De opening

Ze bleven braaf op de tribune zitten, met op hun schoot of over hun schouders de fonkelnieuwe TU-trui, die ze zojuist cadeau hadden gekregen omdat ze hun P binnen een jaar hadden veroverd.

Toch werd er bij de plechtigheid een heuse actie gevoerd. De aanwezigen konden tweeëneenhalf uur lang kijken naar een wat gedateerd spandoek (‘Demokratisering Nu!’), dat door studentenpartij Aag was opgehangen. En wie zich bij de drie lezingen wat verveelde kon proberen ondertussen ook het ‘Aag-manifest’ te bestuderen. Helaas, dat was even gedateerd, want het ging nog over een Technische Hogeschool, een regering-Biesheuvel met een staatssecretaris Klein, over een Posthumusmaatregel en over een blad dat niet Delta, maar THD Nieuws heette.

Op de receptie na afloop concludeerden de Aag-ers wat bedremmeld dat de studenten niet meer voor acties te motiveren waren. Maar wat wil je ook als je zulke ouderwetse actiemiddelen kiest? Hun collega’s van studentenpartij Oras kozen ondertussen de andere tactiek. Met het glas in de hand networkten zij over de hele receptievloer. De drie mannelijke leden van de nieuwe fractie hadden zelfs een jacket aangetrokken, wat deze universiteitsbestuurders toch een beetje gelijkschakelde met de vele vertegenwoordigers van de studie- en gezelligheidsverenigingen. Maar als Ritzen deze week in de Kamer zijn zin krijgt, wordt het universitaire medebestuur door studenten sowieso een stukje folklore. Dáár past het jacket weer heel goed bij.

Collegevoorzitter De Voogd was ondertussen natuurlijk erg tevreden met het grote aantal studenten in de zaal. De marketeer in hem was erin geslaagd de lege stoelen op te vullen, en de universitaire bestuurder in hem kon trots zijn op zijn ‘klanten’ die zo keurig op schema hadden gestudeerd.

De cvb-voorzitter was óók trots op zijn vakbonden, die zo ,,zakelijk en constructief” hadden onderhandeld over het aanstaande verlies aan arbeidsplaatsen. Bij die passages zaten de vakbondsmannen echter wat ongemakkelijk op hun Aula-zetel. Nu stelde De Voogd het toch wat al te mooi voor! Nog kort voor de zomer zaten de sociale partners bij de TU met rode hoofden tegenover elkaar. En om uit de impasse te komen had het cvb aangeboden het reorganisatieproces binnen een jaar af te ronden. Maar De Voogd deed het in Aula voorkomen alsof dat een eis van de bonden was geweest! Bovendien: de vrede mocht dan wel in een protocol getekend zijn, maar de eerste ezelsoren zitten er al weer aan. Dezer dagen vragen de bonden aan het college om opheldering over de interpretaties die het aan dat protocol gegeven heeft. Tijdens de receptie hieven ze nog hoopvol het glas op de goede afloop.

Voorzitter Van Iperen van de universiteitsraad had voor zijnbijdrage aan ‘de opening’ voor een nieuwe vorm gekozen. Hij hield een dialoog met een afwezige. Op het podium stelde hij vragen aan de vrouw die in 2020 collegevoorzitter van de TU zou zijn, en die vervolgens via een wat hol klinkende geluidsinstallatie antwoord gaf. Het gehoor zat dus een goed kwartiertje naar een podium te kijken waar weinig gebeurde, wat in elke cursus presentatietechniek wordt afgeraden. Van Iperen’s futuristische collegevoorzitster gaf allerlei wijze lessen over de omgang met de macht binnen een universiteit en over het motiveren van academisch personeel, wat natuurlijk het huidige college stevig aan het denken moest zetten. Haar lessen waren echter zo standaard en zo stereotiep (,,dat vereist ontzettend veel praten, je moet ze erbij betrekken”) dat weinig receptielopers na afloop de gekozen metafoor echt interessant vonden. En dat gold zeker voor De Voogd. Die had het maar science fiction genoemd.

Het jaar was geopend. De lessen kunnen beginnen.

