De doorzonwoning of het grachtenpand

,,De toekomststrategie van de TU zal bepalen welke gebouwen behouden of verkocht worden. Kiest de TU voor een historische uitstraling, dan horen daar andere complexen bij dan als zij de toekomst in wil als een zakelijke no-nonsense instelling”, zegt prof.ir. H. de Jonge. De Jonge is hoogleraar bij de vakgroep bouwmanagement en vastgoedbeheer van de faculteit Bouwkunde.

,,De huidige huisvesting van de TU is de oude jas van een organisatie die is veranderd en nog meer gewijzigd wordt”, zo karakteriseert De Jonge het gebouwenbestand van de universiteit. ,,In de 19e eeuw was de TU een kleine elitaire opleiding in statige gebouwen in de Delftse binnenstad. In de zestiger en zeventiger jaren ontwikkelde de TU zich in hoog tempo tot een omvangrijke organisatie. Er moest onderwijs worden gegeven aan een groeiend aantal studenten en de vele wetenschappers hadden ruimte nodig voor specifiek onderzoek. Dit resulteerde in veel nieuwbouw waardoor de huidige TU-wijk ontstond.”

Een groot deel van deze vastgoederfenis voldoet niet de eisen van de TU op de drempel van de 21e eeuw. Veel werkplaatsen staan leeg omdat computersimulatie het ‘echte’ experiment heeft overgenomen. Daarnaast kampt de TU met dalende studentenaantallen, nieuwe eisen die de informatietechnologie stelt, gewijzigde eigendomsverhoudingen en de noodzaak tot kostenreductie. Deze ontwikkelingen zetten de TU voor de vraag wat er moet gebeuren met de 525.000 m2 bruto vloeroppervlak aan gebouwen, en circa 190 hectare aan terreinen.
Ruimtebehoefte

Op verzoek van het college van bestuur nam de projectgroep Huisvesting het vastgoed van de TU onder de loep. Dit resulteerde in het rapport ‘Contouren strategisch vastgoedplan’. De Jonge, voorzitter van de projectgroep: ,,De TU moet heldere keuzes kunnen maken door het afwegen van verschillende toekomstscenario’s. Wij hebben onderzocht wat de ruimtebehoefte van de TU zou zijn bij wijzigingen in de studentenaantallen en de programma’s en de mogelijkheden tot de verkoop van het vastgoed.”

De ruimtebehoefte is gezet tegenover de beschikbare ruimte. Deze ruimte werd onderverdeeld in drie onderdelen. Het noordelijk gebied omvat de complexen ten noorden van de Jaffalaan. Tussen de Jaffalaan en de Kruithuisweg bevindt zich het middengebied. En het zuidelijke deel omvat alle gebouwenten zuiden van de Kruithuisweg.

Uit de eerste inventarisatie blijkt dat de huidige vloeroppervlakte van de TU met eenderde teruggebracht kan worden. De aanwezige ruimte in het middengebied is volgens de leden van de projectgroep voldoende voor de ruimtebehoefte van de drie – door hen – doorgerekende scenario’s. Wel is er in dit gebied sprake van een tekort aan kantoren en een overschot aan werkplaatsen en laboratoria. De markt heeft geen interesse voor de gebouwen in dit middengebied, maar er is veel belangstelling voor het TU-vastgoed in het noordelijke deel.

De Jonge: ,,Wanneer de TU zelf het noordelijke gebied gaat herontwikkelen voor eigen gebruik, dan blijft slecht verkoopbare ruimte over in het middengebied. De TU staat op dit moment voor de keuze: of concentratie in het middengebied of teruggaan naar ‘Noord’.”

Het dilemma van de TU komt overeen met een gezin dat een doorzonwoning heeft en een grachtenpand van oma erft. Beide huizen aanhouden kan niet. De verkoop van de doorzonwoning levert weinig geld op; het grachtenpand brengt veel op. De keuze is dan mooi en duur wonen of genoegen nemen met een goedkopere doorzonwoning.

De Jonge: ,,Door de teruglopende inkomsten is het voor de TU moeilijk terug naar Noord te gaan. Het debat hierover is echter nog in volle gang.” (A.S.)

