Opinie

Bruggenstad Bolsward

Continu heb ik het gevoel dat een ijspegel dreigend boven mijn hoofd hangt. De dooi heeft zijn intrede gedaan en de sneeuw is allang verdwenen, maar net als de grote ijsschotsen in de Schie, hangt de stalactiet van bevroren water onverwoestbaar in de lucht.

Af en toe lijkt het of een ijskoud druppeltje achter op mijn hoofd druipt en als een naald even venijnig in mijn huid prikt.

Een paar weken geleden gebeurde het. Bam! Ik deed mijn ogen open en zag twee witte vlakken in het rond draaien. Beide beelden smolten samen tot ik weer scherp een besneeuwde ijsvloer waarnam. Verward zag ik de schaatser die mij voor was gegaan naar mij terugkeren. Ik zat op het bevroren water net na een authentieke ophaalbrug. Glazig keek de schaatser op mijn hoofd. “Hoe ziet het eruit”, vroeg ik rustig. Hij stamelde wat onverstaanbaars, maar zijn geschrokken blik zei genoeg. Ik voelde op mijn hoofd en bekeek vervolgens mijn bebloede hand terwijl ik stamelde: “Niet goed dus, weet je een dokter in de buurt?”

Het bleek dat de dokter het best over het ijs te bereiken was, dus bond ik mijn schaats die ik al had losgemaakt weer vast, veegde het bloed uit mijn rechteroog en volgde mijn metgezel terug onder de brug door. Een ander kwam te hulp en volgde mij weer. Op trillende benen schaatste ik over het broze ijs, vol scheuren en gaten, van een smal grachtje in bruggenstad Bolsward. Na nog eens vier bruggetjes, trapte ik mijn schaatsen uit en reikte de een mijn schoenen en de ander mijn muts aan.

Terwijl de kameraden mij de hoge grachtwand op duwden, stopte abrupt een auto midden op het kruispunt en sprong een vrouw me tegemoet. Haar openstaande autodeur blokkeerde de weg volledig, toen ze mij de laatste acht meter naar de huisarts hielp. Eenmaal daar, werden mij met veel liefde en onverdoofd, enkele hechtingen gegeven. Ik heb geluk dat mijn stommiteit niet midden in het weiland was gebeurd. Of nog erger: in de Randstad. Normaal zijn noorderlingen stug en nuchter, maar als de nood aan de man is gaan ze zonder te aarzelen voor iedereen door het vuur.

De Red Dot award wordt jaarlijks toegekend door het Design Zentrum
Nordrhein Westfalen en geldt als zeer prestigieus. Willemsen werd deze week een beetje overvallen door het nieuws. “Ik had het bericht eigenlijk later verwacht, omdat de uitreiking pas 4 juli is. Ik opende de mail en daar stond ineens dat we gewonnen hadden. Gaaf.”

Willemsen bedacht vijf jaar geleden als student een couveuse die prettiger moest zijn voor kind, ouders en medische verzorgers. Haar couveuse kan als enige ter wereld over het ziekenhuisbed worden geplaatst en ouders of verzorgers kunnen dankzij het ontwerp comfortabel zitten bij de couveuse. Het kind wordt via een stil klimaatsysteem en een licht- en geluidwerende kap beschermd tegen mogelijk schadelijke prikkels.

De prijs is een extra opsteker voor Willemsen en Babybloom Healthcare. In november presenteerde ze de ‘knuffelcouveuse’ op de Duitse Medica beurs. Sindsdien is er veel belangstelling van ziekenhuizen en distributeurs. De aandacht rond het binnenslepen van de red dot award komt daar nu bij.
Binnenkort stromen de eerste couveuses de ziekenzalen op. “We zijn bezig met de certificering. Ons doel is om nog dit jaar aan Nederlandse ziekenhuizen te leveren.” Afgaand op de belangstelling en de productiecapaciteit verwacht Willemsen de komende jaren enkele honderden couveuses te verkopen.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.