[Column] Simulatie confrontatie

Tijdens de voorbereiding van een tentamenperiode speel ik tijdens mijn pauzes meestal Rollercoaster Tycoon. Vermakelijk vanaf de eerste minuut, speelbaar in korte sessies en niet ‘verslavend’ genoeg om besef van tijd te verliezen. Voor de hertentamens van augustus had ik The Sims 3 uit de mottenballen getrokken met de uitbreiding University Life. Het leek ironisch om een gedramatiseerde versie te spelen van mijn huidige levenssituatie en zo werd avatar James Stewart geboren.

Een Sims-studentenhuis wordt gedeeld met zeven huisgenoten die bij binnenkomst worden toegewezen aan het huis. Als puppet master heb je de mogelijkheid de medebewoners een bed toe te wijzen, maar daar eindigt je macht over de huisgenoten. Het werd meteen duidelijk dat gesimuleerde studenten, waar mogelijk, nóg minder achting hebben voor persoonlijke ruimte dan levende studenten. Gelukkig kunnen ook virtuele deuren op slot. De verdere voorstelling van het leven in een studentenhuis is wonderbaarlijk accuraat. De keuken is vuig, het sanitair is kapot en overal staat de hele dag elektronica aan. Er zijn bovendien te allen tijde mensen in de weer; deze zijn doorgaans onbekend en sporadisch naakt. Levensecht. Ik wou dat ik in het echte leven ook met een druk op de knop in slaap kon vallen.

‘James heeft dit semester 0 studiepunten behaald’

De introductiedag bestaat uit twee informatieborden en twee kraampjes met gratis spullen, waar je zo vaak van kunt graaien als je gesimuleerde hartje begeert. Al bleek achteraf het meenemen van 17 ´werpschijven´ (Frisbee is een handelsmerk) wat overbodig. Deze eerste dag werd James meteen uitgenodigd voor een feestje. Officieel wordt The Sims geschikt bevonden vanaf 12 jaar, maar tot mijn grote genoegen, en dat van James, bevat het wel biervaten en bier-pong. Het resultaat was helaas dat James de volgende ochtend zijn eerste college miste en ’s middags naast de uitgang van de faculteit in slaap viel. Die avond ging James vroeg naar bed.

Na het werkcollege van dag drie zag James’ schietlood te rood om nog iets te ondernemen en is hij aansluitend thuis gaan eten en douchen. ‘s Avonds probeerde hij een huisgenote te versieren en in alle opwinding lag hij dus weer te laat in bed. Op dag vier realiseerde ik me dat er op de vijfde dag virtuele examens zouden zijn. Dit was ook het moment waarop bleek dat er een soort educatief voortgangsbalkje bestaat (Dat zou ideaal zijn in het echt) en dat dat van James nog schrikbarend leeg was. In een verwoede poging zijn balkje alsnog te vullen heeft James de daarop volgende uren doorgebracht in de bibliotheek. Dag 5 eindigde met de melding: ‘James heeft dit semester 0 studiepunten behaald.’

In een ongevraagd moment van zelfreflectie eindigde abrupt mijn pauze: Ik had zojuist in vogelvlucht mijn eerste studiejaar nagespeeld… Ik denk dat ik in het vervolg weer Rollercoaster Tycoon ga spelen.

Boudewijn de Roode / Student en columnist