Dalende studentenaantallen en daardoor teruglopende inkomsten dwingen de TU kritisch naar het vastgoedbezit te kijken. Onlangs verscheen het rapport ‘Contouren strategisch vastgoedplan’, waarin geschetst wordt wat de TU met haar gebouwen kan doen. Verkopen of houden? Het rapport zet de verschillende keuzes èn consequenties op een rij.

,,De toekomststrategie van de TU zal bepalen welke gebouwen behouden of verkocht worden. Kiest de TU voor een historische uitstraling, dan horen daar andere complexen bij dan als zij de toekomst in wil als een zakelijke no-nonsense instelling”, zegt prof.ir. H. de Jonge. De Jonge is hoogleraar bij de vakgroep bouwmanagement en vastgoedbeheer van de faculteit Bouwkunde.

,,De huidige huisvesting van de TU is de oude jas van een organisatie die is veranderd en nog meer gewijzigd wordt”, zo karakteriseert De Jonge het gebouwenbestand van de universiteit. ,,In de 19e eeuw was de TU een kleine elitaire opleiding in statige gebouwen in de Delftse binnenstad. In de zestiger en zeventiger jaren ontwikkelde de TU zich in hoog tempo tot een omvangrijke organisatie. Er moest onderwijs worden gegeven aan een groeiend aantal studenten en de vele wetenschappers hadden ruimte nodig voor specifiek onderzoek. Dit resulteerde in veel nieuwbouw waardoor de huidige TU-wijk ontstond.”

Een groot deel van deze vastgoederfenis voldoet niet de eisen van de TU op de drempel van de 21e eeuw. Veel werkplaatsen staan leeg omdat computersimulatie het ‘echte’ experiment heeft overgenomen. Daarnaast kampt de TU met dalende studentenaantallen, nieuwe eisen die de informatietechnologie stelt, gewijzigde eigendomsverhoudingen en de noodzaak tot kostenreductie. Deze ontwikkelingen zetten de TU voor de vraag wat er moet gebeuren met de 525.000 m2 bruto vloeroppervlak aan gebouwen, en circa 190 hectare aan terreinen.
Ruimtebehoefte

Op verzoek van het college van bestuur nam de projectgroep Huisvesting het vastgoed van de TU onder de loep. Dit resulteerde in het rapport ‘Contouren strategisch vastgoedplan’. De Jonge, voorzitter van de projectgroep: ,,De TU moet heldere keuzes kunnen maken door het afwegen van verschillende toekomstscenario’s. Wij hebben onderzocht wat de ruimtebehoefte van de TU zou zijn bij wijzigingen in de studentenaantallen en de programma’s en de mogelijkheden tot de verkoop van het vastgoed.”

De ruimtebehoefte is gezet tegenover de beschikbare ruimte. Deze ruimte werd onderverdeeld in drie onderdelen. Het noordelijk gebied omvat de complexen ten noorden van de Jaffalaan. Tussen de Jaffalaan en de Kruithuisweg bevindt zich het middengebied. En het zuidelijke deel omvat alle gebouwenten zuiden van de Kruithuisweg.

Uit de eerste inventarisatie blijkt dat de huidige vloeroppervlakte van de TU met eenderde teruggebracht kan worden. De aanwezige ruimte in het middengebied is volgens de leden van de projectgroep voldoende voor de ruimtebehoefte van de drie – door hen – doorgerekende scenario’s. Wel is er in dit gebied sprake van een tekort aan kantoren en een overschot aan werkplaatsen en laboratoria. De markt heeft geen interesse voor de gebouwen in dit middengebied, maar er is veel belangstelling voor het TU-vastgoed in het noordelijke deel.

De Jonge: ,,Wanneer de TU zelf het noordelijke gebied gaat herontwikkelen voor eigen gebruik, dan blijft slecht verkoopbare ruimte over in het middengebied. De TU staat op dit moment voor de keuze: of concentratie in het middengebied of teruggaan naar ‘Noord’.”

Het dilemma van de TU komt overeen met een gezin dat een doorzonwoning heeft en een grachtenpand van oma erft. Beide huizen aanhouden kan niet. De verkoop van de doorzonwoning levert weinig geld op; het grachtenpand brengt veel op. De keuze is dan mooi en duur wonen of genoegen nemen met een goedkopere doorzonwoning.

De Jonge: ,,Door de teruglopende inkomsten is het voor de TU moeilijk terug naar Noord te gaan. Het debat hierover is echter nog in volle gang.” (A.S.)