De TU verdient een betere campus

Er komt een lang park voor in de plaats, dat loopt van de aula tot de Kruithuisweg. In juni is het plan ter finale goedkeuring langs de ondernemingsraad en de studentenraad gegaan.

De teleurstelling van de studenten over de plannen voor de Mekelweg heeft twee kanten. Allereerst stelt het ‘park’ niet zoveel voor; het is een brede groenstrook met veel gras, bomen en hier en daar een heuveltje. Ten tweede is het teleurstellend dat er geen ruimte is om met dit ongenoegen over de plannen in discussie te gaan met de plannenmakers – de opdrachtgevers en de architect.

Als belangenbehartiger van de studenten heeft studievereniging Stylos in het voorjaar een prijsvraag uitgeschreven onder studenten. Doel van de prijsvraag was om met het aanbieden van alternatieve plannen een TU-brede discussie in gang te zetten over het programma van eisen van het college van bestuur en het ontwerp van Francine Houben zoals dat nu is gepresenteerd.

Eind juni zijn door een deskundige jury twee winnaars van de prijsvraag gepresenteerd. Bij de presentatie waren architect Francine Houben en opdrachtgever Dick Gutlich (TU Vastgoed) aanwezig. Vanuit de zaal werd kritiek geuit op het feit dat het er over het nieuwe plan nauwelijks is gecommuniceerd met studenten en dat er geen ruimte is om kritiek te geven. Francine Houben reageerde hier verbaasd op met de stelling dat alle betrokkenen . ook de studenten – aan bod zijn gekomen in de inspraak en via de studentenraad het ontwerp inmiddels hebben goedgekeurd.

Kun je de studenten in dit specifieke geval representeren met een studentenraad? De vraag is gerechtvaardigd waarom er niet gewoon een inspraakavond is georganiseerd voor de studenten. Het gaat hier om een project van 201 miljoen euro en behelst een heel stadsdeel van Delft. In elk willekeurig stadsvernieuwingsproject hebben de bewoners inspraak in de planvorming. Waarom zouden de studenten geen inspraak kunnen hebben in de ontwikkeling van hun campus?

In het proces is Francine Houben een onderdeel van het probleem, maar niet de kern ervan. Francine Houben staat met haar rug tegen de muur. Het eerste ontwerp dat zij maakte voor de Mekelweg voorzag nog in grote gemeenschappelijke paviljoens midden in een Mekelpark. Het college van bestuur heeft die geschrapt, omdat er op dit moment geen vraag is naar extra ruimte. Ruimtetekorten worden binnen de bestaande gebouwenvoorraad opgelost. Zo wordt gedacht aan een luchtbrug tussen Bouwkunde en Civiele Techniek om het ernstige ruimtetekort bij Bouwkunde na 35 jaar misschien toch een keer op te lossen.

Het mandaat van Francine Houben beperkt zich tot ‘het laten zakken’ van de gebouwen langs de Mekelweg naar het maaiveld, zodat de nu ‘gesloten’ gebouwen in de toekomst in ieder geval op de benedenverdieping opener ogen.

Dit is simpelweg niet genoeg. In het voorjaar waren de Amerikaanse architecten Robert Venturi en Denise Scott Brown te gast op Bouwkunde. Zij hebben ontwerpen gemaakt voor een hele reeks universiteitscampussen. Ze legden dan ook direct de vinger op de zere plek: het ontworpen Mekelpark heeft grote kans een desolate plek te worden. Levendigheid bereik je alleen door een publiek programma op de begane grond, zoals cafés, restaurants en collegezalen, richting de ‘strip’ uit te breiden. De levendigheid wordt verder vergroot met meer studentenwoningen.

Het college van bestuur investeert blind in de campus en investeert met het huidige plan niet in een levendige campus, maar in een mooie en imponerende campus. Als het Mekelpark in deze vorm wordt gerealiseerd, blijft het een verkeersruimte en zal het niet de zo gewenste verblijfsruimte worden. Er moet nu slim geïnvesteerd worden in de campus. Een technische universiteit met de kwaliteiten en het talent zoals in Delft aanwezig verdient beter.

De auteurs zijn student Bouwkunde; Dashorst is tevens bestuurslid van studievereniging Stylos.

