Campus

Delfts Blok: een nummertje in Delft

Delft is uniek. Delft heeft weliswaar gewone huizen en gewone straten, maar vooral een paar prachtige kerken, een paar hofjes en steegjes en een handvol monumentale oude gebouwen.

De hele stad ademt iets middeleeuws uit. Uniek! Er zijn studenten, burgers, de kleurrijke types zijn op elke straathoek te vinden. Delft heeft een tram. Uniek! Delft heeft één tram, die gaat van Delft Zuid-West naar Scheveningen Strand. Voor de Delftse student de ideale manier om de gezapige zomerdagen door te brengen. Prachtige stad, is er maar één van.

Ik zag ze al staan toen ik aan kwam lopen. Eén keer per jaar controleert men een maand lang stevig op zwartrijders. Grote Hagenezen in groene controleurjasjes stappen in een onoplettend moment met zijn vijftienen in de tram en controleren alle inzittenden op geldige vervoersbewijzen. Ik was blij dat ik wat kleingeld bij me had, want een strippenkaart had ik niet meer.

De tram stopte, ik stapte samen met deze potige Zuid-Hollanders in en liep naar voren om een kaartje te kopen.

,,Meneer, u gaat een kaartje kopen?”

,,Uh? Ehhh, sorry?”

,,U gaat een kaartje kopen meneer?”

,,Eh, ja, hier bij de trambestuurder, dat was ik wel van plan inderdaad.”

,,U zat al in de tram?”

,,Nee, ik stap net in.”

,,Ik heb u net anders niet bij de halte zien staan meneer, u zat al in de tram.”

,,Ik zat níet in de tram, ik ben net ingestapt!”

,,U bent net ingestapt?”

,,Ik ben écht net ingestapt! Tramchauffeur, mag ik wat strippen Hollands Spoor alstublieft.”

Ik was verbaasd. Blijkbaar ben ik volkomen onopvallend. Niemand weet wie ik ben of kent me. Standaard kleding, niet al te opvallend gezicht. Student. Van het mannelijke geslacht, maar dat is natuurlijk driekwart van alle studenten in Delft. Niemand weet mijn naam. Ik ben een studentnummer in een computersysteem, kleurloos verdwijnend in de studentenmassa van Delft en Nederland.

Een uniek studentnummer, dat wel.

Delft is uniek. Delft heeft weliswaar gewone huizen en gewone straten, maar vooral een paar prachtige kerken, een paar hofjes en steegjes en een handvol monumentale oude gebouwen. De hele stad ademt iets middeleeuws uit. Uniek! Er zijn studenten, burgers, de kleurrijke types zijn op elke straathoek te vinden. Delft heeft een tram. Uniek! Delft heeft één tram, die gaat van Delft Zuid-West naar Scheveningen Strand. Voor de Delftse student de ideale manier om de gezapige zomerdagen door te brengen. Prachtige stad, is er maar één van.

Ik zag ze al staan toen ik aan kwam lopen. Eén keer per jaar controleert men een maand lang stevig op zwartrijders. Grote Hagenezen in groene controleurjasjes stappen in een onoplettend moment met zijn vijftienen in de tram en controleren alle inzittenden op geldige vervoersbewijzen. Ik was blij dat ik wat kleingeld bij me had, want een strippenkaart had ik niet meer.

De tram stopte, ik stapte samen met deze potige Zuid-Hollanders in en liep naar voren om een kaartje te kopen.

,,Meneer, u gaat een kaartje kopen?”

,,Uh? Ehhh, sorry?”

,,U gaat een kaartje kopen meneer?”

,,Eh, ja, hier bij de trambestuurder, dat was ik wel van plan inderdaad.”

,,U zat al in de tram?”

,,Nee, ik stap net in.”

,,Ik heb u net anders niet bij de halte zien staan meneer, u zat al in de tram.”

,,Ik zat níet in de tram, ik ben net ingestapt!”

,,U bent net ingestapt?”

,,Ik ben écht net ingestapt! Tramchauffeur, mag ik wat strippen Hollands Spoor alstublieft.”

Ik was verbaasd. Blijkbaar ben ik volkomen onopvallend. Niemand weet wie ik ben of kent me. Standaard kleding, niet al te opvallend gezicht. Student. Van het mannelijke geslacht, maar dat is natuurlijk driekwart van alle studenten in Delft. Niemand weet mijn naam. Ik ben een studentnummer in een computersysteem, kleurloos verdwijnend in de studentenmassa van Delft en Nederland.

Een uniek studentnummer, dat wel.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.