Wat is een hoogleraar? Er schijnen TU-studenten te zijn die dat niet weten. Ja, hij is belangrijk en verdient dus respect. Maar wat doet hij eigenlijk? Om nog maar te zwijgen over de vraag wie hij is.
Delen
Wat is een hoogleraar? Er schijnen TU-studenten te zijn die dat niet weten. Ja, hij is belangrijk en verdient dus respect. Maar wat doet hij eigenlijk? Om nog maar te zwijgen over de vraag wie hij is.
Vroeger, zo leren we uit het geschiedenisboek ‘Van archiefdoos tot zetwerk’ van studievereniging Het Gezelschap Practische Studie (PS), was dat onmogelijk. Eind negentiende, begin twintigste eeuw was studeren nog een elitaire aangelegenheid. Het aantal studenten was beperkt, waardoor de hoogleraar een man kon zijn die de studenten kenden. Ze maakten zelfs wel eens een tentamen bij hem thuis.
Het boek ‘Van archiefdoos tot zetwerk’ is geschreven naar aanleiding van het 110-jarig bestaan van PS. Een zeskoppige historische commissie heeft archieven nageplozen en oud-(bestuurs)leden opgetrommeld om een beeld te krijgen van de geschiedenis van hun vereniging.
Zo passeren verschillende studiereizen de revue. Bijvoorbeeld die in 1939 naar de Verenigde Staten, die ruw werd onderbroken door het uitbarsten van de oorlog in Europa. Oud-PS-lid H.W. Herwig was erbij en schrijft: “Het verblijf in Amerika werd wreed verstoord door de niet geheel onverwachte uitbraak van de Tweede Wereldoorlog; de New Yorkse krant van 3 september 1939 met slechts drie letters op de voorpagina ‘WAR’ liet aan duidelijkheid niets over. Dat had tot gevolg dat de helft van onze club die militaire verplichtingen had per eerste gelegenheid huiswaarts keerde, terwijl de andere helft van ons gezelschap het programma eerst wilde voltooien en daarna naar bevind van zaken te beslissen of we met de Nieuw Amsterdam terug zouden reizen of dat we een baantje in Amerika zouden zoeken.”
De studenten besloten uiteindelijk toch terug naar Nederland te gaan, wat volgens Herwig ‘heel wat minder plezierig’ was dan de heenreis. De tocht duurde niet alleen vijf dagen langer dan nodig, hij voerde de studenten ook nog eens door een mijnenveld.
De auteurs van het boek staan uitgebreid stil bij de Tweede Wereldoorlog en dat geeft een heel aardig beeld van de universiteit (toen de Technische Hogeschool) in die jaren. Zo leren we dat de hoogleraren Schoemaker en Mekel in het najaar van 1940 twee verzetsgroepen oprichtten en dat studieverenigingen als PS hun activiteiten staakten omdat joodse studenten geen lid meer mochten zijn.
Maar natuurlijk is het boek vooral bedoeld om de geschiedenis van PS te vieren. Vandaar dat die in het boek chronologisch is opgebouwd, van 1894 tot nu. En zelfs tot 2114, als PS zijn 44ste lustrum viert en ‘het gehele westen van Nederland is ondergelopen’, fantaseert Wouter Knaack, voorzitter van het jaar 2003-2004. Maar de TU heeft volgens hem niks te vrezen in deze natte toekomst. “Het oude centrum van Delft is met metershoge dijken watervrij gehouden, de campus is een drijvende dijk geworden.” Dankzij, uiteraard, de civiel ingenieur.
Saskia Bonger
‘Van Archiefdoos tot Zetwerk. Studievereniging Het Gezelschap “Practische Studie”, 1984-2004’. 215 pagina’s. (ISBN 90-808725-1-2)
Vroeger, zo leren we uit het geschiedenisboek ‘Van archiefdoos tot zetwerk’ van studievereniging Het Gezelschap Practische Studie (PS), was dat onmogelijk. Eind negentiende, begin twintigste eeuw was studeren nog een elitaire aangelegenheid. Het aantal studenten was beperkt, waardoor de hoogleraar een man kon zijn die de studenten kenden. Ze maakten zelfs wel eens een tentamen bij hem thuis.
Het boek ‘Van archiefdoos tot zetwerk’ is geschreven naar aanleiding van het 110-jarig bestaan van PS. Een zeskoppige historische commissie heeft archieven nageplozen en oud-(bestuurs)leden opgetrommeld om een beeld te krijgen van de geschiedenis van hun vereniging.
Zo passeren verschillende studiereizen de revue. Bijvoorbeeld die in 1939 naar de Verenigde Staten, die ruw werd onderbroken door het uitbarsten van de oorlog in Europa. Oud-PS-lid H.W. Herwig was erbij en schrijft: “Het verblijf in Amerika werd wreed verstoord door de niet geheel onverwachte uitbraak van de Tweede Wereldoorlog; de New Yorkse krant van 3 september 1939 met slechts drie letters op de voorpagina ‘WAR’ liet aan duidelijkheid niets over. Dat had tot gevolg dat de helft van onze club die militaire verplichtingen had per eerste gelegenheid huiswaarts keerde, terwijl de andere helft van ons gezelschap het programma eerst wilde voltooien en daarna naar bevind van zaken te beslissen of we met de Nieuw Amsterdam terug zouden reizen of dat we een baantje in Amerika zouden zoeken.”
De studenten besloten uiteindelijk toch terug naar Nederland te gaan, wat volgens Herwig ‘heel wat minder plezierig’ was dan de heenreis. De tocht duurde niet alleen vijf dagen langer dan nodig, hij voerde de studenten ook nog eens door een mijnenveld.
De auteurs van het boek staan uitgebreid stil bij de Tweede Wereldoorlog en dat geeft een heel aardig beeld van de universiteit (toen de Technische Hogeschool) in die jaren. Zo leren we dat de hoogleraren Schoemaker en Mekel in het najaar van 1940 twee verzetsgroepen oprichtten en dat studieverenigingen als PS hun activiteiten staakten omdat joodse studenten geen lid meer mochten zijn.
Maar natuurlijk is het boek vooral bedoeld om de geschiedenis van PS te vieren. Vandaar dat die in het boek chronologisch is opgebouwd, van 1894 tot nu. En zelfs tot 2114, als PS zijn 44ste lustrum viert en ‘het gehele westen van Nederland is ondergelopen’, fantaseert Wouter Knaack, voorzitter van het jaar 2003-2004. Maar de TU heeft volgens hem niks te vrezen in deze natte toekomst. “Het oude centrum van Delft is met metershoge dijken watervrij gehouden, de campus is een drijvende dijk geworden.” Dankzij, uiteraard, de civiel ingenieur.
Saskia Bonger
‘Van Archiefdoos tot Zetwerk. Studievereniging Het Gezelschap “Practische Studie”, 1984-2004’. 215 pagina’s. (ISBN 90-808725-1-2)
Comments are closed.