuur van het water tot boven het kookpunt.
Onderzoekers van de universiteit van Georgia ontdekten eerder al dat dit eencellige organisme, een archaeon, enzymen bevat met wolfraam erin. Dit metaal komt verder vrijwel niet voor in de natuur en er zijn maar weinig organismen bekend die wolfraam kunnen opnemen.
De Amerikaanse onderzoekers vonden in totaal vier wolfraamenzymen. Door het dna te ontrafelen ontdekten ze dat het organisme nog een vijfde wolfraamenzym moest hebben. Tijdens haar promotieonderzoek ontdekten Bevers en haar collega’s het gezochte vijfde eiwit met de naam WOR 5, van wolfraam oxidoreductase. WOR 5 heeft veel overeenkomsten met de andere vier wolfraamenzymen, waardoor het de Amerikanen tot nog toe niet lukte om de WOR 5 te identificeren. Met extra veel nauwkeurigheid lukte het Bevers afgelopen december wel. Volgende maand presenteert zij de bevindingen in het wetenschappelijke tijdschrift ‘The Journal of Bacteriology’.
Wetenschappers en industrie hebben grote interesse voor de eiwitten van dit unieke organisme, omdat die bij hoge temperaturen stabiel blijven. Door de hittebestendige eiwitten te gebruiken in chemische processen kan de productietijd aanzienlijk worden verkort. Sterilisatie is vanwege de hoge temperatuur namelijk overbodig en chemische reacties zullen sneller lopen. De eiwitten zouden bijvoorbeeld ingezet kunnen worden bij de productie van medicijnen.
Bevers wil het nu nog onbekende eiwit verder karakteriseren. Ze hoopt ook meer inzicht te krijgen in hoe de cel wolfraam kan opnemen. Het is bijvoorbeeld een groot raadsel waarom de cel zoveel verschillende wolfraamenzymen nodig heeft en waarom het geen andere metalen opneemt die veel op wolfraam lijken. (IdB)
Pagina 07: Het vijfde eiwit
Comments are closed.