De fractie Demokratisch Beleid van de ondernemingsraad laat zich even gaan. Een ontboezeming uitmondend in een roep om actie.
Delen
De TUD is de weg kwijt. En niet alléén de Mekelweg! Steeds weer wordt het paard achter de wagen gespannen. Het lijkt wel of het de bedoeling van de machthebbers is om onze geliefde universiteit de nek om te draaien.
Bewijzen, vraagt u? Waarom anders zou je de verkeersader van de universiteit veranderen in een modderig, fietsers vermalend slagveld, in de volle wetenschap dat die tram nooit over de brug zal komen?
Waarom anders zou je de helft van de ict’ers laten ontslaan door P&O, en daarna de helft van de P&O’ers, met de opdracht hun problemen met ict op te lossen?
De overblijvende medewerkers in deze sectoren leken het nog even te gaan redden, maar nu de één na de ander overspannen vertrekt zonder dat vervanging mogelijk lijkt, wordt er waarschijnlijk al gewerkt aan de uitzonderingsontslagprocedure voor de allerlaatste P&O’er. Hij of zij kan immers zijn eigen formulieren niet paraferen.
Waarom anders zou het cvb met een voorstel voor een nieuwe R&O-regeling komen, waarvan ruim van tevoren al viel in te schatten dat de medezeggenschap er niet mee in zou stemmen. En dat terwijl op de faculteiten de decanen maar doen waar ze zelf zin in hebben?
Typisch een afleidingsmanoeuvre om de aandacht op iets irrelevants gericht te houden. In de tussentijd is er vast iets veel belangrijkers geïntroduceerd dat de medezeggenschap binnen een maand na invoering nietig had kunnen en moeten verklaren, als ze er maar van geweten had.
Riskant
De shared-servicecentra zijn opgericht met de bedoeling de TU een kop te geven die eraf kan. Vroeger had elke faculteit op zichzelf kunnen blijven draaien, ook zonder UD of de eerste geldstroom, met behulp van strak afgeregelde, redundante systemen en sterke decanen die verder niemand nodig hadden om ze te vertellen hoe het moest. Nu zijn we allemaal afhankelijk van een handjevol centraal geplaatste single points of failure. Geen Nuna zou de weg op mogen met zo’n riskant besturingssysteem.
Veel TU-medewerkers maken zich grote zorgen over hoe het verder moet. De meesten zullen niet geloven wat wij hier allemaal opschrijven. En terecht, want er is bijna geen woord van waar. Maar ze zullen er toch even over doordenken.
De mensen op de shared-servicecentra doen hun uiterste best. Ze zien heus dat het beter zou moeten kunnen, maar hebben eenvoudig de menskracht niet om de nodige kwaliteits- en efficiencyslagen te maken. Want ze komen om in het werk.
Door jaren onderbelichting en desinformatie weet niemand meer dat we allemaal inspraak hebben in het reilen en zeilen van de universiteit. Dat is mede het gevolg van het slim omdopen van de betreffende organen door de machthebbers. ‘Medezeggenschapscommissies’ heten nu ‘onderdeelcommissies’. Kan het vager? Geen wonder dat niemand zich geroepen voelt er lid van te worden. De ondernemingsraad heeft nog een naam die wat zegt, gelukkig. Echter, dat daar het laatste bolwerk van de in de jaren zeventig verworven democratie zit, weten nog maar weinigen zich te herinneren.
Monddood
Alle bovenstaande gekheid op een stokje: het wordt tijd om in actie te komen. Voordat de werkdruk ons definitief monddood gemaakt heeft, voordat we alleen nog maar via e-mail en callnummers communiceren met collega’s die we op straat niet meer herkennen, voordat het cvb en de decanen volledig vrij spel hebben gekregen. De medezeggenschap moet weer een woordje mee gaan spreken! De deuren van de onderdeelcommissies en de ondernemingsraad staan wijd open. Het kost je niets, en het kan alles betekenen voor je werkomgeving, je collega’s en je toekomst.
