De directie van het Waterloopkundig Laboratorium heeft de knoop doorgehakt en ervoor gekozen de twee vestigingen te concentreren in Delft. De TU heeft als grondeigenaar via een driehoeksovereenkomst, waarbij ook de gemeente Delft betrokken is, de beslissing voor het WL vergemakkelijkt en tegelijkertijd de zekerheid gekregen dat er voor de TU-wijk een bestemmingsplan komt ,,conform zijn wensen”.
Delen
br />
Via de driehoeksovereenkomst worden de lasten van het WL verminderd, kan de gemeente samen met de TU een bedrijvenpark ontwikkelen en ontvangt de TU ruim veertien miljoen gulden ineens. Tevens ontvangt het WL zowel van de gemeente Delft als van de provincie een investeringsbijdrage van een miljoen gulden. De beide overheden hadden dat ervoor over om het verlies van ruim tweehonderd arbeidsplaatsen te voorkomen.
De ‘dubbele hofhouding’ van het WL loopt dus ten einde, want de vestiging in De Voorst (Noordoostpolder) sluit de poorten. Zo’n tien procent van de in totaal 475 arbeidsplaatsen verdwijnt door de samenvoeging.
Met de beslissing komt een eind aan het getouwtrek door gemeente- en provincie-bestuurders. De provincies Flevoland en Overijssel en diverse gemeenten hadden immers gepoogd, ook via Europese subsidies en met in totaal zestien miljoen gulden, het financieel aantrekkelijk te maken om het WL in De Voorst te concentreren.
In de overeenkomst verkoopt de TU in totaal 22,5 hectare grond aan de gemeente; op 17,5 hectare daarvan is momenteel het WL gehuisvest. Het WL verkleint zijn benodigde grondoppervlak tot 14,5 hectare en dat stuk wordt door de gemeente gedurende vijf jaar verpacht aan het WL voor één gulden per jaar. Na die vijf jaar koopt het WL de grond voor het nu reeds vastgestelde bedrag van tien miljoen gulden.
Op de resterende acht hectare gaat de gemeente samen met de TU een bedrijvenpark ontwikkelen, waarvan de TU, na aftrek van kosten 75 procent van de winst zal ontvangen. Indien die winst oploopt tot boven de vier miljoen gulden, ontvangt de universiteit honderd procent van de winst. Deze regeling is zo gunstig, omdat de grond voor een lage prijs verkocht wordt en de TU afstand doet van het potentieel winstvermogen van de grond. Over het karakter van het bedrijvenpark is niet meer vastgelegd dan dat er geen milieubelastende activiteiten mogen komen (vuilverbranding of autosloperijen). Van een Delftech-park, waar wethouders graag over speculeren, is vooralsnog geen sprake.
De gemeente verplicht zich voorts om conform de wensen van de TU een bestemmingsplan voor hele TU-wijk op te stellen. Nu ligt er alleen vast dat de wijk voor onderwijs en onderzoek mag worden ingericht. De TU wil dat ook woonfuncties en bedrijfsvestigingen mogelijk worden gemaakt. De universiteit zal de opbrengst van veertien miljoen gulden mogelijk storten in het huisvestingsfonds. (R.M.)
De directie van het Waterloopkundig Laboratorium heeft de knoop doorgehakt en ervoor gekozen de twee vestigingen te concentreren in Delft. De TU heeft als grondeigenaar via een driehoeksovereenkomst, waarbij ook de gemeente Delft betrokken is, de beslissing voor het WL vergemakkelijkt en tegelijkertijd de zekerheid gekregen dat er voor de TU-wijk een bestemmingsplan komt ,,conform zijn wensen”.
Via de driehoeksovereenkomst worden de lasten van het WL verminderd, kan de gemeente samen met de TU een bedrijvenpark ontwikkelen en ontvangt de TU ruim veertien miljoen gulden ineens. Tevens ontvangt het WL zowel van de gemeente Delft als van de provincie een investeringsbijdrage van een miljoen gulden. De beide overheden hadden dat ervoor over om het verlies van ruim tweehonderd arbeidsplaatsen te voorkomen.
De ‘dubbele hofhouding’ van het WL loopt dus ten einde, want de vestiging in De Voorst (Noordoostpolder) sluit de poorten. Zo’n tien procent van de in totaal 475 arbeidsplaatsen verdwijnt door de samenvoeging.
Met de beslissing komt een eind aan het getouwtrek door gemeente- en provincie-bestuurders. De provincies Flevoland en Overijssel en diverse gemeenten hadden immers gepoogd, ook via Europese subsidies en met in totaal zestien miljoen gulden, het financieel aantrekkelijk te maken om het WL in De Voorst te concentreren.
In de overeenkomst verkoopt de TU in totaal 22,5 hectare grond aan de gemeente; op 17,5 hectare daarvan is momenteel het WL gehuisvest. Het WL verkleint zijn benodigde grondoppervlak tot 14,5 hectare en dat stuk wordt door de gemeente gedurende vijf jaar verpacht aan het WL voor één gulden per jaar. Na die vijf jaar koopt het WL de grond voor het nu reeds vastgestelde bedrag van tien miljoen gulden.
Op de resterende acht hectare gaat de gemeente samen met de TU een bedrijvenpark ontwikkelen, waarvan de TU, na aftrek van kosten 75 procent van de winst zal ontvangen. Indien die winst oploopt tot boven de vier miljoen gulden, ontvangt de universiteit honderd procent van de winst. Deze regeling is zo gunstig, omdat de grond voor een lage prijs verkocht wordt en de TU afstand doet van het potentieel winstvermogen van de grond. Over het karakter van het bedrijvenpark is niet meer vastgelegd dan dat er geen milieubelastende activiteiten mogen komen (vuilverbranding of autosloperijen). Van een Delftech-park, waar wethouders graag over speculeren, is vooralsnog geen sprake.
De gemeente verplicht zich voorts om conform de wensen van de TU een bestemmingsplan voor hele TU-wijk op te stellen. Nu ligt er alleen vast dat de wijk voor onderwijs en onderzoek mag worden ingericht. De TU wil dat ook woonfuncties en bedrijfsvestigingen mogelijk worden gemaakt. De universiteit zal de opbrengst van veertien miljoen gulden mogelijk storten in het huisvestingsfonds. (R.M.)
Comments are closed.