De passie van… Diederik Kinds (22), zesdejaars Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek

Ik bekijk of hij het vooraf afgesproken brandstofschema wel haalt. Of het misschien om technische redenen nodig is een pitstop te maken. Het tijdig signaleren en oplossen van problemen is een bezigheid waar je denk ik wel een beetje stressbestendig voor moet zijn.

Ik ben altijd al gefascineerd geweest door auto’s en de autosport. Drie jaar geleden ging dan ook een wens in vervulling. Ik kon na veel rondschrijven terecht bij een Belgisch raceteam. Met de aldaar opgedane basiskennis ben ik later overgestapt naar mijn huidige professionele Formule 3-team: Van Amersfoort Racing in Nederland.

Techniek en sport zijn in de F3 op een erg hoog niveau met elkaar verweven. Ook het psychologische aspect is voor mij absoluut een uitdaging. De druk en de stress die bijvoorbeeld horen bij het tijdig raceklaar krijgen van de wagens, laten de adrenalinepomp soms overuren maken. Racen op dit niveau vereist dat de communicatie, de afstelling van de auto, alles in orde is. Het neerzetten van een mooie teamprestatie geeft dan ook een ontzettend goed gevoel. Maar een enkel foutje kan al resulteren in een verloren race, of erger: een ongeluk. Iedereen heeft zijn specifieke taken en verantwoordelijkheden, je moet dus zo secuur mogelijk te werk gaan.

Op televisie zie je eindeloze herhalingen van spectaculaire crashes. Maar zodra je zoiets van dichtbij meemaakt, staan de beelden onuitwisbaar in je geheugen gegrift. Zeker wanneer een teamlid bij een ongeval is betrokken. Zo stond ik een keer vanaf de pitmuur een race te volgen. Het regende zo hard, dat de afvoer van de baan overbelast raakte. Door de centimeters dikke laag water op de baan verloor een coureur de controle over het stuur en knalde hij op nog geen drie meter afstand tegen diezelfde muur. Eén van onze auto’s kon niet meer uitwijken, met een massale botsing tot gevolg. Ik kan de dreun nog voelen.

De concurrentie is fel, zowel op de weg als in de teams onderling. De Formule 3 is voor monteurs immers een ideale leerschool en een opstapje naar een felbegeerde job in de Formule 1. Al poets je maar de velgen na de race, de F1 betekent status. Ik ga dan ook zeker voor een carrière in de eredivisie van de autosport. En de vooruitzichten zijn goed. Ik ben pas 22 en begin binnenkort met afstuderen bij Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek, een opleiding waarmee je in de racewereld voor de dag kunt komen. Tijd genoeg dus om de nodige ervaring op te doen in de F3. Studeren gaat wel een stuk langzamer omdat ik per week ongeveer drie dagen met de racevoorbereiding bezig ben. En elke twee weken wordt ergens in Europa een wedstrijd verreden. Mijn ouders staan er ondanks de tijdsbesteding gelukkig vierkant achter. Ik denk niet dat iedereen dat over zijn studieontwijkend gedrag kan zeggen.”

,,Als Race Engineer is mijn taak het optimaal laten presteren van de combinatie auto/coureur. Via de boordradio loods ik de coureur als het ware door de race. Ik bekijk of hij het vooraf afgesproken brandstofschema wel haalt. Of het misschien om technische redenen nodig is een pitstop te maken. Het tijdig signaleren en oplossen van problemen is een bezigheid waar je denk ik wel een beetje stressbestendig voor moet zijn.

Ik ben altijd al gefascineerd geweest door auto’s en de autosport. Drie jaar geleden ging dan ook een wens in vervulling. Ik kon na veel rondschrijven terecht bij een Belgisch raceteam. Met de aldaar opgedane basiskennis ben ik later overgestapt naar mijn huidige professionele Formule 3-team: Van Amersfoort Racing in Nederland.

Techniek en sport zijn in de F3 op een erg hoog niveau met elkaar verweven. Ook het psychologische aspect is voor mij absoluut een uitdaging. De druk en de stress die bijvoorbeeld horen bij het tijdig raceklaar krijgen van de wagens, laten de adrenalinepomp soms overuren maken. Racen op dit niveau vereist dat de communicatie, de afstelling van de auto, alles in orde is. Het neerzetten van een mooie teamprestatie geeft dan ook een ontzettend goed gevoel. Maar een enkel foutje kan al resulteren in een verloren race, of erger: een ongeluk. Iedereen heeft zijn specifieke taken en verantwoordelijkheden, je moet dus zo secuur mogelijk te werk gaan.

Op televisie zie je eindeloze herhalingen van spectaculaire crashes. Maar zodra je zoiets van dichtbij meemaakt, staan de beelden onuitwisbaar in je geheugen gegrift. Zeker wanneer een teamlid bij een ongeval is betrokken. Zo stond ik een keer vanaf de pitmuur een race te volgen. Het regende zo hard, dat de afvoer van de baan overbelast raakte. Door de centimeters dikke laag water op de baan verloor een coureur de controle over het stuur en knalde hij op nog geen drie meter afstand tegen diezelfde muur. Eén van onze auto’s kon niet meer uitwijken, met een massale botsing tot gevolg. Ik kan de dreun nog voelen.

De concurrentie is fel, zowel op de weg als in de teams onderling. De Formule 3 is voor monteurs immers een ideale leerschool en een opstapje naar een felbegeerde job in de Formule 1. Al poets je maar de velgen na de race, de F1 betekent status. Ik ga dan ook zeker voor een carrière in de eredivisie van de autosport. En de vooruitzichten zijn goed. Ik ben pas 22 en begin binnenkort met afstuderen bij Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek, een opleiding waarmee je in de racewereld voor de dag kunt komen. Tijd genoeg dus om de nodige ervaring op te doen in de F3. Studeren gaat wel een stuk langzamer omdat ik per week ongeveer drie dagen met de racevoorbereiding bezig ben. En elke twee weken wordt ergens in Europa een wedstrijd verreden. Mijn ouders staan er ondanks de tijdsbesteding gelukkig vierkant achter. Ik denk niet dat iedereen dat over zijn studieontwijkend gedrag kan zeggen.”