‘Cvb maakt zich hard voor DCE’

Bron van de ongerustheid is een vermeende ´flinke korting in financiering en personele middelen’ bij het Delft Centre for Entrepreneurship (DCE). “De staf die de minoren heeft opgezet en coördineert is echter gereduceerd van 8 naar momenteel 3 man, aflopend naar 2. Ook alle student-assistenten zijn/worden weggestuurd”, schrijft de sr.

Onderwijskwaliteit
Gevolg zou zijn dat de onderwijskwaliteit wordt aangetast, dat het DCE zijn coördinerende taak op het vlak van ondernemerschapsonderwijs niet kan uitvoeren en geen contacten meer kan leggen met bedrijven. De SR vraag het cvb daarom om extra financiële dan wel personele steun en wijst erop dat de drie minoren van het DCE elke jaar als eerste vol zitten en dat in de visie van de TU Delft ondernemerschap een heel belangrijke plaats heeft.

Pro-actief
Bij de bespreking van de brief, afgelopen maandag tijdens overleg van de sr met het cvb, bleek dat de sr er heel vroeg bij is en dat de situatie van het DCE een onverwacht speciaal geval is. Volgens collegelid Paul Rullmann ‘moet het voorstel nog bij ons komen’. “Jullie zijn buitengewoon pro-actief.”

Samenloop
Hij kon zich de ongerustheid wel voorstellen en stelde dat de situatie van het DCE door een samenloop van ontwikkelingen is ontstaan. In afwachting van een nieuw systeem van financiële toewijzing zijn de budgetten van de beheerseenheden (faculteiten en diensten) bevroren. Het cvb is nu bezig de verrekening van het onderwijs te regelen tussen faculteiten, omdat bijvoorbeeld TBM vakken geeft voor studenten van verschillende faculteiten. Daarbovenop komt nu als complicatie dat het DCE onderdeel wordt van TBM, terwijl het budget is bevroren.

Hard
Rullmann verzekerde dat uitkleden van het DCE niet de bedoeling is. “We hebben DCE opgebouwd, zijn er trots op en willen ondernemerschap in de studie handhaven. Ik maak me er hard voor DCE.”

Uit onderzoek blijkt dat docenten ervan overtuigd zijn dat ze de tentamens van studenten professioneel en secuur nakijken. En als ik naar mijn collega’s kijk, zie ik hardwerkende docenten die recht willen doen aan de prestatie van de student.
Maar helaas. In de praktijk blijken veel factoren naast het professionele oordeel mee te spelen. Zo bleek uit een onderzoek bijvoorbeeld dat de temperatuur van de kamer waarin de docent zijn correctiewerk doet van belang is: een lagere temperatuur resulteerde in een lagere beoordeling. Ook speelt een rol hoeveel hoge of lage cijfers hij zojuist op rij heeft gegeven. Na ongeveer drie hoge cijfers volgt altijd een iets lager cijfer, ongeacht de prestatie van de student. Andersom geldt dat net zo; na een paar lage cijfers volgt een hogere beoordeling.
Het handschrift van de studenten bleek ook van invloed op de beoordeling. In een onderzoek werden dezelfde antwoorden gegeven, eenmaal in een hanig jongenshandschrift en in een verzorgd, rond meisjeshandschrift. Meisjeshandschriften werden structureel lager beoordeeld. Nog een factor die niet te onderschatten is: de verwachting die de docent van de student heeft gevormd tijdens de colleges. Als een docent een tentamen nakijkt van een student die hij slim vond tijdens de colleges, krijgt die student een hogere beoordeling dan zijn matige antwoord zou rechtvaardigen.
Deze week bereikten mij vier peer review-verzoeken: ik moet beoordelen of een artikel in voldoende mate voldoet aan wetenschappelijke criteria om in een tijdschrift geplaatst te worden. Ik doe mijn best. Maar, net als bij het nakijken van tentamens, spelen hier niet louter zuiver academische factoren een rol. Geheel volgens de uitkomsten van het onderzoek waren mijn eerste drie reviews gunstig. ‘Origineel, theoretisch uitstekend ingebed, zeer relevant’ etcetera. Het vierde artikel kwam er minder goed vanaf, op niet louter academische gronden: ‘Pedant geschreven. Mist diepgang. Afkeuren’.