Opinie

[Brief] TU, toon betrokkenheid bij Iran en Iraniërs in Delft

Veroordeel het geweld tegen studenten en docenten in Iran en geef steun, ook in Delft. Dat vraagt TU-promovendus Pedram Soltani in deze brief aan het college van bestuur.

Herdenking voor Mahsa Amini op de Markt in Delft op 25 september 2022. (Foto: Organisatie Herdenking Mahsa Amini)

In Iran vinden op dit moment de grootste landelijke demonstraties en stakingen plaats sinds 2019. Aanleiding is de gewelddadige dood van de 22-jarige Iraans-Koerdische Jina Mahsa Amini. Zij overleed in hechtenis na een ernstige mishandeling door de ‘zedenpolitie’ in Teheran tijdens en na haar arrestatie. Dit gebeurde omdat zij niet voldeed aan de strenge voorschriften voor het dragen van een hoofddoek. Gelekte medische scans duiden volgens onafhankelijke waarnemers op een schedelfractuur, hersenbloeding en hersenoedeem. De betrokkenheid van de zedenpolitie bij Mahsa’s dood wordt ontkend door de Iraanse autoriteiten.

Dappere vrouwen en mannen uit alle bevolkingslagen en provincies van Iran riskeren sinds Mahsa’s dood hun leven om te demonstreren voor hun fundamentele mensenrechten. Onder een van de hoofdleuzen van de protesten, ‘vrouw, leven, vrijheid’, roepen demonstranten naast lichamelijke integriteit en vrouwenrechten op tot een beter leven voor de hele maatschappij, vrij van ongelijkheid, armoede, discriminatie en politieke repressie. De grootschalige demonstraties en stakingen slaat het veiligheidsapparaat van de Islamitische Republiek hardhandig neer. Demonstranten worden massaal gearresteerd, mishandeld, gemarteld en vermoord. Het huidige dodental wordt tot op heden geschat op 130 tot 150 mensen en het aantal arrestanten op duizenden.

In Nederland is meer maatschappelijke betrokkenheid nodig

Ook de academische gemeenschap in Iran is actief betrokken bij de demonstraties en is slachtoffer van de huidige situatie. Op een groot aantal universiteiten hebben studenten verklaringen uitgebracht die oproepen tot het boycotten van lessen, het bijwonen van demonstraties en het vrijlaten van alle gevangen studentenactivisten. Verschillende hoogleraren, universitaire medewerkers en onderwijsvakbonden steunen deze statements en boycots. De universiteiten zijn op dit moment het middelpunt van repressie door het regime. Op zondag 2 oktober is een studentenprotest op de prestigieuze Sharif University of Technology hardhandig neergeslagen door de oproerpolitie. Studenten zijn omsingeld, mishandeld, beschoten en gearresteerd. Op maandag 3 oktober zijn er berichten naar buiten gekomen van een soortgelijke aanval op studenten van Tabriz University.

Gezien de huidige situatie maak ik me ernstig zorgen over de veiligheid van de academische gemeenschap in Iran. Iraniërs brengen met gevaar voor eigen leven informatie naar buiten, voornamelijk via sociale media. De Iraanse autoriteiten dwarsbomen deze informatiestroom. Ze hebben het internet enkele dagen na het begin van de opstanden zo goed als platgelegd. Zo pogen ze de communicatie tussen en de mobilisatie van demonstranten te dwarsbomen om zo te voorkomen dat de wereld getuige is van de massale gruwelijkheden van de regering en haar veiligheidsapparaat.

Om het regime verder onder druk te zetten, Iraanse docenten en studenten te laten zien dat ze niet alleen staan in hun strijd en verbinding te houden met de Iraanse diaspora, is in Nederland meer maatschappelijke betrokkenheid nodig. Tot mijn verbazing en teleurstelling heb ik nog geen steunverklaring gezien vanuit het bestuur van de TU Delft voor de academische gemeenschap in Iran. Daarom verzoek ik het universiteitsbestuur om:

  1. Het geweld tegen studenten en academische medewerkers door het Iraanse regime te veroordelen, solidariteit te tonen naar de Iraanse bevolking en te vragen om de vrijlating van alle gearresteerde studenten. 
  2. Ruimte te creëren voor de opvang van docenten en studenten die zich met gevaar voor eigen leven in Iran expliciet hebben uitgesproken tegen het regime, in de vorm van tijdelijke en/of permanente werk- en studieplaatsen. 
  3. Zich te ontfermen over Iraanse studenten en medewerkers aan de TU Delft die momenteel in angst en onzekerheid leven.

Pedram Soltani is promovendus bij de afdeling management in the built environment van de faculteit Bouwkunde.

Opinion / Our platform is open to well written and well argued opinion articles written by students and employees of TU Delft. The maximum word count is 700. Email us at delta@tudelft.nl.

Schrijver Opinie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

opinie.delta@tudelft.nl

Comments are closed.