Onafhankelijke or-partij Demokratisch Beleid
De TUD is de weg kwijt. En niet alléén de Mekelweg! Steeds weer wordt het paard achter de wagen gespannen. Het lijkt wel of het de bedoeling van de machthebbers is om onze geliefde universiteit de nek om te draaien.
Bewijzen, vraagt u? Waarom anders zou je de verkeersader van de universiteit veranderen in een modderig, fietsers vermalend slagveld, in de volle wetenschap dat die tram nooit over de brug zal komen?
Waarom anders zou je de helft van de ict’ers laten ontslaan door P&O, en daarna de helft van de P&O’ers, met de opdracht hun problemen met ict op te lossen?
De overblijvende medewerkers in deze sectoren leken het nog even te gaan redden, maar nu de één na de ander overspannen vertrekt zonder dat vervanging mogelijk lijkt, wordt er waarschijnlijk al gewerkt aan de uitzonderingsontslagprocedure voor de allerlaatste P&O’er. Hij of zij kan immers zijn eigen formulieren niet paraferen.
Waarom anders zou het cvb met een voorstel voor een nieuwe R&O-regeling komen, waarvan ruim van tevoren al viel in te schatten dat de medezeggenschap er niet mee in zou stemmen. En dat terwijl op de faculteiten de decanen maar doen waar ze zelf zin in hebben?
Typisch een afleidingsmanoeuvre om de aandacht op iets irrelevants gericht te houden. In de tussentijd is er vast iets veel belangrijkers geïntroduceerd dat de medezeggenschap binnen een maand na invoering nietig had kunnen en moeten verklaren, als ze er maar van geweten had.
Riskant
De shared-servicecentra zijn opgericht met de bedoeling de TU een kop te geven die eraf kan. Vroeger had elke faculteit op zichzelf kunnen blijven draaien, ook zonder UD of de eerste geldstroom, met behulp van strak afgeregelde, redundante systemen en sterke decanen die verder niemand nodig hadden om ze te vertellen hoe het moest. Nu zijn we allemaal afhankelijk van een handjevol centraal geplaatste single points of failure. Geen Nuna zou de weg op mogen met zo’n riskant besturingssysteem.
Veel TU-medewerkers maken zich grote zorgen over hoe het verder moet. De meesten zullen niet geloven wat wij hier allemaal opschrijven. En terecht, want er is bijna geen woord van waar. Maar ze zullen er toch even over doordenken.
De mensen op de shared-servicecentra doen hun uiterste best. Ze zien heus dat het beter zou moeten kunnen, maar hebben eenvoudig de menskracht niet om de nodige kwaliteits- en efficiencyslagen te maken. Want ze komen om in het werk.
Door jaren onderbelichting en desinformatie weet niemand meer dat we allemaal inspraak hebben in het reilen en zeilen van de universiteit. Dat is mede het gevolg van het slim omdopen van de betreffende organen door de machthebbers. ‘Medezeggenschapscommissies’ heten nu ‘onderdeelcommissies’. Kan het vager? Geen wonder dat niemand zich geroepen voelt er lid van te worden. De ondernemingsraad heeft nog een naam die wat zegt, gelukkig. Echter, dat daar het laatste bolwerk van de in de jaren zeventig verworven democratie zit, weten nog maar weinigen zich te herinneren.
Monddood
Alle bovenstaande gekheid op een stokje: het wordt tijd om in actie te komen. Voordat de werkdruk ons definitief monddood gemaakt heeft, voordat we alleen nog maar via e-mail en callnummers communiceren met collega’s die we op straat niet meer herkennen, voordat het cvb en de decanen volledig vrij spel hebben gekregen. De medezeggenschap moet weer een woordje mee gaan spreken! De deuren van de onderdeelcommissies en de ondernemingsraad staan wijd open. Het kost je niets, en het kan alles betekenen voor je werkomgeving, je collega’s en je toekomst.
Onafhankelijke or-partij Demokratisch Beleid
Comments are closed.