De wc-meter

Al enkele millennia(!) voor Christus wordt er over sanitaire voorzieningen geschreven, zelfs met eenvoudige riolering. De Romeinen gingen gezamenlijk poepen in een soort overdekte hal met rijen gaten waar je overheen kon gaan zitten, maar met de val van de Romeinen verviel helaas ook de persoonlijke hygiëne. Rond 1600 werden de eerste stappen gezet in de richting van onze moderne troon en tweehonderdvijftig jaar later werd er pas grootschalig gebruik gemaakt van een zetel met stortbak.

Sinds enkele decennia krijgt onze bleke vriend de aandacht die hij verdient. De man des huizes zit al sinds de vorige eeuw met de krant op het toilet en dames gaan buitenshuis al jarenlang gezamenlijk. Met de komst van de wrijftelefoon en tabletcomputer heeft het toilet een centrale functie in het dagelijks leven gekregen. Minstens eenmaal daags zitten we in een walm van individualiteit met alle actualiteiten binnen handbereik.

De grootste waarde heeft de wc voor mij als sociaaleconomische graadmeter. Het toilet wordt meestal slechts als noodzakelijkheid behandeld, en hierin ligt de sleutel. Door ergens naar de wc te gaan kom je er achter wat daar gezien wordt als puur noodzakelijk. Neem bijvoorbeeld een restaurant: de kaart ziet er netjes uit, de prijzen degelijk, het interieur acceptabel en de gastheer/gastvrouw is vriendelijk. Als hier echter de wc ruikt als een Dixi, het wc-papier meer weg heeft van verpakkingsmateriaal en de knop van de handdroger meer plakt dan de vloer van de disco, acht ik de kans groot dat je hier een haar in je soep zal vinden. Zo ook in woongelegenheden: het toilet biedt een soort onaangetaste blik in de ziel van de bewoner(s). De volgende keer dat je ergens om vijf uur ’s nachts in de aanwezige toiletpot zowaar een toiletblok tegenkomt, er geen strepen van de voorganger zitten, er fluweelzacht toiletpapier hangt en de bril niet aan je ledenmaten blijft plakken, weet je dat je daar veilig je roes kunt uitslapen.