Nou moet je weten dat het op het moment dat ik deze woorden op het toetsenbord ram, nog vrij vroeg op de dag is. En ook nog vrijdagmorgen, na een immens warme donderdag met recordtempraturen voor april. En dat ik uitkijk op een strakblauwe hemel. En dat de bomen waarop ik zicht heb al knap groen zijn. En dat de vijf treurwilgen die ik op de heenreis passeerde er met hun prille groene lokken helemáál niet treurig uitzagen.
Delen
Zo’n morgen dus. Met zo’n dag op komst. En het weekeinde in zicht. Dan zet je je aan je column. Met liefst een prikkelende mening. Scherpe columns, daar houden de mensen van. En er is een hoop om eens lekker scherp en prikkelend over te zijn. Dat hele R&O-circus waarvan menigeen de zenuwen en het heen-en-weer krijgt. De koffie die hier nog immer uit de automaten stroomt en nog immer sterk onderdoet voor het achteloos gezette bakkie dat ik thuis bereid.
Of neem die nieuwe fietsenstalling annex koffietent annex rijwielreparatiewerkplaats naast de faculteit Industrieel Ontwerpen. Het ontwerp van het geheel. De kleuren van het geheel: diepbruin met lichtgroen. De combinatie van kunst en echt gras. De patronen die op het witte elektriciteitshuisjes ernaast met veel vakmanschap zijn aangebracht.
Dat hele Swapfiets-gebeuren met al die fietsen met blauwe voorbanden. Daar zit een scherpe mening in over fietsenmakers (lees TU-studenten) en de immense behoefte aan vaklui die hun fiets in bedrijf moeten houden. ‘En wat dat nie kos’, zouden Jacobse en Van Es (zoek maar op op Youtube) daaraan toevoegen. En dat die Swapfietsen een plaag lijken. Een weekeindje her struikelde ik er ook al over toen ik door Groningen dwaalde.
Je zou trouwens ook een mening kunnen hebben over onze autochtone mannelijke studenten die zich bij een streepje zon geroepen voelen om zich in een bizar geruite half korte broek te hijsen. Of over hoe onze (vaak) non-EU-studenten ‘fietsend’ over de campus en door de binnenstad slingeren. Of over de niet geweldig handig ingerichte kruising Jaffalaan/Mekelweg. Er zit echt een hilarisch stukje in het aanhoudende gehannes tussen goedbedoelende automobilisten, de mix van schutterende en hondsbrutale fietsers en de verkeersregelaars die dat op humane wijze trachten niet te laten escaleren.
Maar het is vrijdag. En de zon straalt en de bomen stralen frisgroen mee en mijn collega’s stralen ook. En ik ben zeer goed gemutst. Dus als jullie het niet erg vinden, dan heb ik deze keer even helemaal geen mening.
Comments are closed.