De roze TU-trui

Anders wordt dit, wanneer voor de TU-artikelen betaald moet worden.

Een rondgang langs TU-gebouwen levert een aantal verrassende artikelen op. In de vitrine van de Aula licht tussen al het donkerblauw en grijs ineens een gifgroene polo op, met TU-logo. Wie bepaalt eigenlijk wat mooi is en wat niet?

Een bordje in de vitrine verwijst geïnteresseerden naar de balie van de communicatie- en marketinggroep in het hoofdgebouw. Daar staat, naast de balie, een aantrekkelijke paspop de nieuwste aanwinst te etaleren: het TU trainingspak. Donkerblauw, glimmend, de broekspijpen afknoopbaar.

,,De truien en baseball-caps verkopen het best, handdoeken het minst”, vertelt Mieke Mangert, die de verkoop regelt. ,,Maar zonder handdoeken is de collectie niet compleet dus ze blijven in het assortiment.”

Mangert bepaalt wat wel en niet in de vitrine komt, vertelt C&MG-directeur Richard Meijer. ,,Dat doet zij op intuïtie, marktintuïtie.” Maar om haar daarin te ondersteunen komt er binnenkort een ‘platform’ van aankoop-adviseurs. Meijer: ,,Een gemengd gezelschap van studenten en medewerkers.”

Sinds een half jaar heeft ook het Techniek Museum een TU-vitrine. Daarin prijkt een universiteitstrui die niet in de Aula noch in het hoofdgebouw te vinden is: een vaal-roze sweater met eveneens roze TU-logo. Liesbeth van Hees verzorgt de verkoop. T-shirts, polo’s en truien blijken het redelijk te doen. Behalve dan de lustrumtrui, maar die heeft de halve TU al. En de roze sweater? Van Hees: ,,Daar hebben we er nog niet één van verkocht. Een leuke collectie samenstellen is ook moeilijk. Eigenlijk zouden actief beurzen moeten worden bezocht, maar daar vind de TU het kennelijk niet belangrijk genoeg voor.”

Is het platform dan de oplossing? Mieke Mangert weet het nog niet. ,,Zo’n platform staat ver van de praktijk af. De beste ideeën krijg ik toch van mensen die in de winkel iets kopen.”

Een rondgang langs TU-gebouwen levert een aantal verrassende artikelen op. In de vitrine van de Aula licht tussen al het donkerblauw en grijs ineens een gifgroene polo op, met TU-logo. Wie bepaalt eigenlijk wat mooi is en wat niet?

Een bordje in de vitrine verwijst geïnteresseerden naar de balie van de communicatie- en marketinggroep in het hoofdgebouw. Daar staat, naast de balie, een aantrekkelijke paspop de nieuwste aanwinst te etaleren: het TU trainingspak. Donkerblauw, glimmend, de broekspijpen afknoopbaar.

,,De truien en baseball-caps verkopen het best, handdoeken het minst”, vertelt Mieke Mangert, die de verkoop regelt. ,,Maar zonder handdoeken is de collectie niet compleet dus ze blijven in het assortiment.”

Mangert bepaalt wat wel en niet in de vitrine komt, vertelt C&MG-directeur Richard Meijer. ,,Dat doet zij op intuïtie, marktintuïtie.” Maar om haar daarin te ondersteunen komt er binnenkort een ‘platform’ van aankoop-adviseurs. Meijer: ,,Een gemengd gezelschap van studenten en medewerkers.”

Sinds een half jaar heeft ook het Techniek Museum een TU-vitrine. Daarin prijkt een universiteitstrui die niet in de Aula noch in het hoofdgebouw te vinden is: een vaal-roze sweater met eveneens roze TU-logo. Liesbeth van Hees verzorgt de verkoop. T-shirts, polo’s en truien blijken het redelijk te doen. Behalve dan de lustrumtrui, maar die heeft de halve TU al. En de roze sweater? Van Hees: ,,Daar hebben we er nog niet één van verkocht. Een leuke collectie samenstellen is ook moeilijk. Eigenlijk zouden actief beurzen moeten worden bezocht, maar daar vind de TU het kennelijk niet belangrijk genoeg voor.”

Is het platform dan de oplossing? Mieke Mangert weet het nog niet. ,,Zo’n platform staat ver van de praktijk af. De beste ideeën krijg ik toch van mensen die in de winkel iets kopen.”