Campus

Buitenlandse stage

Vorige week stond er een stuk in Delta over Globetrotters. Studenten die tijdens hun studie een tijdje naar het buitenland gaan. Dat wilde ik ook wel eens proberen.

Hoewel ik onder andere aan de TU werk, en dus officieel geen student meer ben, zie ik mijzelf toch als student van de studierichting mens- en wereldergernis. Ik heb al redelijk wat vakken gehaald. Bijvoorbeeld: mannenergernis, vrouwenergernis en algemene irritatie I en II. Ik ben dus nu een weekje op reis om mijn practicum verre reisergernis te doen. Dat doe ik in Fuerte Ventura. We zitten in het appartementencomplex Broncemar Beach, wat waarschijnlijk zoiets betekent als ‘uitzicht op de landingsbaan’. Gelukkig zien we bijna geen vliegtuigen, omdat we niet buiten komen vanwege de aanhoudende regen. Horen doen we de vliegtuigen wel, vooral ’s nachts, als we niet kunnen slapen in de klamme te kleine bedden. Toch is het al met al een mooie locatie… voor een doveninstituut. Drie maal daags lopen we langs het onverwarmde openluchtzwembad naar de gaarkeuken, waar een buffet voor ons klaarstaat. De voertaal is er een mengeling van Duits en Russisch en voor je eten moet je vechten. Voordat je bij de ruif kunt komen, moet je eerst wezens opzij duwen van wie ik al gauw dacht: nou, als er iemand wel eens een tijdje zonder eten zou kunnen… Eenmaal bij het buffet gewrongen, kun je je benen intrekken en dan word je langs alle schalen geveegd. Er zijn gewoon ‘mensen’ (zag je aanhalingstekens?) die hier in een ronde vier(!) borden opscheppen. Waarom? Of zoals de Spanjaarden zeggen: “¿wieso?” Na je eerste bord heb je nog drie koude borden weg te schonken. En zuipen! Klokken en Schrokken. Zou een mooi tv-programma kunnen zijn. Zit je zo dicht bij Afrika, durf je nog zo te vreten (en is het weer nog zo slecht). Dit zijn de makkelijkste studiepunten tot nog toe. Eind volgende week thuis het vak kerstergernissen. Een feest op zich.

Vorige week stond er een stuk in Delta over Globetrotters. Studenten die tijdens hun studie een tijdje naar het buitenland gaan. Dat wilde ik ook wel eens proberen. Hoewel ik onder andere aan de TU werk, en dus officieel geen student meer ben, zie ik mijzelf toch als student van de studierichting mens- en wereldergernis. Ik heb al redelijk wat vakken gehaald. Bijvoorbeeld: mannenergernis, vrouwenergernis en algemene irritatie I en II. Ik ben dus nu een weekje op reis om mijn practicum verre reisergernis te doen. Dat doe ik in Fuerte Ventura. We zitten in het appartementencomplex Broncemar Beach, wat waarschijnlijk zoiets betekent als ‘uitzicht op de landingsbaan’. Gelukkig zien we bijna geen vliegtuigen, omdat we niet buiten komen vanwege de aanhoudende regen. Horen doen we de vliegtuigen wel, vooral ’s nachts, als we niet kunnen slapen in de klamme te kleine bedden. Toch is het al met al een mooie locatie… voor een doveninstituut. Drie maal daags lopen we langs het onverwarmde openluchtzwembad naar de gaarkeuken, waar een buffet voor ons klaarstaat. De voertaal is er een mengeling van Duits en Russisch en voor je eten moet je vechten. Voordat je bij de ruif kunt komen, moet je eerst wezens opzij duwen van wie ik al gauw dacht: nou, als er iemand wel eens een tijdje zonder eten zou kunnen… Eenmaal bij het buffet gewrongen, kun je je benen intrekken en dan word je langs alle schalen geveegd. Er zijn gewoon ‘mensen’ (zag je aanhalingstekens?) die hier in een ronde vier(!) borden opscheppen. Waarom? Of zoals de Spanjaarden zeggen: “¿wieso?” Na je eerste bord heb je nog drie koude borden weg te schonken. En zuipen! Klokken en Schrokken. Zou een mooi tv-programma kunnen zijn. Zit je zo dicht bij Afrika, durf je nog zo te vreten (en is het weer nog zo slecht). Dit zijn de makkelijkste studiepunten tot nog toe. Eind volgende week thuis het vak kerstergernissen. Een feest op zich.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.