Brieven

br />
Het betreffende dispuut heeft het welzijn van een dier in gevaar gebracht en bovendien de reputatie van onze vereniging ernstige schade toegebracht. Wij leggen het dispuut daarom de nodige sancties op.

Daarnaast willen wij iedere indruk die mogelijk gewekt is dat wij activiteiten met dieren toelaten met nadruk bestrijden. Om dit te onderstrepen hebben wij vanaf dit moment het gebruik van dieren bij activiteiten van de gehele vereniging verboden.

Wij vertrouwen erop dat met deze maatregelen excessen in de toekomst worden voorkomen.

Daan Dutilh, president van de Senaat van het DSC.
Die Coffye Vlagh (2)

Een groepje corpsleden heeft onlangs een grap uit de hand laten lopen en daarmee het Delftsch Studenten Corps negatief in het nieuws gebracht. De kwestie met het varken is inmiddels al uitgemolken in diverse media (zelfs in het buitenland).

Hier wil ik aanknopen bij een column van oud-Minerva-lid Maas in Sum. Maas probeerde verslag te doen van een dag in de kennismakingstijd, maar stond voor een gesloten deur . bij zijn eigen vereniging in Leiden en bij de zustervereniging in Amsterdam. Ikzelf studeer hier en woon in Delft, dus onderstaande gaat over het Delftse corps.

Onze studentenstad is binnen een halfjaar twee keer zeer negatief in het nieuws gekomen door activiteiten van het corps. Dit gebeurde rondom de Varsity (onsportieve tegenstander wordt mishandeld) en rondom het huwelijkscadeau voor een dispuutlid.

Het gevolg is dat de ‘burgerij’ keer op keer een negatief beeld overhoudt aan de student en in het bijzonder aan het corpslid. Een beeld waar moeilijk van af te komen is, maar dat zeker niet in stand gehouden dient te worden. Dat zal ook het DSC beamen, hoe onverschillig het ook wil zijn.

Een cadeau in de vorm van een varken is wel een mooi voorbeeld van de ‘originaliteit’ van de Delftse student; het beest een kerk in werken is ongepast. Maar daar gaat het niet om. Burgers begrijpen corpora en hun handelingen vaak niet en zolang zij het hen niet proberen uit te leggen, zal de burgerij haar harde oordelen behouden en blijven wij studenten in het verdomhoekje.

De geslotenheid waarin het corps handelt wekt voor oningewijden tevens een idee van arrogantie op. Dat maakt je niet aantrekkelijk en het vervreemdt je van de buitenwereld. Als het corps blijft pretenderen alle schandalen binnen de muren van de heilige grond op te kunnen lossen, zullen buiten de muren verhalen blijven rondgaan die uiteindelijk resulteren in een soort van ondergang.

Een doemscenario dat het DSC niet waard is. Het DSC maakt namelijk deel uit van een stad, gevuld met tal van mooie oude tradities die behouden dienen te worden. Ik wil daarom de lessen van Maas onder de aandacht brengen van de leden van het DSC, opdat serieus overwogen wordt meer openheid te geven aan de volgende journalist die met de beste bedoelingen zonder censuur verslag wil doen van de corporale tradities.

Tristan Groot, student faculteit TNW.

Die Coffye Vlagh (1)

In reactie op uw artikel ‘Corpsleden ontkennen mishandelen varken’ (Delta 32) wil ik namens de Senaat van het Delftsch Studenten Corps graag zeggen dat wij het handelen van de Coffye Vlagh tijdens het incident in Amsterdam veroordelen en stellen dat dit gedrag niet in overeenstemming is met de manier waarop wij ons als studentenvereniging willen en moeten gedragen.

Het betreffende dispuut heeft het welzijn van een dier in gevaar gebracht en bovendien de reputatie van onze vereniging ernstige schade toegebracht. Wij leggen het dispuut daarom de nodige sancties op.

Daarnaast willen wij iedere indruk die mogelijk gewekt is dat wij activiteiten met dieren toelaten met nadruk bestrijden. Om dit te onderstrepen hebben wij vanaf dit moment het gebruik van dieren bij activiteiten van de gehele vereniging verboden.

Wij vertrouwen erop dat met deze maatregelen excessen in de toekomst worden voorkomen.

Daan Dutilh, president van de Senaat van het DSC.
Die Coffye Vlagh (2)

Een groepje corpsleden heeft onlangs een grap uit de hand laten lopen en daarmee het Delftsch Studenten Corps negatief in het nieuws gebracht. De kwestie met het varken is inmiddels al uitgemolken in diverse media (zelfs in het buitenland).

Hier wil ik aanknopen bij een column van oud-Minerva-lid Maas in Sum. Maas probeerde verslag te doen van een dag in de kennismakingstijd, maar stond voor een gesloten deur . bij zijn eigen vereniging in Leiden en bij de zustervereniging in Amsterdam. Ikzelf studeer hier en woon in Delft, dus onderstaande gaat over het Delftse corps.

Onze studentenstad is binnen een halfjaar twee keer zeer negatief in het nieuws gekomen door activiteiten van het corps. Dit gebeurde rondom de Varsity (onsportieve tegenstander wordt mishandeld) en rondom het huwelijkscadeau voor een dispuutlid.

Het gevolg is dat de ‘burgerij’ keer op keer een negatief beeld overhoudt aan de student en in het bijzonder aan het corpslid. Een beeld waar moeilijk van af te komen is, maar dat zeker niet in stand gehouden dient te worden. Dat zal ook het DSC beamen, hoe onverschillig het ook wil zijn.

Een cadeau in de vorm van een varken is wel een mooi voorbeeld van de ‘originaliteit’ van de Delftse student; het beest een kerk in werken is ongepast. Maar daar gaat het niet om. Burgers begrijpen corpora en hun handelingen vaak niet en zolang zij het hen niet proberen uit te leggen, zal de burgerij haar harde oordelen behouden en blijven wij studenten in het verdomhoekje.

De geslotenheid waarin het corps handelt wekt voor oningewijden tevens een idee van arrogantie op. Dat maakt je niet aantrekkelijk en het vervreemdt je van de buitenwereld. Als het corps blijft pretenderen alle schandalen binnen de muren van de heilige grond op te kunnen lossen, zullen buiten de muren verhalen blijven rondgaan die uiteindelijk resulteren in een soort van ondergang.

Een doemscenario dat het DSC niet waard is. Het DSC maakt namelijk deel uit van een stad, gevuld met tal van mooie oude tradities die behouden dienen te worden. Ik wil daarom de lessen van Maas onder de aandacht brengen van de leden van het DSC, opdat serieus overwogen wordt meer openheid te geven aan de volgende journalist die met de beste bedoelingen zonder censuur verslag wil doen van de corporale tradities.

Tristan Groot, student faculteit TNW.