Business model

Voor het komende jaar houdt dat in dat de decanen het geld alloceren over de afdelingen en daarbij een bedrag inhouden voor de bezuinigingen. Overigens is BTA-geld geen Monopoly-geld. En als dat toch zo is, gaat de rector waarschijnlijk akkoord met mijn voorstel om het BTA-geld van 2009 voor mijn sectie te vertienvoudigen.
Het staat eenieder natuurlijk vrij om extra tweede en derde geldstroom te realiseren. Altijd handig als je prijs stelt op onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek. Dat wil zeggen, als je gevrijwaard wilt blijven van de nukken en dwalingen van het universiteitsmanagement. Houd dan wel rekening met gepikeerde decanen omdat ze geen invloed op je sectie hebben.
‘Untouchable’ zijn in een universiteit is lovenswaardig, maar soms moet je dan ook ‘invisible’ kunnen zijn.
Het is een interessante situatie. De TU Delft wordt de eerste organisatie ooit die (grotendeels) geen business model heeft. Dat is nieuw. Nu was het business model altijd ondoorzichtig. Zo heb ik meegemaakt dat mijn sectie er eerst zeer slecht voor stond, maar na een informatief gesprek met de afdeling financiën toch weer niet (en andersom). En bij mijn vorige werkgever (KPN) was er vaak verschil van mening over waarmee men het geld werd verdiend. Maar een organisatie bevolkt met werknemers die niet weten wat ze moeten doen om goed te doen, is uniek.
Natuurlijk biedt dit kansen. Geen enkele rechtgeaarde academicus accepteert een opdracht zoals die gegeven is. In dit universitaire wasteland geldt gelukkig niet het recht van de sterkste, maar wel dat van de creatiefste. Het lek zit boven. Dit is het moment voor iedere TU Delftenaar omdat dat te doen wat zijn intrinsieke motivatie hem opdraagt. Weg zijn de monetaire ketenen en de financiële prikkels die ons dwingen om meer artikelen te produceren dan ons lief is en om lang van stof te zijn zodat we altijd een artikel schrijven van meer dan vier pagina’s. Ook kunnen we nu weer met een gerust hart studenten laten zakken voor tentamens zonder de bezwaarde blikken van onderwijsdirecteuren en zonder het akelige dilemma van meer geld versus hogere onderwijskwaliteit. En uiteindelijk draait het toch om (ik heb het eerder geschreven): goede dingen doen. Goed onderzoek en onderwijs zonder aanzien des persoons en zonder geldelijk besef. Dat is uiteindelijk het enige echte business model.
Overigens is er ook een ander interessant business model. De Universiteit van Cambridge heeft bekend gemaakt dat ze de eerste niet-Amerikaanse universiteit is die meer dan £1 miljard heeft afgedwongen bij haar voormalige studenten. Dit business model kan natuurlijk uitgebreid worden naar dode alumni. Bedelen bij de levenden (NWO, etc.) kunnen we wel, ben benieuwd of we dat ook op de eeuwige jachtvelden kunnen. Maar al die hyperintelligente TU Delftenaren moeten dat kunnen. Immers, ‘If you’re so smart, why aren’t you rich?’ Ik bedoel maar.

Patrick van der Duin is toekomstonderzoeker bij de sectie technology, strategy and entrepeneurship van de faculteit Techniek, Bestuur en Management.

Dat de faciliteiten heel modern zijn en het aanbod breed is, dat weten er nog te weinig, ondanks dat de unit cultuur dertig jaar bestaat. “Daar gaan we dus hard aan werken. Ze gaan nog heel wat van ons horen”, vult Mick de Witte enthousiast aan. Sinds 1 september is zij manager marketing en communicatie van sport & cultuur.

Niet dat beide dames ontevreden zijn. Ze zijn met hun centrum op de goede weg. En er is de afgelopen zomer een fikse slag gemaakt. Een frisse wind ging door het gebouw. “Er is geverfd: niet alleen zwart, roze, rood, maar ook heel veel wit. De balie en de kantoorruimtes zijn verbeterd, de opnamestudio is opnieuw ingericht, de kleedkamer in het danslokaal heeft weer zijn oorspronkelijke functie en het tekenlokaal heeft een nieuwe indeling”, juicht het persbericht ter ere van het dertigjarig bestaan.

Grote trots is de geluidsstudio. “De studio was analoog. Verouderd. Nu hebben we nieuwe, digitale apparatuur. Bands en muzikanten kunnen de ruimte met technicus huren om demo’s op te nemen”, vertelt De Ruiter.
Het is geen wonder dat ze de studio eruit pikt. Wat nu de unit cultuur is, begon in 1979 aan de Nieuwelaan namelijk als musisch centrum. Geleidelijk werd het aanbod uitgebreid met ambachten. “Een uitvloeisel van het instrument bouwen. De instrumentbouwer ging ook cursussen meubel maken geven.” Na een tussenstop in een pand aan de Schie, kreeg het centrum dertien jaar geleden het huidige pand op de campus. “Een nieuw gebouw dat destijds is ontworpen voor een heel breed aanbod. Zo kwamen er ateliers voor onder meer theaterproducties en films”, blikt De Ruiter terug. Intussen groeide het aanbod verder. Muziek en theater, dans, foto & film, theater en activiteiten op het vlak van vorm en beeld.

Dat aanbod zit nu in een passende verpakking. “Het gebouw is verjongd en de drempel verlaagd”, aldus De Witte. Het gebouw straalde een onnodige autoriteit uit. Nu hangen er overal exposities. Je kunt je er echt thuis voelen.” Bij de ‘facelift’ is de balie vergroot. Ook is de verhuur van materiaal en instrumenten verbeterd. Daarnaast kwamen er nieuwe computers, werd apparatuur in de muziekruimten vervangen, kreeg de foto en filmafdeling nieuwe bewerkingssoftware en is er nu een licht- en geluidteam beschikbaar.

Ook werd de horeca verbeterd. “Het ziet er keurig uit, met snelle service. In ons café hebben we een ander aanbod met nog een steeds wisselende kaart”, somt De Witte op. Mede hierdoor is het cultuurcentrum aantrekkelijker voor personeelsuitjes en bijeenkomsten, compleet met ontbijt, lunch, diner en activiteiten. “Alles is nu professioneler”, aldus De Ruiter.

Studenten en medewerkers kunnen volgens beide dames nu eigenlijk al niet om de afdeling sport & cultuur heen. “Dit is dé ontmoetingsplaats om naast je studie of werk contacten te leggen en te werken aan je ontwikkeling. We hebben een goed en goedkoop aanbod om je hobby uit te voeren. Of je een atelier nodig hebt, apparatuur of dat je op een vleugel wilt spelen”, stelt De Ruiter. “Ook voor events móet je hier zijn.” Ze noemt onder meer het zomerfestival aan het eind van het collegejaar en het New Media Event. “Dat is nieuw. Op 26 november, met de nieuwste games, maar ook lezingen en een expositie.” En ze wijst op de ‘funtivities’: “Bijzondere, eenmalige workshops zoals cocktails maken, paaldansen, bodypaint en freerunning.”
Die onontkoombaarheid wil De Witte nadrukkelijk uitventen. Ook komt er een onderzoek naar de wensen van bezoekers. “Misschien moeten de openingstijden anders, zodat je vóór je werk of college kunt sporten.” 

Donderdag is het tijdens de tweede ‘Try Culture avond’ mogelijk gratis kennis te maken met het cursusaanbod.