Richard Meijer

Een paar honderd studenten zaten maandag in de Aula, bij de plechtige opening van het nieuwe academisch jaar. Maar wie dacht dat ze waren binnengekomen met behulp van een Paard van Troje, om in het heilige der heiligen een actie te beginnen tegen de wet universitaire bestuurshervorming, kwam bedrogen uit. Ze bleven braaf op de tribune zitten, met op hun schoot of over hun schouders de fonkelnieuwe TU-trui, die ze zojuist cadeau hadden gekregen omdat ze hun P binnen een jaar hadden veroverd.

Toch werd er bij de plechtigheid een heuse actie gevoerd. De aanwezigen konden tweeëneenhalf uur lang kijken naar een wat gedateerd spandoek (‘Demokratisering Nu!’), dat door studentenpartij Aag was opgehangen. En wie zich bij de drie lezingen wat verveelde kon proberen ondertussen ook het ‘Aag-manifest’ te bestuderen. Helaas, dat was even gedateerd, want het ging nog over een Technische Hogeschool, een regering-Biesheuvel met een staatssecretaris Klein, over een Posthumusmaatregel en over een blad dat niet Delta, maar THD Nieuws heette.

Op de receptie na afloop concludeerden de Aag-ers wat bedremmeld dat de studenten niet meer voor acties te motiveren waren. Maar wat wil je ook als je zulke ouderwetse actiemiddelen kiest? Hun collega’s van studentenpartij Oras kozen ondertussen de andere tactiek. Met het glas in de hand networkten zij over de hele receptievloer. De drie mannelijke leden van de nieuwe fractie hadden zelfs een jacket aangetrokken, wat deze universiteitsbestuurders toch een beetje gelijkschakelde met de vele vertegenwoordigers van de studie- en gezelligheidsverenigingen. Maar als Ritzen deze week in de Kamer zijn zin krijgt, wordt het universitaire medebestuur door studenten sowieso een stukje folklore. Dáár past het jacket weer heel goed bij.

Collegevoorzitter De Voogd was ondertussen natuurlijk erg tevreden met het grote aantal studenten in de zaal. De marketeer in hem was erin geslaagd de lege stoelen op te vullen, en de universitaire bestuurder in hem kon trots zijn op zijn ‘klanten’ die zo keurig op schema hadden gestudeerd.

De cvb-voorzitter was óók trots op zijn vakbonden, die zo ,,zakelijk en constructief” hadden onderhandeld over het aanstaande verlies aan arbeidsplaatsen. Bij die passages zaten de vakbondsmannen echter wat ongemakkelijk op hun Aula-zetel. Nu stelde De Voogd het toch wat al te mooi voor! Nog kort voor de zomer zaten de sociale partners bij de TU met rode hoofden tegenover elkaar. En om uit de impasse te komen had het cvb aangeboden het reorganisatieproces binnen een jaar af te ronden. Maar De Voogd deed het in Aula voorkomen alsof dat een eis van de bonden was geweest! Bovendien: de vrede mocht dan wel in een protocol getekend zijn, maar de eerste ezelsoren zitten er al weer aan. Dezer dagen vragen de bonden aan het college om opheldering over de interpretaties die het aan dat protocol gegeven heeft. Tijdens de receptie hieven ze nog hoopvol het glas op de goede afloop.

Voorzitter Van Iperen van de universiteitsraad had voor zijnbijdrage aan ‘de opening’ voor een nieuwe vorm gekozen. Hij hield een dialoog met een afwezige. Op het podium stelde hij vragen aan de vrouw die in 2020 collegevoorzitter van de TU zou zijn, en die vervolgens via een wat hol klinkende geluidsinstallatie antwoord gaf. Het gehoor zat dus een goed kwartiertje naar een podium te kijken waar weinig gebeurde, wat in elke cursus presentatietechniek wordt afgeraden. Van Iperen’s futuristische collegevoorzitster gaf allerlei wijze lessen over de omgang met de macht binnen een universiteit en over het motiveren van academisch personeel, wat natuurlijk het huidige college stevig aan het denken moest zetten. Haar lessen waren echter zo standaard en zo stereotiep (,,dat vereist ontzettend veel praten, je moet ze erbij betrekken”) dat weinig receptielopers na afloop de gekozen metafoor echt interessant vonden. En dat gold zeker voor De Voogd. Die had het maar science fiction genoemd.

Het jaar was geopend. De lessen kunnen beginnen.

Richard Meijer