In het onlangs gepresenteerde ontwerp van Francine Houben van Mecanoo Architecten voor de campus van de TU Delft verdwijnt de Mekelweg. Er komt een lang park voor in de plaats, dat loopt van de aula tot de Kruithuisweg. In juni is het plan ter finale goedkeuring langs de ondernemingsraad en de studentenraad gegaan.

De teleurstelling van de studenten over de plannen voor de Mekelweg heeft twee kanten. Allereerst stelt het ‘park’ niet zoveel voor; het is een brede groenstrook met veel gras, bomen en hier en daar een heuveltje. Ten tweede is het teleurstellend dat er geen ruimte is om met dit ongenoegen over de plannen in discussie te gaan met de plannenmakers – de opdrachtgevers en de architect.

Als belangenbehartiger van de studenten heeft studievereniging Stylos in het voorjaar een prijsvraag uitgeschreven onder studenten. Doel van de prijsvraag was om met het aanbieden van alternatieve plannen een TU-brede discussie in gang te zetten over het programma van eisen van het college van bestuur en het ontwerp van Francine Houben zoals dat nu is gepresenteerd.

Eind juni zijn door een deskundige jury twee winnaars van de prijsvraag gepresenteerd. Bij de presentatie waren architect Francine Houben en opdrachtgever Dick Gutlich (TU Vastgoed) aanwezig. Vanuit de zaal werd kritiek geuit op het feit dat het er over het nieuwe plan nauwelijks is gecommuniceerd met studenten en dat er geen ruimte is om kritiek te geven. Francine Houben reageerde hier verbaasd op met de stelling dat alle betrokkenen . ook de studenten – aan bod zijn gekomen in de inspraak en via de studentenraad het ontwerp inmiddels hebben goedgekeurd.

Kun je de studenten in dit specifieke geval representeren met een studentenraad? De vraag is gerechtvaardigd waarom er niet gewoon een inspraakavond is georganiseerd voor de studenten. Het gaat hier om een project van 201 miljoen euro en behelst een heel stadsdeel van Delft. In elk willekeurig stadsvernieuwingsproject hebben de bewoners inspraak in de planvorming. Waarom zouden de studenten geen inspraak kunnen hebben in de ontwikkeling van hun campus?

In het proces is Francine Houben een onderdeel van het probleem, maar niet de kern ervan. Francine Houben staat met haar rug tegen de muur. Het eerste ontwerp dat zij maakte voor de Mekelweg voorzag nog in grote gemeenschappelijke paviljoens midden in een Mekelpark. Het college van bestuur heeft die geschrapt, omdat er op dit moment geen vraag is naar extra ruimte. Ruimtetekorten worden binnen de bestaande gebouwenvoorraad opgelost. Zo wordt gedacht aan een luchtbrug tussen Bouwkunde en Civiele Techniek om het ernstige ruimtetekort bij Bouwkunde na 35 jaar misschien toch een keer op te lossen.

Het mandaat van Francine Houben beperkt zich tot ‘het laten zakken’ van de gebouwen langs de Mekelweg naar het maaiveld, zodat de nu ‘gesloten’ gebouwen in de toekomst in ieder geval op de benedenverdieping opener ogen.

Dit is simpelweg niet genoeg. In het voorjaar waren de Amerikaanse architecten Robert Venturi en Denise Scott Brown te gast op Bouwkunde. Zij hebben ontwerpen gemaakt voor een hele reeks universiteitscampussen. Ze legden dan ook direct de vinger op de zere plek: het ontworpen Mekelpark heeft grote kans een desolate plek te worden. Levendigheid bereik je alleen door een publiek programma op de begane grond, zoals cafés, restaurants en collegezalen, richting de ‘strip’ uit te breiden. De levendigheid wordt verder vergroot met meer studentenwoningen.

Het college van bestuur investeert blind in de campus en investeert met het huidige plan niet in een levendige campus, maar in een mooie en imponerende campus. Als het Mekelpark in deze vorm wordt gerealiseerd, blijft het een verkeersruimte en zal het niet de zo gewenste verblijfsruimte worden. Er moet nu slim geïnvesteerd worden in de campus. Een technische universiteit met de kwaliteiten en het talent zoals in Delft aanwezig verdient beter.

De auteurs zijn student Bouwkunde; Dashorst is tevens bestuurslid van studievereniging Stylos.