Delft en wiet

Het verbaast mij altijd, dat wiet in een groot deel van het Delftse studentenwereldje nog behandeld wordt als een illegale drug. Mensen praten er op gedempte toon aan de bar over, zweren in een hoekje samen om een afspraak te maken en discussies laaien op of in een bepaalde ruimte wietgebruik is toegestaan.

Heel anders dan in andere studentensteden, waar de studenten de grootverbruikers lijken te zijn van cannabis. In Utrecht ben ik nog wel eens bij een vereniging geweest die zelfs zijn kelder geheel had ingericht op het gebruik van geestverruimende middelen. En in Wageningen is het niet ongebruikelijk om in de middag al de eerste joint aan te steken.

Trouwens, langzamerhand lijkt in heel Nederland soft drugs geaccepteerd. De meeste Nederlanders lijken het zelfs wel progressief te vinden. Vooral nu de wereld niet langer kwaad is op onze coffeeshops en andere landen zowaar onze ideeën overnemen. Het verschil tussen legaal en ‘formeel gedoogd’ begrijpt alleen nog een enkele jurist.

Maar eigenlijk is het geheimzinnige, pseudo-illegale in Delft juist leuk. Het doet me altijd denken aan mijn tijd op de middelbare school dat ik voor het eerst alcohol ging gebruiken. Stiekem met een paar vrienden en een lading alcohol naar een plaats om te drinken en ’s avonds laat weer nuchter proberen te lijken tegenover je ouders.

Waar wietgebruik in andere steden is vervallen tot een zo alledaagse bezigheid als een biertje drinken of tv kijken, hangt er in Delft nog een mythische sfeer om heen. Hoewel wiet een tamelijk onschuldige drug is, met beperkt effect, gaan in Delft nog grote verhalen rond over de ervaring van wiet gebruiken.

Dus wietgebruikers aller provinciën, u hoeft niet naar Frankrijk of de VS, ook hier in Delft kunt u dat nostalgische ‘illegale’ gevoel krijgen.

Mensen praten er op gedempte toon aan de bar over, zweren in een hoekje samen om een afspraak te maken en discussies laaien op waar wietgebruik is toegestaan.

Heel anders dan in andere studentensteden, waar de studenten de grootverbruikers lijken te zijn van cannabis. In Utrecht ben ik nog wel eens bij een vereniging geweest die zelfs zijn kelder geheel had ingericht op het gebruik van geestverruimende middelen. En in Wageningen is het niet ongebruikelijk om in de middag al de eerste joint aan te steken.



Trouwens, langzamerhand lijkt in heel Nederland softdrugs geaccepteerd. De meeste Nederlanders lijken het zelfs wel progressief te vinden. Vooral nu de wereld niet langer kwaad is op onze coffeeshops en andere landen zowaar onze ideeën overnemen. Het verschil tussen legaal en ‘formeel gedoogd’ begrijpt alleen nog een enkele jurist.



Maar eigenlijk is het geheimzinnige, pseudo-illegale in Delft juist leuk. Het doet me altijd denken aan mijn tijd op de middelbare school dat ik voor het eerst alcohol ging gebruiken. Stiekem met een paar vrienden en een lading alcohol naar een plaats om te drinken en ’s avonds laat weer nuchter proberen te lijken tegenover je ouders.



Waar wietgebruik in andere steden is vervallen tot een zo alledaagse bezigheid als een biertje drinken of tv kijken, hangt er in Delft nog een mythische sfeer om heen. Hoewel wiet een tamelijk onschuldige drug is, met beperkt effect, gaan in Delft nog grote verhalen rond over de ervaring van wiet gebruiken.



Dus wietgebruikers aller provinciën, u hoeft niet naar Frankrijk of de VS, ook hier in Delft kunt u dat nostalgische ‘illegale’ gevoel krijgen.

Opinion / Our platform is open to well written and well argued opinion articles written by students and employees of TU Delft. The maximum word count is 700. Email us at delta@tudelft.nl.