[Column] Goede voornemens

Zo, we hebben de decembermaanden weer overleefd. Dit jaar heb ik zes kerstdiners gehad, vier keer Sinterklaas gevierd en twee keer oud en nieuw. Ik ben voor studentenbegrippen inmiddels hoogbejaard, wat maar weer bleek toen ik zelfs met huisgenoten half december een kerstdiner plande, in plaats van ergens rond mei.

Dat is leuk, maar ook best veel gedoe. Vrienden en familie moesten allemaal grondig op AABB-rijmschema worden vernederd. Ik heb vegetarische menu’s van tien gangen gekookt en dieren gegeten waar ik nog nooit van had gehoord. Guitige haarbandjes met veren zijn opgescharreld voor de o zo originele roaring twenties nieuwjaarsfeesten. Ik heb vakkundig zwartenpietendiscussies vermeden (“Groetjes van Sinterklaas en… Piet”), en generatiediscussies opgestookt  (“Wat is een boomer?” “Baby boomer, jouw generatie dus, pap.” “Niet, dat is de generatie voor mij die alles verpest heeft!” “OK boomer”).

Je zou zeggen dat we het wel even verdiend hebben om helemaal niets te doen. De ellendigste traditie wordt echter voor januari bewaard: goede voornemens. Nu is het natuurlijk arbitrair om als je iets wil veranderen, daarmee te wachten tot het nieuwe jaar. Het werkt ook voor geen meter, want mensen hebben consequent de neiging om zichzelf te overschatten. Falen uit het verleden biedt geen garantie voor de toekomst, zullen we maar zeggen.

Deze winterweken volledig nuchter doorkomen, lijkt me onnodige zelfkastijding

Als we dan toch massaal op één datum ons leven om willen gooien, dan is begin januari wel het ongelukkigste moment dat je kan kiezen. Het is absoluut te vroeg donker om te beginnen met trainen voor een marathon en je kleren zijn nog veel te verhullend om je druk te gaan maken over een dieet. Het grauwe weer maakt het je verdomd lastig om ineens een stuk aardiger te doen. Deze winterweken volledig nuchter doorkomen, lijkt me al helemaal onnodige zelfkastijding.

Als er een voornemen is dat ik medestudenten zou willen aanraden, is het om je nu vooral niet te veel voor te nemen. Volgens mij leg je jezelf al meer dan genoeg op. Dat studenten steeds meer de (financiële) druk voelen om hun studie snel en met een glansrijk CV af te ronden, is helaas al oud nieuws. Daarnaast zie ik er steeds meer die ook nog eens maatschappelijk hun verantwoordelijkheid nemen. Ik werd laatst voor shitty socialist uitgemaakt, omdat ik als enige mijn geld heel gemakzuchtig niet bij een verantwoorde bank heb staan. Mijn vrienden doneren bloed, doen vrijwilligerswerk, of proberen eigenhandig het klimaatprobleem op te lossen door dierlijke producten en vliegtuigen uit te bannen. Bewonderingswaardig, maar wees alsjeblieft niet te streng voor jezelf.

Even diep ademhalen, en dan eerst maar eens door de rap naderende deadlines en tentamens heen bikkelen. Desnoods laat je een vak vallen. Probeer als het lukt ook af en toe buiten te komen, of haal een pot vitamine D-pillen. Voor goede voornemens zijn er geschiktere momenten. Bij de start van het volgende kwartaal bijvoorbeeld: “Deze keer ga ik écht naar al mijn colleges!”.

Noor van Driel is aan het afstuderen bij systems & control (faculteit 3mE). Ze doet graag mee aan pubquizzen, maar ze heeft nog nooit gewonnen.

Noor van Driel / Columnist