De TU als eendagsvlieg

/strong>

De TU Delft wil behoren tot de vijf beste technische universiteiten. Wat betekent dat nu? Het college van bestuur geeft hierop in de onlangs verschenen herijking van de strategie het volgende antwoord. ‘Universiteiten die bij de top vijf horen, onderscheiden zich van de rest door de impactfactor van hun publicaties’. Alles moet daarom, volgens het college, gericht zijn op het verhogen van deze waarde.

Maar door deze benadering lijkt de TU op artiesten als Jody Bernal en Britney Spears in de top 40: eendagsvliegen. Beter zijn artiesten als Michael Jackson of Madonna, die de trends feilloos aanvoelen. Of nog beter: Wolfgang Amadeus Mozart die zijn eigen weg ging en daarmee een nieuwe standaard zette.

Naast het gesteggel over de vraag wat ’top’ betekent, kun je je afvragen: Waarom wil de TU Delft zo graag top worden? Dit komt, naast ambitie, voort uit twee redenen. De TU heeft een belangrijke maatschappelijke verantwoordelijkheid. Zij krijgt, op de Universiteit Utrecht na, het meeste geld voor onderzoek. Zij moet daarom presteren. Dit verklaart ook de obsessie die het college heeft voor de impactfactor, want hierop wordt de TU door de minister afgerekend.

Daarnaast krijgen Nederlandse universiteiten door de invoering van de bachelor/master-structuur meer internationale concurrentie. Dit zal leiden tot een beperkt aantal bekende topuniversiteiten. Als een universiteit bij deze topuniversiteiten wil behoren is dit het moment om zichzelf als zodanig te positioneren.

Maar als de top vijf-strategie niet de weg is die leidt naar een topuniversiteit en de TU toch haar doelstelling wil halen, hoe is dit doel dan wel te bereiken? Belangrijk is dat de TU voor zichzelf de vraag beantwoordt wat zij als een topuniversiteit ziet.

Deze vraag is te beantwoorden als men bedenkt wat een technische universiteit doet. Een technische universiteit verzorgt onderwijs en verricht onderzoek op technisch-wetenschappelijk gebied. Een topuniversiteit voert beide taken ’top’ uit: zij leidt de beste ingenieurs op en verricht excellent onderzoek. Nu lijken deze beide doelstellingen tegenstellingen, toch is dit niet zo. Sterker nog: toponderzoek heeft toponderwijs nodig en andersom.

Een onmisbaar deel van de opleiding aan een universiteit is de academische vorming. Daarom is het belangrijk dat een student wordt betrokken bij onderzoek van hoog niveau. Daarnaast zorgt kwalitatief goed onderzoek voor meer inkomsten, die ook geïnvesteerd kunnen worden in het onderwijs. De kwaliteit van het onderwijs is dus afhankelijk van de kwaliteit van het onderzoek.

Maar ook het onderzoek is afhankelijk van het onderwijs. Collegevoorzitter De Voogd stelt terecht dat veel van de nieuwe ideeën waaruit toponderzoek voortkomt, van studenten komen. Op sommige faculteiten verlaten studenten de TU zonder ooit onderzoek gezien te hebben. Dit is gezien vanuit het onderwijs, maar ookvanuit het onderzoek onwenselijk.

De uitdaging waar de TU Delft zich voor gesteld ziet, is het bieden van een stimulerende omgeving voor studenten en onderzoekers, en misschien nog wel belangrijker, het bij elkaar brengen van deze twee ‘werelden’. Slechts dan zal het mogelijk zijn topingenieurs op te leiden en toponderzoek te verrichten.

De TU wil bij de top horen maar gedraagt zich meer als eendagsvlieg Britney Spears dan als trendsetter Madonna, aldus de studentenraadpartij Oras.

De TU Delft wil behoren tot de vijf beste technische universiteiten. Wat betekent dat nu? Het college van bestuur geeft hierop in de onlangs verschenen herijking van de strategie het volgende antwoord. ‘Universiteiten die bij de top vijf horen, onderscheiden zich van de rest door de impactfactor van hun publicaties’. Alles moet daarom, volgens het college, gericht zijn op het verhogen van deze waarde.

Maar door deze benadering lijkt de TU op artiesten als Jody Bernal en Britney Spears in de top 40: eendagsvliegen. Beter zijn artiesten als Michael Jackson of Madonna, die de trends feilloos aanvoelen. Of nog beter: Wolfgang Amadeus Mozart die zijn eigen weg ging en daarmee een nieuwe standaard zette.

Naast het gesteggel over de vraag wat ’top’ betekent, kun je je afvragen: Waarom wil de TU Delft zo graag top worden? Dit komt, naast ambitie, voort uit twee redenen. De TU heeft een belangrijke maatschappelijke verantwoordelijkheid. Zij krijgt, op de Universiteit Utrecht na, het meeste geld voor onderzoek. Zij moet daarom presteren. Dit verklaart ook de obsessie die het college heeft voor de impactfactor, want hierop wordt de TU door de minister afgerekend.

Daarnaast krijgen Nederlandse universiteiten door de invoering van de bachelor/master-structuur meer internationale concurrentie. Dit zal leiden tot een beperkt aantal bekende topuniversiteiten. Als een universiteit bij deze topuniversiteiten wil behoren is dit het moment om zichzelf als zodanig te positioneren.

Maar als de top vijf-strategie niet de weg is die leidt naar een topuniversiteit en de TU toch haar doelstelling wil halen, hoe is dit doel dan wel te bereiken? Belangrijk is dat de TU voor zichzelf de vraag beantwoordt wat zij als een topuniversiteit ziet.

Deze vraag is te beantwoorden als men bedenkt wat een technische universiteit doet. Een technische universiteit verzorgt onderwijs en verricht onderzoek op technisch-wetenschappelijk gebied. Een topuniversiteit voert beide taken ’top’ uit: zij leidt de beste ingenieurs op en verricht excellent onderzoek. Nu lijken deze beide doelstellingen tegenstellingen, toch is dit niet zo. Sterker nog: toponderzoek heeft toponderwijs nodig en andersom.

Een onmisbaar deel van de opleiding aan een universiteit is de academische vorming. Daarom is het belangrijk dat een student wordt betrokken bij onderzoek van hoog niveau. Daarnaast zorgt kwalitatief goed onderzoek voor meer inkomsten, die ook geïnvesteerd kunnen worden in het onderwijs. De kwaliteit van het onderwijs is dus afhankelijk van de kwaliteit van het onderzoek.

Maar ook het onderzoek is afhankelijk van het onderwijs. Collegevoorzitter De Voogd stelt terecht dat veel van de nieuwe ideeën waaruit toponderzoek voortkomt, van studenten komen. Op sommige faculteiten verlaten studenten de TU zonder ooit onderzoek gezien te hebben. Dit is gezien vanuit het onderwijs, maar ookvanuit het onderzoek onwenselijk.

De uitdaging waar de TU Delft zich voor gesteld ziet, is het bieden van een stimulerende omgeving voor studenten en onderzoekers, en misschien nog wel belangrijker, het bij elkaar brengen van deze twee ‘werelden’. Slechts dan zal het mogelijk zijn topingenieurs op te leiden en toponderzoek te verrichten.