De Master: Martijn van Boven

• Onderwerp: ‘Dynamic Response Optimization of an Acoustic Guitar’
• Eindcijfer: 8

Een kniesoor die er last van heeft, zou je zeggen, maar voor gitaarbouwers – zowel industriële als ambachtelijke – is het toonverschil tussen gitaren een wezenlijk probleem. Martijn van Boven (25) bouwde een paar jaar geleden uit hobbyisme zijn eerste gitaar, en ondervond aan den lijve hoe schijnbaar onmogelijk het is om een gitaar exact het juiste geluid of, beter gezegd: dynamisch gedrag, te laten produceren.

De simpelste reden: het instrument is deels een natuurproduct. Een houten kast werkt, en elk stuk hout reageert op zijn eigen manier op trillingen. “Voor fabrikanten die een gitaarserie willen verkopen en massaproductie is dat lastig”, weet Van Boven. “Bedreven gitaarbouwers kunnen er best mee omgaan, door bijvoorbeeld de balkjes aan de binnenkant van het bovenblad bij te schaven, net zo lang tot de juiste klank is bereikt. Maar dat is ontzettend tijdrovend werk, waarvoor je bovendien gerust zo’n twintig jaar ervaring nodig hebt.”

Algoritme als vingerafdruk

Zijn idee: als je een algoritme zou bouwen dat per gitaar berekent hoe hoog en breed de balkjes binnenin de klankkast moeten zijn, dan maak je het werk van zowel de ambachtelijke bouwer als de industrie stukken preciezer en sneller. “Wanneer je een microfoon voor de gitaar plaatst en met een hamertje tegen de kast tikt, levert dat een grafiekje op; een soort vingerafdruk van hoe dat specifieke instrument reageert op trillingen. Op basis daarvan kun je inspelen op klankverschillen die ontstaan door variaties van de materiaaleigenschappen. Én dus hetzelfde gedrag bereiken als in de rest van de serie.”

Het is bijna niet te geloven dat die methode, of uitgebreide literatuur hierover, nog niet bestaat. “Toch is hij vooralsnog niet van plan werk te maken van zijn computermodel. “En ja, normaal naar gitaarmuziek luisteren kan ik ook nog.” Wel zo handig, voor de gitaarmasterclasses die hij geeft met gitaarvirtuoos en componist Harry Sacksioni.