[Column] Chaos

‘Ping, ping’, weer een berichtje van een vriend. Het zal veel studenten bekend voorkomen: moet je keihard werken om je projectdeadline te halen, ben je steeds afgeleid. Toch even reageren op dat berichtje, dus. Het is algemeen bekend wat de negatieve invloed is van digitale apparaten op mensen. Tel daar een verwarrende pandemie-periode bij op, en je hebt de perfecte samenstelling voor een middag vol studieontwijkend gedrag.

Studeren gaat door in dit onlinetijdperk en dat stelt het concentratievermogen van studenten aardig op de proef. Sommigen gaat het beter af dan anderen. Gemakkelijker is het in ieder geval niet geworden, omdat alles wat studenten doen in de meeste gevallen plaatsvindt op dezelfde tien vierkante meter. De dagelijkse activiteiten die ervoor zouden moeten zorgen dat studenten een gezonde afwisseling kunnen maken, zijn volledig weggevallen. Hiermee is iedere vorm van spontaniteit verdwenen en zijn de dagen ontzettend voorspelbaar geworden.

Toch spelen veel problemen waarmee studenten worstelen al langer dan sinds het begin van de pandemie. De invoering van het leenstelsel, stijgende huurprijzen en het groeiende gevoel van onderlinge competitie – mede door sociale media – komen het mentale welzijn van studenten allerminst ten goede. Daarbij moet je in twee of drie commissies zitten, sporten, feesten en contact onderhouden met vrienden van vroeger. Het hoort allemaal bij een fijn studentenleven, maar ze lijken in het digitale tijdperk te leiden tot een vorm van chronische vermoeidheid.

‘Maak zelf een begin met het indammen van afleidingen’

Cal Newport omschreef dit fenomeen in zijn boek Deep work als ‘Busyness for proxy of productivity’: mensen doen allerlei dingen die zichtbaar zijn voor anderen om drukte uit te stralen. Want, ook studenten hebben het áltijd druk. Dat is schadelijk voor een diepere focus die studenten nodig hebben om zich voor te bereiden op tentamens of projecten. Dit wekt eindeloos veel stress op. Het helpt dan niet als fouten maken een doodzonde is die niet past in de hoge normen die studenten zichzelf hebben opgelegd.

Studeren moet juist een plezier blijven. Dit kan alleen als de universiteit haar studenten ook leert om te gaan met de wereld vol afleidingen. Studenten zijn er allerminst bij gebaat dat de samenleving hen normen oplegt die het begaan van fouten bestraft. Sterker nog, de universiteit zou studenten moeten aanmoedigen meer risico te nemen in hun meest leerzame en kostbare periode van het leven.

Studenten kunnen zelf in ieder geval een begin maken met het indammen van de bodemloze put vol afleidingen. Reageer minder snel op je vriend dan je gewend bent en zet niet direct Netflix aan op momenten dat je je verveelt. De tijd staat even stil, en die tijd is helemaal van jou.

Can Yildiz is masterstudent bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management. Dit is zijn eerste column voor Delta.

Can Yildiz / Columnist